Ακόμη και αν επιλέξω διακοπές με παρέα, πάντοτε θα ξεκλέψω λίγο χρόνο για να καταφέρω να διαβάσω με την ησυχία μου, μερικές σελίδες από κάποιο αγαπημένο βιβλίο. Λίγες ευτυχίες έχουν μείνει άλλωστε σε αυτή τη ζωή, και μια από αυτές είναι να νιώθω τον ήλιο πάνω στο δέρμα μου, και να διαβάζω ένα καλό βιβλίο δίπλα στη θάλασσα.
Οι διακοπές είναι η ιδανική στιγμή για να απολαύσεις τη τέχνη γενικότερα. Είτε αυτό είναι μια θεατρική παράσταση, ένα καλό βιβλίο, μια έκθεση ζωγραφικής, ένα κινηματογραφικό αριστούργημα. Κάπως, όταν είσαι πιο ξέγνοιαστος και ανέμελος, μπορείς να «δεχτείς και καλύτερα τις πληροφορίες». Είσαι πιο ανοιχτός στο συναίσθημα και η σκέψη είναι πιο απελευθερωμένη. Νομίζω δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τα πιο όμορφα βιβλία της ζωής μου, τα έχω διαβάσει δίπλα στη θάλασσα, και πλήρως αφοσιωμένη.
Με μια γρήγορη αναδρομή λοιπόν, μοιραζόμαστε μαζί σας μερικά από τα πιο αγαπημένα βιβλία του καλοκαιριού, για χαλάρωση, συναίσθημα και γνώση.
«Στον Κήπο του Επίκουρου» – Ίρβιν Γιάλομ
Θα ξεκινήσω με τα πιο «βαριά», αλλά σίγουρα κάτω από τον ήλιο, διαβάζεται πολύ πιο ευχάριστα.
Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό ανάγνωσμα, το οποίο εξιστορεί πραγματικές συνεδρίες ψυχοθεραπείας από το γραφείο του γνωστού ψυχίατρου Ίρβιν Γιάλομ. Ο ίδιος και οι θεραπευμένοι του, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον υπαρξιακό φόβο θανάτου – όχι με στόμφο ή μοιρολατρία, αλλά με στοχασμό, τρυφερότητα και μια υπόγεια αίσθηση ελπίδας.
Αντλώντας έμπνευση από τον φιλόσοφο Επίκουρο, που έλεγε πως «όταν υπάρχουμε εμείς, δεν υπάρχει ο θάνατος», ο Γιάλομ γράφει για το πώς ο φόβος της απώλειας μπορεί να μεταμορφωθεί σε όρεξη για ζωή. Δεν πρόκειται για βαρύ φιλοσοφικό έργο, αλλά για ένα συγκινητικό, γειωμένο και διαυγές βιβλίο, που σίγουρα θα σε βάλει σε σκέψεις, και μέσα από τα σκοτάδια θα σε κάνει να δεις τη ζωή κάπως πιο αισιόδοξη.
«Η τέχνη του ζην» – Σένεκα
Στην εποχή του θορύβου και της διάσπασης, η επιστροφή στα κείμενα του Σενέκα μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Η συλλογή «Η τέχνη να ζεις» περιλαμβάνει επιλεγμένες επιστολές του Ρωμαίου στωικού φιλοσόφου, με σχόλια και ερμηνεία από τον καθηγητή Donald Robertson, σε μετάφραση που διατηρεί την πυκνότητα και το στοχαστικό βάθος του πρωτοτύπου.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται απαραίτητα γραμμικά, αλλά ανοίγεται όπως ένα προσωπικό εγχειρίδιο ζωής — με σκέψεις για τον χρόνο, την αυτοκυριαρχία, τον φόβο, τη ματαιοδοξία και την ψυχική γαλήνη. Ιδανικό για τους αναγνώστες που επιθυμούν να αξιοποιήσουν τον αργό ρυθμό των καλοκαιρινών ημερών όχι για να ξεχαστούν, αλλά για να στοχαστούν.
