Στο σπίτι της Sofía Vergara στο Λος Άντζελες, η interior designer Davies-Gaetano δημιούργησε έναν χώρο που αποπνέει διακριτική ευρωπαϊκή κομψότητα. Με προσεκτικά επιλεγμένα αντικείμενα αντίκες από τη Σουηδία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, η αισθητική του σπιτιού ισορροπεί ανάμεσα στο πολυτελές και το ζεστό.
Στο σαλόνι την προσοχή κλέβει ένα τζάκι του 18ου αιώνα από γαλλικό ασβεστόλιθο και ένα περσικό χαλί Tabriz, συνδυασμένα με έπιπλα που παραμένουν ταυτόχρονα πολυτελή αλλά και λειτουργικά. «Δεν φοβάμαι να ξοδέψω χρήματα, αλλά πρέπει να είναι για κάτι πρακτικό. Δεν ήθελα έπιπλα τόσο εύθραυστα που οι καλεσμένοι να φοβούνται να τα χρησιμοποιήσουν», επισημαίνει η ηθοποιός. Στη διακόσμηση ξεχωρίζουν οι λεπτομέρειες, όπως οι τοιχογραφίες με φυτικά μοτίβα και ο εντυπωσιακός φωτισμός, που χαρίζουν στον χώρο βάθος και ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Η μονοχρωματική παλέτα προσφέρει μια αίσθηση ηρεμίας, η οποία ενισχύεται διακριτικά με υφές, vintage χαλιά και έργα τέχνης. Στο καθιστικό, οι ουδέτεροι τόνοι αποκτούν ζωντάνια με πολύχρωμα μαξιλάρια και έναν επιβλητικό πίνακα του Κολομβιανού καλλιτέχνη Fernando Botero, προσδίδοντας μια προσωπική και τολμηρή πινελιά στο σπίτι της αγαπημένης ηθοποιού.
Όμως, η έπαυλη δεν ήταν πάντοτε έτσι. «Έμοιαζε με κάστρο στην Τρανσυλβανία», είχε σχολιάσει η Vergara σε συνέντευξή της στο περιοδικό Architectural Digest. Κι όμως, πίσω από τη θεατρικότητα της αρχιτεκτονικής, η Vergara εντόπισε αυτό που ήθελε: «Η διαρρύθμιση ήταν τέλεια, και λάτρεψα το γεγονός ότι μπορούσες να βλέπεις το τοπίο από κάθε δωμάτιο, παρότι τότε δεν υπήρχε κήπος που να αξίζει να τον κοιτάς. Ήξερα ακριβώς τι θα έκανα για να το κάνω δικό μου».
Οι προκλήσεις δεν έλειψαν. Παρά τους τεράστιους χώρους και τα ψηλά ταβάνια, η Vergara ήθελε το σπίτι να μοιάζει «ζεστό και άνετο, ένα μέρος όπου οι άνθρωποι θα ήθελαν να μαζεύονται και να χαλαρώνουν», όπως η ίδια λέει. Η αρχιτεκτονική των ’90s δεν ταίριαζε με το όραμά της. Η ηθοποιός ονειρευόταν «ένα σπίτι με ιστορία και υφή, ένα σπίτι που μοιάζει πως έχουν ζήσει άνθρωποι μέσα».
Μετά από χρόνια εργασιών με τον αρχιτέκτονα Timothy Corrigan, η τελική έμπνευση προήλθε… από το Instagram. Παρακολουθώντας τη δουλειά της interior designer Ohara Davies-Gaetano, αποφάσισε να την καλέσει απευθείας. «Μιλήσαμε, ταιριάξαμε αμέσως κι ερωτεύτηκα τις ιδέες της. Όταν της έδωσα τον φάκελο με τις φωτογραφίες για έμπνευση, συνειδητοποίησα πως οι περισσότερες ήταν δικές της», θυμάται η Vergara.
Στην τραπεζαρία, η Davies-Gaetano «έντυσε» το ταβάνι με ανάγλυφα φυλλώματα από γύψο, μια δημιουργία του MJ Atelier, ενώ ο χώρος ολοκληρώνεται με ένα γαλλικό μπουφέ του 19ου αιώνα και κλασικά καθίσματα Dennis & Leen. «Κάθε δωμάτιο έπρεπε να έχει μια λεπτομέρεια που να του δίνει βάθος και ενδιαφέρον», σημειώνει η designer, εξηγώντας πως ο φωτισμός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας.
Στο θέμα των χρωμάτων, η Vergara παραδέχεται: «Αν ήταν στο χέρι μου, όλα θα ήταν μονόχρωμα. Δεν μου αρέσουν τα έντονα χρώματα, και σίγουρα όχι τα παστέλ γιατί μου θυμίζουν το The Golden Girls». Ωστόσο, μέσα στην παλέτα των λευκών, η Davies-Gaetano πρόσθεσε διακριτικές αποχρώσεις σε υφάσματα, χαλιά και έργα τέχνης.
Η κρεβατοκάμαρα διαθέτει τζάκι Louis XVI από το Waldorf-Astoria της Νέας Υόρκης και σουηδικές αντίκες, ενώ η μεγάλη αλλαγή ολοκληρώθηκε στους εξωτερικούς χώρους. Ο landscape designer Stephen Block μετέτρεψε τον κήπο σε έναν ζωντανό καμβά με εξωτικά δέντρα, σιντριβάνια, γλάστρες και αντικέ γλυπτά, προσθέτοντας «τροπικές πινελιές που συνδέουν τη Sofía με τις ρίζες της».
Κι αν και η Vergara δεν μαγειρεύει, αγαπά να φιλοξενεί. «Μου αρέσει να διακοσμώ για τα πάρτι, να στρώνω όμορφα τραπέζια και να βλέπω τους ανθρώπους να απολαμβάνουν το σπίτι μου», λέει. «Οι φίλοι μου από την Κολομβία βρίσκουν οποιαδήποτε αφορμή να έρθουν. Υπάρχει κάτι σε αυτό το μέρος που κάνει τους καλεσμένους να μη θέλουν να φύγουν. Είναι ξεχωριστό. Ακόμα ξυπνάω κάθε μέρα και σκέφτομαι: δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή είναι η ζωή μου».
