Tέμπη: Λόγια που μας συγκλόνισαν 2 χρόνια μετά

"Σκύβω το κεφάλι μου. Σε όλους εσάς. Εδώ και σε όλη την Ελλάδα. Αφήσατε ό,τι κάνατε- θα μου πείτε ότι αυτό είναι το λιγότερο που μπορούσατε να κάνετε- αλλά δεν μπορείτε να κατάλαβετε πόσο σημαντικό είναι για μας. Είναι αυτό που λέμε από την αρχή: Δεν ξεχνώ μέχρι το τέλος".

Σοφία Πλακιά, μητέρα των  δίδυμων κοριτσιών θύματα στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών

"Χαροκαμένοι γίναμε μέσα σε 12 λεπτά. Δεν είμαστ εργαλειοποιημένοι γονείς. Μόνοι μας ήμασταν.  Ο αγώνας μας τώρα ξεκινάει με όλη μας την ψυχή και δύναμη. Θα πάμε στο δικαστήριο μόνο για το δίκιο και την αλήθεια, Τώρα δεν είμαστε μόνοι. Είναι μαζί μας όλη η Ελλάδα. Δύσκολη ημέρα για μας, αναμοχλεύοντας ξανά τις στάχτες μας προσπαθούμε να πάρουμε κουράγιο και δύναμη".

Χρήστος Χούπας, πατέρας της Ελπίδας, από το Σύνταγμα

"Δεν θέλω να μιλήσω εκτενέστερα τη σημερινή ημέρα, ούτε για την παθογένεια του τρένου, ούτε για τους δολοφόνους του παιδιού μου, ούτε για τα τεκτενώμενα που έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα. Έχουμε άπειρο χρόνο να ασχοληθούμε με αυτά τα θέματα. Σήμερα  θα ήθελα όλος ο ελληνισμός που είναι σκόρπιος και μας συμπαραστέκεται σε ολόκληρο το πλανήτη να την αφιερώσει στην ημέρα αυτή της μνήμηςμε τη λέξη Σιωπή. Σιωπή και να θυμηθείτε όσοι γνώριζατε τα 57 θύματα, τα καλαμπουράκια τους, την παρέα που κάνανε, τη σχέση που είχανε, το φαγητό που τρώγανε, τις στιλιστικές επιλογές τους, τα χόμπι τους, τα ενδιαφέροντά τους και ας μείνουν λίγο μόνοι τους, ένα πεντάλεπτο, ένα δεκάλεπτο, να τα θυμούνται και νοητά ας συνομιλήσουν μαζί τους. Τώρα, ευχαριστούμε πάρα πολύ όλο τον κόσμο που μας έχει αγκαλιάσει η αγκαλιά τους και μας τιμά και μας ενθαρρύνει να ζήσουμε.
Να ζήσουμε με τη μαχαιριά βέβαια, αλλά να ζήσουμε".  

Άλμα Λατα, μητέρα Κλαούντιας, από τα Τέμπη

"Για αυτούς τους νεκρούς που πατάμε τώρα εδώ με τα πόδια μας αξίζει μια πατρίδα που να τους δικαιώσει και μια ιστορία που να τους θυμάται για πάντα. Εμείς οι μανούλες θα σταθούμε όλες  μέχρι να πάμε στα δικαστήρια και να ακούω από τον κύριο εισαγγελέα να μας λέει  ότι όποιος έφταιγε πραγματικά για το χαμό της κόρης μου να μπει 57 φορές ισόβια. Εμείς θα είμαστε δυνατές. Το οφείλουμε στα παιδιά μας που μας βλέπουν αυτή τη στιγμή από ψηλά και μας ζητάνε το δίκιο τους. Εμείς θα παλέψουμε μέχρι τη τελευταία αναπνοή μας. Το οφείλω στο παιδί μου. Μου λείπει  κάθε μέρα, κάθε στιγμή της μέρας μου. Μου λείπει η αγκαλιά της και σήμερα είναι μια μαύρη μέρα. Και πέρασαν δύο χρόνια και δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν θα την αγκαλιάζω ποτέ".

Δημήτρης Μπέζας, πατέρας της Φραντσέσκας ένα από τα 57 θύματα

"Είμαι ο μπαμπάς της Φραντζέσκας. Το κοριτσάκι μου δεν τα κατάφερε. Ηταν η φωνή της κόρης μου που φώναζε «δεν έχω οξυγόνο» στην απέλπιδα προσπάθεια να επιβιώσει. Η κραυγή της έγινε σλόγκαν. Το κοριτσάκι μου δεν τα κατάφερε όπως δεν τα καταφέρανε και πολλοί άλλοι άνθρωποι που ήταν μαζί της. Εγώ έχω μόνον μια ευχή.  Αυτό το σλόγκαν «δεν έχω οξυγόνο» να είναι το οξυγόνο στα μυαλά όλων μας να αλλάξουμε λογικές και νοοτροπίες. Φταίμε όλοι μας και πρώτα απ’ όλα ο εαυτός μου.".

"Μην στέκεσαι

Δίπλα στον τάφο μου και κλαις.

 δεν είμαι εκεί,

 δεν κοιμάμαι -

Είμαι οι χίλιοι άνεμοι που φυσούν

Είμαι το διαμάντι που λάμπει στο χιόνι

Είμαι το φως του ήλιου στα ώριμα σιτηρά,

Είμαι η απαλή, φθινοπωρινή βροχή.

Καθώς ξυπνάς με την πρωινή ησυχία,

Είμαι η γρήγορη, ανερχόμενη βιασύνη

Των ήσυχων πουλιών σε κυκλική πτήση,

Είμαι η μέρα που ξεπερνά τη νύχτα.

 Μην στέκεσαι

 Στον τάφο μου και κλαις -

 δεν είμαι εκεί,

 δεν πέθανα".

— Clare Harner ποιήτρια, The Gypsy
Από ανάρτηση στα σόσιαλ μίντια

 "Όταν θες να φωνάξεις, ΦΩΝΑΞΕ.

Γίναμε όπως γίναμε απ’ την πολλή σιωπή".

Από ανάρτηση στα σόσιαλ μίντια

"Η δικαιοσύνη δε θα 'ρθει μοναχή της, δεν έχει πόδια. Εμείς θα τη σηκώσουμε στους ώμους μας και θα τη φέρουμε"

Νίκος Καζαντζάκης
Από ανάρτηση στα σόσιαλ μίντια