«Μεγαλώνοντας (με) το παιδί μου» – Κώστας Γκοτζαμάνης
Ο αείμνηστος ψυχίατρος Κώστας Γκοτζαμάνης, θυμίζει με κάθε έργο του, την παρακαταθήκη που άφησε πίσω του.
Πρόκειται για ένα προσωπικό αγαπημένο, και ιδιαίτερα ουσιαστικό βιβλίο. Πολύ απλό, και εύκολο για τον αναγνώστη, αναδεικνύοντας από καθημερινά παραδείγματα, την επιρροή του γονέα στον ανθρώπινο ψυχισμό. Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα ελληνικά βιβλία για τη σχέση γονέα-παιδιού, επιβεβαιώνοντας τη διαχρονική του αξία.
Ο παιδοψυχίατρος συνθέτει εδώ ένα κείμενο βαθιά ανθρώπινο, επιστημονικά καταρτισμένο, μα πάνω απ’ όλα εμποτισμένο με ευαισθησία, ειλικρίνεια και σεβασμό στη διαδρομή της γονεϊκότητας.
Το «Μεγαλώνοντας (με) το παιδί μου» δεν είναι ένας ψυχρός οδηγός συμπεριφοράς ούτε μια λίστα συμβουλών. Είναι ένα βιβλίο που βοηθά τον γονιό να κατανοήσει πρώτα τον εαυτό του – τα δικά του τραύματα, τις ασυνείδητες προσδοκίες, τους φόβους και τις προβολές του – ώστε να μπορέσει να σταθεί πραγματικά δίπλα στο παιδί του. Και το κάνει αυτό με έναν λόγο ήπιο, αλλά καθόλου συγκαταβατικό· με ένα βλέμμα κλινικό, αλλά χωρίς απόσταση ή υπεροψία.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζεται αργά, επιστρέφοντας σε αυτό ξανά και ξανά.
«Τα δώρα της ατέλειας» – Brené Brown
Πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν αφορά μόνο γονείς, αλλά κάθε ενήλικα που θέλει να ζήσει με μεγαλύτερη συναισθηματική αλήθεια. Η καθηγήτρια και ερευνήτρια Brené Brown, μέσα από πολυετή μελέτη της ντροπής, της τρωτότητας και της αυθεντικής σύνδεσης, καταθέτει έναν χάρτη προσωπικής ανάπτυξης που δεν βασίζεται στη δύναμη, αλλά στην αποδοχή.
Με γλώσσα καθαρή και επιστημονική τεκμηρίωση, η Brown μας καλεί να κοιτάξουμε κατάματα τον εσωτερικό μας κριτή, να συμφιλιωθούμε με την ατέλεια και να μάθουμε πώς η ευαλωτότητα δεν είναι αδυναμία αλλά πηγή δημιουργικότητας, ανθεκτικότητας και βαθιάς σύνδεσης με τον εαυτό μας.
Δεν είναι ένα «εύκολο» βιβλίο, αλλά είναι απαραίτητο για όποιον νιώθει ότι έχει κολλήσει στο ρόλο του «τέλειου γονιού», «τέλειου επαγγελματία», «τέλειου ανθρώπου». Και, τελικά, μας υπενθυμίζει πως η γενναιότητα δεν είναι να μη φοβάσαι, αλλά να προχωράς με τον φόβο.
Σε έναν κόσμο που διαρκώς επιταχύνει, η ανάγνωση παραμένει μια πράξη βαθιάς αντίστασης: χρόνος αφιερωμένος στον εαυτό, καθρέφτης αλλά και εργαλείο κατανόησης. Τα βιβλία που επιλέγετε δεν είναι απλώς παρέα – είναι γέφυρες προς μια ζωή με περισσότερη ενσυναίσθηση, αυτογνωσία και ουσία. Κι αν ένα μόνο βιβλίο μπορεί να σας κάνει να δείτε τα πράγματα αλλιώς, τότε ίσως η πιο σημαντική καλοκαιρινή απόδραση φέτος να είναι εκείνη που γίνεται μέσα από τις σελίδες.
