Όταν τραγουδούσε το «Sweet Dreams» μαζί με τους Eurythmics, δύσκολα θα φανταζόταν ότι, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, θα ανακάλυπτε κάτι νέο για τον ίδιο της τον εαυτό. Η Annie Lennox, στα 70 της χρόνια, αποκάλυψε ότι διαγνώστηκε με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ ή, στα αγγλικά, ADHD), μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που αλλάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, συγκεντρωνόμαστε, αντιδρούμε και ζούμε. Είναι η στιγμή που υπενθυμίζει ότι η αυτογνωσία δεν έχει ηλικία και ότι η ζωή συνεχίζει να μας διδάσκει ακόμα και όταν νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Η Lennox μίλησε στην εκπομπή Woman’s Hour του BBC, περιγράφοντας τον εαυτό της ως «σαν καρακάξα»: παρατηρητική, ευαίσθητη, νευροδιαφορετική. Η διάγνωση, όπως λέει, εξηγεί τις δεκαετίες συμπεριφορών και εσωτερικών συγκρούσεων που ποτέ δεν είχε καταλάβει πλήρως. Εκείνες τις διακυμάνσεις της προσοχής, τις παρορμήσεις, τη συνεχή ανάγκη για κίνηση ή δραστηριότητα, ακόμα και την αίσθηση ότι ο εγκέφαλος ψάχνει διέγερση που δεν μπορεί να βρει μέσα στον ίδιο του τον εαυτό.
Η ιστορία της δεν είναι μοναδική. Χιλιάδες γυναίκες ανακαλύπτουν τη ΔΕΠΥ μόνο στην ενήλικη ζωή τους, πολύ μετά την παιδική ηλικία, και συχνά όταν τα σημάδια είναι χρόνια εμφανή. Οι μελέτες επικεντρώθηκαν παραδοσιακά στους άνδρες, αφήνοντας τις γυναίκες υποδιαγνωσμένες: ευαισθησία σε θορύβους, ντροπαλότητα ή αντικοινωνικότητα, συναισθηματική αστάθεια, δυσκολία στην οργάνωση της καθημερινότητας, ροπή σε εθισμούς, και άλλα συμπτώματα. Αποτέλεσμα: μια ζωή που φαίνεται «χαοτική» ή «ανήσυχη», με συχνά ψυχολογικά επακόλουθα, όπως άγχος, κατάθλιψη ή συναισθηματική εξάντληση.
