Η πρώτη συλλογή της Louise Trotter για τον Bottega Veneta παρουσιάστηκε στο Μιλάνο και έφερε μαζί της έναν αέρα αλλαγής, αλλά και σεβασμού στην πλούσια κληρονομιά του οίκου. Η Βρετανίδα σχεδιάστρια, με σπουδαία πορεία σε Joseph, Carven και Lacoste, ανέλαβε το τιμόνι μετά τον Matthieu Blazy – και ήδη από το ντεμπούτο της έδειξε ότι επιθυμεί να ανανεώσει τον οίκο με την προσωπική της ματιά, κάνοντας το όμως ομαλά και αρμονικά. Για κάποιους μπορεί να φάνηκε ότι κινήθηκε «safe», ακολουθώντας την πεπατημένη, ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι η Trotter επέλεξε συνειδητά έναν δρόμο ήρεμης μετάβασης – σε αντίθεση με τον πιο έντονο, σχεδόν προκλητικό, τρόπο που ο Dario Vitale «τράβηξε την κουρτίνα» του Versace στο ντεμπούτο του.
Η Trotter έφτασε στη Bottega Veneta σε μια συμβολική στιγμή: το brand γιορτάζει τα 60 χρόνια του. Η ίδια χρησιμοποίησε αυτή την αφορμή για να συνδέσει το παρελθόν με το παρόν, επιλέγοντας να χτίσει την πρώτη της αφήγηση γύρω από την έννοια της «απελευθέρωσης». Μια έννοια που ερμήνευσε σε πολλά επίπεδα: ως προσωπική ελευθερία, ως απελευθέρωση των υλικών και της κίνησης, αλλά και ως χειραφέτηση μέσα σε μια βιομηχανία που παραμένει κυρίως ανδροκρατούμενη.
Photo by Victor VIRGILE/Gamma-Rapho via Getty Images
Η επίδειξη πραγματοποιήθηκε στο Fabbrica Orobia, ένα βιομηχανικό κτίριο που η Bottega Veneta έχει ήδη χρησιμοποιήσει, αλλά αυτή τη φορά η επιλογή του φυσικού φωτισμού αντί για το συνηθισμένο βραδινό σκηνικό έδωσε μια πιο καθαρή, αυθόρμητη διάσταση. Ο χώρος ήταν ντυμένος με εγκαταστάσεις από αλυσίδες και πλέγματα δέρματος, ενώ κυβοειδή γυάλινα σκαμπό σε πράσινο, μπλε, γκρι και κίτρινο φιλοξενούσαν ένα front row με ονόματα όπως η Uma Thurman και η Lauren Hutton.
Το soundtrack υπέγραψε ο βραβευμένος Steve McQueen, με το έργο 66–76, που συνδύαζε τις εκδοχές του “Wild Is the Wind” από τη Nina Simone και τον David Bowie. Ο McQueen μίλησε για ένα «ακουστικό intrecciato», κάνοντας αναφορά στην τεχνική πλέξης που έχει ταυτιστεί με τον οίκο. Και πράγματι, το intrecciato δεν λειτούργησε μόνο ως μοτίβο στη συλλογή, αλλά και ως μεταφορά: δύο διαφορετικά στοιχεία που ενώνονται και γίνονται ισχυρότερα.
