Berghain: H ιστορία του πιο εμβληματικού κλαμπ του Βερολίνου και ενός από τα πιο μυστηριώδη του κόσμου

Η ιστορία του, μας ταξιδεύει στα 90s, όταν η ηλεκτρονική μουσική έκανε τα πρώτα της βήματα εκεί. Εκείνη την εποχή, στο Reichsbahnbunker, διοργανώνονταν φανατικά hardcore techno και fetish πάρτι, τα οποία έθεταν τις βάσεις για το ξεχωριστό underground κίνημα που έμελλε να αναδειχθεί στο Ostgut – ένα γκέι κλαμπ με έντονο χαρακτήρα που άνοιξε το 1998 και αποτέλεσε τον προπομπό του σημερινού Berghain. To Berghain με την Björk είναι ένα φωνητικό και αισθητικό έπος.

Το 2003 το Ostgut έκλεισε, λόγω πολιτικών αποφάσεων και αστικής αναδιάρθρωσης, και το 2004 γεννήθηκε το Berghain. Με τους ιδρυτές Norbert Thormann και Michael Teufele να κρατούν ζωντανό το πνεύμα της επανάστασης, το Berghain δεν είναι απλά ένας χώρος για να ακουστεί techno. Είναι μια γιορτή ελευθερίας, ένας χώρος όπου η μουσική συναντά τη σεξουαλική απελευθέρωση και τον κοινωνικό πειραματισμό. Μια τεράστια κύρια αίθουσα αφιερωμένη στο techno, η Panorama Bar που εστιάζει στο house και ένας κήπος που ανοίγει εποχικά για ζωντανά DJ sets συμπληρώνουν το παζλ ενός χώρου που προσφέρει ποικιλία και ένταση.

Το Berghain φημίζεται για τα τριήμερα πάρτι. Κάθε βράδυ, από το Σάββατο μέχρι τη Δευτέρα, το κλαμπ δοκιμάζει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, με ένα μείγμα techno, house, minimal και πειραματικής μουσικής, και συγκεντρώνει ένα κοινό που διαμορφώνει το παγκόσμιο τοπίο της ηλεκτρονικής κουλτούρας.

Ξεχωριστή σημασία έχει η αυστηρή και μυστηριώδης πολιτική εισόδου. Η πόρτα του Berghain, με επικεφαλής τον θρυλικό πορτιέρη Sven Marquardt, είναι γνωστή για το σκληρό face control. O 63χρονος σήμερα Sven υπήρξε από νεαρή ηλικία μια φιγούρα απόλυτα εκκεντρική, ένας πανκ επαναστάτης έφηβος στο ανατολικό Βερολίνο, με ιδιαίτερη αγάπη για τη φωτογραφία, που αναζητούσε την σεξουαλικότητά του.

Οι υποψήφιοι επισκέπτες ελέγχονται όχι μόνο για το ντύσιμό τους, αλλά και για τη συμπεριφορά και την αύρα τους, ώστε να διατηρείται η αυθεντικότητα και το μοναδικό καλλιτεχνικό πνεύμα του χώρου. Δεν είναι απλή διαδικασία, και κάθε απόρριψη προσθέτει στον μύθο.

Ταυτόχρονα απαγορεύονται αυστηρά οι φωτογραφίες, με τους επισκέπτες να καλύπτουν τις κάμερες των κινητών τους με αυτοκόλλητα που μένουν μέχρι την έξοδο, μια πρακτική που προστατεύει την ιδιωτικότητα και τη μαγεία του κλαμπ.

Μυστηριώδες και σκοτεινό, το Berghain έχει συνδεθεί με την queer κουλτούρα, με χώρους όπου υιοθετούνται και εξελίσσονται διάφορες μορφές σεξουαλικότητας και συμπεριφοράς, ενώ οι Dark Rooms και ο Lab.oratory, ένα ανδρικό sex club στο υπόγειο, το καθιστούν μοναδικό ως προς τη φιλοσοφία του. Παράλληλα, η αυστηρή απαγόρευση φωτογραφιών και η διακριτικότητα των επισκεπτών εντείνουν την αίσθηση του «ιερού» τόπου.

Το Berghain κρύβει μέσα του, πολλές αντιθέσεις· τα περιστατικά ναρκωτικών και λοιπών επικίνδυνων συμπεριφορών έχουν προκαλέσει πολλές συζητήσεις, ενώ η πολιτική σχετικά με το drug-checking και η μη παρεμβατικότητα του κλαμπ έχουν δεχθεί κριτικές. Παρά όμως τις όποιες αντιφάσεις, το Berghain έχει αναγνωριστεί επίσημα ως πολιτιστική εγκατάσταση, γεγονός που αποδεικνύει την καλλιτεχνική και κοινωνική του σημασία.

Στα χρόνια της ακμής του, το Berghain έθεσε νέους κανόνες στην παγκόσμια μουσική σκηνή, κυρίως μέσω της δισκογραφικής Ostgut Ton και της booking εταιρείας Ostgut Booking, που αποτέλεσαν πυλώνες της techno σκηνής.

Το Berghain είναι κάτι παραπάνω από κλαμπ· είναι μυσταγωγία, συνάντηση τέχνης, μουσικής, ανθρώπινης έκφρασης και ελευθερίας μέσα στον βιομηχανικό παλιό χώρο που κρατά ζωντανό το πνεύμα της προόδου και της εξέλιξης. Είναι ο μοναδικός τόπος όπου η νύχτα γίνεται θρύλος, η techno μετατρέπεται σε θρησκεία και οι επισκέπτες ζουν μια εμπειρία που ξεπερνά τα όρια του κλασικού clubbing.