Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Louis Vuitton, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τη μοναδική κληρονομιά που άφησε στον κόσμο της μόδας και της πολυτέλειας. Το εμβληματικό μπαούλο της Louis Vuitton αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του διάσημου οίκου και την αρχή μιας ιστορίας που συνεχίζεται για πάνω από 160 χρόνια. Όπως αναφέρθηκε, ο Louis Vuitton πέρασε 17 χρόνια μαθαίνοντας την τέχνη της κατασκευής μπαούλων πριν ιδρύσει την εταιρεία του το 1854. Έξω από το πρώτο του κατάστημα στην οδό Rue Neuve des Capucines του Παρισιού, η πινακίδα έγραφε «Συσκευάζει με ασφάλεια τα πιο εύθραυστα αντικείμενα. Ειδικεύεται στη συσκευασία μόδας», αποκαλύπτοντας την επαγγελματική του εξειδίκευση και τη δέσμευσή του στην ποιότητα.
Η δημοτικότητά του εκτοξεύθηκε όταν η αυτοκράτειρα Ευγενία της Γαλλίας, εντυπωσιασμένη από τη δεξιοτεχνία του Vuitton, τον διόρισε προσωπικό κατασκευαστή και συσκευαστή των κιβωτίων της. Η δημιουργία του πρώτου μπαούλου με επίπεδο, ορθογώνιο σχήμα το 1858 ήταν επαναστατική για την εποχή του. Αντί για τα παραδοσιακά θολωτά σχέδια, το νέο μπαούλο είχε τη δυνατότητα να στοιβάζεται εύκολα σε πλοία ή βαγόνια τρένων, παρέχοντας μια πιο πρακτική λύση για τους ταξιδιώτες.
Η καινοτομία δεν περιοριζόταν μόνο στη μορφή του μπαούλου, αλλά και στα υλικά του. Ο Vuitton χρησιμοποίησε για την επένδυση του μπαούλου το καμβά Trianon, ο οποίος ήταν ελαφρύς, ανθεκτικός και αδιάβροχος, ενώ το χρώμα του γκρι ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αυτοκράτειρα Ευγενία. Σύντομα, ο Louis Vuitton άρχισε να πειραματίζεται με νέα σχέδια και υλικά, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει τα πρώτα του καμβά ριγέ το 1872, καρό καμβά Damier το 1888 και, το 1896, το θρυλικό καμβά Monogram, ο οποίος έμελλε να γίνει το πιο αναγνωρίσιμο και δημοφιλές σχέδιο του οίκου.
Ο καμβάς Monogram, που δημιουργήθηκε από τον γιο του Louis, Georges Vuitton, περιλάμβανε τα αρχικά LV και ένα περίπλοκο μοτίβο, που όχι μόνο απέδιδε φόρο τιμής στον πατέρα του αλλά στόχευε και στην αποτροπή της απομίμησης. Αν και η αποδοχή του ήταν αρχικά μεικτή, μέχρι τη δεκαετία του 1910, τα μπαούλα με το λογότυπο LV ήταν πλέον το αγαπημένο αντικείμενο των πιο εκλεπτυσμένων πελατών της Γαλλίας.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό γνώρισμα του μπαούλου Louis Vuitton ήταν η κλειδαριά του, η οποία ήταν αδύνατο να παραβιαστεί. Η επιτυχία της κλειδαριάς αυτής επιβεβαιώθηκε όταν ο διάσημος ταχυδακτυλουργός Harry Houdini προσπάθησε να δραπετεύσει από ένα μπαούλο με την κλειδαριά Louis Vuitton χωρίς επιτυχία. Αυτός ο μηχανισμός ασφάλειας, σε συνδυασμό με την αριστοτεχνική κατασκευή, προσέδωσε στο μπαούλο έναν αέρα μυστηρίου και αξίας.
Από τις αρχές του 1900, το ατελιέ της Louis Vuitton στην Asnières ειδικευόταν στην παραγωγή προσαρμοσμένων παραγγελιών για διάσημους πελάτες. Μερικά από τα πιο εξαιρετικά και εκκεντρικά μπαούλα που κατασκευάστηκαν περιλάμβαναν το μπαούλο-κρεβάτι του Γάλλου εξερευνητή Pierre Savorgnan de Brazza το 1905, το μπαούλο-βιβλιοθήκη του συγγραφέα Ernest Hemingway, και το μπαούλο που σχεδιάστηκε το 1924 για τον γκαλερίστα René Gimpel, προκειμένου να μεταφέρει πίνακες τέχνης στους πελάτες του παγκοσμίως.
Η παράδοση των προσαρμοσμένων μπαούλων συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τον οίκο Louis Vuitton να συνεργάζεται με καλλιτέχνες όπως οι Takashi Murakami, Yayoi Kusama, Marc Newson και Benji B. Ο οίκος κατασκευάζει μπαούλα για οποιαδήποτε φαντασία μπορεί να σκεφτεί κανείς — από μπαρ και ντουλάπες μέχρι καζίνο και συλλογές δίσκων. Αυτή η φαντασία και η εκκεντρικότητα συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν τα σχέδια των μπαούλων Louis Vuitton, τα οποία πλέον δεν αποτελούν απλώς αποσκευές, αλλά αντικείμενα τέχνης και πολυτελή χρηστικά αντικείμενα που εξελίσσονται διαρκώς.
Photo by Fine Art Images/Heritage Images/Getty Images
Η ιστορία του μπαούλου Louis Vuitton, από τη δημιουργία του έως την εξέλιξή του σε σύμβολο της υψηλής μόδας και του στιλ, είναι ένα παράδειγμα της αδιάκοπης αναζήτησης για καινοτομία και τελειότητα, που συνεχίζεται να καθοδηγεί τον οίκο μέχρι και σήμερα.
