H Louise Trotter έκανε κομψή και αρμονική μετάβαση από τον Bottega Veneta του Matthieu Blazy στον δικό της

Η πρώτη συλλογή της Louise Trotter για τον Bottega Veneta παρουσιάστηκε στο Μιλάνο και έφερε μαζί της έναν αέρα αλλαγής, αλλά και σεβασμού στην πλούσια κληρονομιά του οίκου. Η Βρετανίδα σχεδιάστρια, με σπουδαία πορεία σε Joseph, Carven και Lacoste, ανέλαβε το τιμόνι μετά τον Matthieu Blazy – και ήδη από το ντεμπούτο της έδειξε ότι επιθυμεί να ανανεώσει τον οίκο με την προσωπική της ματιά, κάνοντας το όμως ομαλά και αρμονικά. Για κάποιους μπορεί να φάνηκε ότι κινήθηκε «safe», ακολουθώντας την πεπατημένη, ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι η Trotter επέλεξε συνειδητά έναν δρόμο ήρεμης μετάβασης – σε αντίθεση με τον πιο έντονο, σχεδόν προκλητικό, τρόπο που ο Dario Vitale «τράβηξε την κουρτίνα» του Versace στο ντεμπούτο του.

Η Trotter έφτασε στη Bottega Veneta σε μια συμβολική στιγμή: το brand γιορτάζει τα 60 χρόνια του. Η ίδια χρησιμοποίησε αυτή την αφορμή για να συνδέσει το παρελθόν με το παρόν, επιλέγοντας να χτίσει την πρώτη της αφήγηση γύρω από την έννοια της «απελευθέρωσης». Μια έννοια που ερμήνευσε σε πολλά επίπεδα: ως προσωπική ελευθερία, ως απελευθέρωση των υλικών και της κίνησης, αλλά και ως χειραφέτηση μέσα σε μια βιομηχανία που παραμένει κυρίως ανδροκρατούμενη.

Η επίδειξη πραγματοποιήθηκε στο Fabbrica Orobia, ένα βιομηχανικό κτίριο που η Bottega Veneta έχει ήδη χρησιμοποιήσει, αλλά αυτή τη φορά η επιλογή του φυσικού φωτισμού αντί για το συνηθισμένο βραδινό σκηνικό έδωσε μια πιο καθαρή, αυθόρμητη διάσταση. Ο χώρος ήταν ντυμένος με εγκαταστάσεις από αλυσίδες και πλέγματα δέρματος, ενώ κυβοειδή γυάλινα σκαμπό σε πράσινο, μπλε, γκρι και κίτρινο φιλοξενούσαν ένα front row με ονόματα όπως η Uma Thurman και η Lauren Hutton.

Το soundtrack υπέγραψε ο βραβευμένος Steve McQueen, με το έργο 66–76, που συνδύαζε τις εκδοχές του “Wild Is the Wind” από τη Nina Simone και τον David Bowie. Ο McQueen μίλησε για ένα «ακουστικό intrecciato», κάνοντας αναφορά στην τεχνική πλέξης που έχει ταυτιστεί με τον οίκο. Και πράγματι, το intrecciato δεν λειτούργησε μόνο ως μοτίβο στη συλλογή, αλλά και ως μεταφορά: δύο διαφορετικά στοιχεία που ενώνονται και γίνονται ισχυρότερα.

Η συλλογή παρουσίασε μια μεγάλη γκάμα σιλουετών. Υπήρχαν παλτό με φαρδείς ώμους και λευκά πουκάμισα με ψηλούς γιακάδες που θύμιζαν τελετουργικές στολές, αλλά και φορέματα και φούστες φτιαγμένα από χιλιάδες ιριδίζουσες κλωστές που αντανακλούσαν το φως σαν φωτιστικά των ‘90s. Ένα εντυπωσιακό highlight ήταν τα πλεκτά σε έντονες αποχρώσεις πορτοκαλί, κόκκινου και μεταλλικού μπλε, κατασκευασμένα από ανακυκλωμένες ίνες fibreglass. «Έχει την αίσθηση της γούνας και κινείται σαν γυαλί», εξήγησε η ίδια.

Η κίνηση ήταν καθοριστική σε όλη τη συλλογή: οι μακριές άκρες μιας φούστας από λωρίδες δέρματος, μια κάπα από λεπτές δερμάτινες ταινίες, αλλά και ένα παλτό με φτερά που έμοιαζε να αιωρείται, όλα δημιουργούσαν εικόνες ρευστότητας και απελευθέρωσης. Στον αντίποδα οι υπερμεγέθεις ώμοι και οι όγκοι πρόσθεσαν μια διάσταση μεγαλείου, αποδεικνύοντας την τεχνική δεινότητα της Trotter στο χειρισμό δύσκολων υλικών.

Η σχεδιάστρια δεν δίστασε να εντάξει και μια πιο αφηγηματική διάσταση στη δουλειά της: φαντάστηκε μια ηρωίδα που ταξιδεύει από τη Βενετία στη Νέα Υόρκη και το Μιλάνο. Από την υπερβολή της Βενετίας, στην ενέργεια της Νέας Υόρκης και τον μινιμαλισμό του Μιλάνου, η συλλογή αντλούσε στοιχεία από διαφορετικές κουλτούρες και εμπειρίες, ενσωματώνοντάς τες σε μια συνεκτική ιστορία.

Μεγάλη έμπνευση αποτέλεσε επίσης η Laura Braggion, η πρώτη γυναίκα που εργάστηκε ως δημιουργική δύναμη στον οίκο τις δεκαετίες ’80 και ’90, αλλά και μέλος του κύκλου του Andy Warhol στη Νέα Υόρκη. Η Trotter την περιέγραψε ως μια γυναίκα που ενσάρκωνε την ελευθερία και την ανεξαρτησία – αξίες που επιθυμούσε να μεταφέρει και στη δική της συλλογή.

Το αποτέλεσμα ήταν μια παρουσίαση όπου το κλασικό intrecciato συναντούσε νέα υλικά, οι αυστηρές φόρμες συνυπήρχαν με ελαφριά, παιχνιδιάρικα κομμάτια, και η χειροποίητη δεξιοτεχνία του οίκου συναντούσε την καινοτομία. Δεν ήταν μια «επανάσταση» αλλά μια αρμονική μετάβαση από την εποχή Blazy στη νέα εποχή Trotter – με μια ξεκάθαρη προσωπική σφραγίδα, αποδεικνύοντας ότι η ήρεμη, μελετημένη προσέγγιση μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματική με το απότομο «σοκ» ενός ντεμπούτου.

Πέρα όμως από τα ρούχα, η παρουσία της Trotter στο τιμόνι της Bottega Veneta έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Σε έναν όμιλο όπως η Kering, όπου σχεδόν όλες οι θέσεις δημιουργικής διεύθυνσης καταλαμβάνονται από άνδρες, η Trotter είναι η μοναδική γυναίκα που ηγείται ενός μεγάλου brand. Η τοποθέτησή της έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στα social media – και δίκαια. Σε μια βιομηχανία που απευθύνεται κυρίως στις γυναίκες αλλά διοικείται από άνδρες, η φωνή της προσφέρει μια νέα προοπτική, και η πορεία της αποτελεί έμπνευση για μια νέα γενιά σχεδιαστριών.

Αν η πρώτη συλλογή της μάς δίδαξε κάτι, είναι ότι η Bottega Veneta βρίσκεται σε ασφαλή χέρια.