Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού: Στην Παλαιστίνη ζουν τα περισσότερα ακρωτηριασμένα παιδιά – Χιλιάδες σε λίστα αναμονής

Το αδιέξοδο είναι πολυεπίπεδο. Από τη μία, οι ισραηλινές αρχές ελέγχουν αυστηρά τις άδειες εξόδου, περιορίζοντας τις ιατρικές μεταφορές, ενώ από την άλλη, η απροθυμία πολλών κρατών να δεχθούν ασθενείς, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και τα πολιτικά εμπόδια, αφήνουν χιλιάδες ανθρώπους χωρίς πρόσβαση σε κρίσιμη φροντίδα. Τα παιδιά που παραμένουν στη λίστα εκκένωσης βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες: σοβαρές ασθένειες, υποσιτισμό, ανεπάρκεια φαρμάκων και τον αργό, αδυσώπητο θάνατο να παραμονεύει σε κάθε αναμονή.

Γιατί τα παιδιά περιμένουν σε λίστες αναμονής;

Με πιο απλά λόγια, τα παιδιά αυτά χρειάζονται εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα που δεν υπάρχει στη Γάζα (π.χ. εξετάσεις για σπάνιες παθήσεις, ειδικές θεραπείες ή χειρουργεία). Η Παλαιστίνη μετά τον πόλεμο είναι μια χώρα όπου τα νοσοκομεία έχουν καταρρεύσει, ενώ δεν υπάρχουν απαραίτητα φάρμακα, εξοπλισμό και ιατρικό προσωπικό.

Για να σωθούν, οι ασθενείς πρέπει να μεταφερθούν σε άλλη χώρα, για να τους προσφερθεί η φροντίδα που χρειάζονται, μια διαδικασία που ονομάζεται «εκκένωση για ιατρικούς λόγους» (medical evacuation).

Όμως, εφόσον η Γάζα είναι αποκλεισμένη, οι ισραηλινές αρχές ελέγχουν ποιος μπορεί να βγει από τη χώρα. Άρα τα παιδιά και οι οικογένειές τους περιμένουν την άδεια -όχι από τη χώρα τους- αλλά από τις ισραηλινές αρχές για να ταξιδέψουν. Επιπλέον, είναι απαραίτητο τα τρίτα κράτη να δεχτούν τα παιδιά για θεραπεία. Η διαδικασία αυτή είναι αργή, γραφειοκρατική και γεμάτη εμπόδια: χαρτιά, εγκρίσεις, μεταφράσεις, διαβατήρια, συνεννοήσεις με νοσοκομεία στο εξωτερικό, κλπ.

View this post on Instagram

A post shared by Just Vision (@justvisionmedia)

Οι μαρτυρίες σοκάρουν

Οι ιστορίες των παιδιών που περιμένουν να σωθούν είναι συγκλονιστικές. Η Lamees Abo Mostafa, μόλις πέντε μηνών, πάσχει από σοβαρή γενετική ανοσοανεπάρκεια και υποσιτισμό. Ο αδελφός της είχε ήδη χάσει τη ζωή του ενώ βρισκόταν στη λίστα εκκένωσης, και η οικογένειά της φοβάται πως η μικρή μπορεί να ακολουθήσει την ίδια μοίρα, όσο περιμένει η εκκένωσή της να εγκριθεί.

Ο Walid Abo Mostafa, εννιά ετών, πάσχει από αιμορροφιλία Β και σοβαρή αρθρίτιδα. Οι εξειδικευμένες εξετάσεις αντισωμάτων που χρειάζεται δεν πραγματοποιούνται στη Γάζα, αφήνοντας τον ανάμεσα σε χιλιάδες παιδιά που δεν μπορούν να λάβουν τη σωτήρια θεραπεία τους.

Η τριών μηνών Janna Mtair, γεννημένη κατά τη διάρκεια της τρέχουσας γενοκτονίας με σύνδρομο Beckwith-Wiedemann, βρίσκει παρηγοριά μόνο σε ένα χειρουργικό γάντι που μετατράπηκε αυτοσχέδια σε παιχνίδι. Η ψυχή της, όπως και του Walid και της Lamees, περιμένει, ακίνητη, ενώ ο χρόνος και η αδράνεια της διεθνούς κοινότητας απειλούν να κλέψουν τη ζωή της πριν καν τη ζήσει.

Η Hanan Zanoun φροντίζει τα τρία παιδιά της, που πάσχουν από κυστική ίνωση, κοιλιοκάκη και καρδιοπάθειες, καταδικάζοντας τη μητέρα σε ατέρμονη αγωνία. Έχει ήδη χάσει μια κόρη στις ίδιες συνθήκες, και συνεχίζει να παλεύει για τα υπόλοιπα τρία, σε έναν κόσμο που δεν της αφήνει κανένα περιθώριο για ασφάλεια ή αναπνοή.

Η Yara Alghoula, μόλις τεσσάρων ετών, ζει εξαρτημένη από μια φιάλη οξυγόνου αφού τραυματίστηκε από βομβαρδισμό στο σχολείο της. Το παιδί που κάποτε ήθελε να τρέχει και να παίζει, τώρα προσποιείται ότι χορηγεί οξυγόνο στο παιχνίδι της, αντικατοπτρίζοντας την πικρή πραγματικότητα που την περιβάλλει: φόβος, τραύμα και αναπηρία.

Κρίση ζωής και θανάτου

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα προειδοποιούν ότι η πραγματική ανάγκη είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι εμφανίζει η επίσημη καταγραφή. Πολλοί ασθενείς, και κυρίως παιδιά, δεν προλαβαίνουν καν να καταχωρηθούν. Το σύστημα υγείας της Λωρίδας της Γάζας, ήδη καταπονημένο από τον αποκλεισμό, την έλλειψη βασικών υλικών και τον βομβαρδισμό των νοσοκομείων, έχει σχεδόν καταρρεύσει. Ο χρόνος λειτουργεί εναντίον αυτών των παιδιών.

Σύμφωνα με την UNRWA και άλλους ανθρωπιστικούς φορείς, από την έναρξη του πολέμου έχουν καταγραφεί χιλιάδες ακρωτηριασμοί, πολλοί εξ αυτών σε παιδιά. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, António Guterres, προειδοποιεί ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι επεμβάσεις γίνονται ακόμα και χωρίς αναισθησία, λόγω της κρίσιμης έλλειψης πόρων. Αυτή η τραγωδία δεν είναι μόνο σωματική, αλλά και ψυχική: τα παιδιά που έχουν χάσει άκρα ζουν με βαθιά τραύματα, άγχος, κρίσεις πανικού κι εφιάλτες, ενώ οι οικογένειές τους παλεύουν με την απελπισία.

Η καταπαύση πυρός και η ανισότητα στην ανάκαμψη

Παρά τις διεθνείς εκκλήσεις, η πρόσφατη καταπαύση πυρός δεν ισοδυναμεί με επιστροφή στην κανονικότητα για όλους. Για τα παιδιά του Ισραήλ, η ζωή μπορεί να συνεχίσει λίγο-πολύ όπως και πριν την κατάπαυση: πρωινό ξύπνημα για το σχολείο, φίλοι, οικογένεια, έξοδοι, παιχνίδια σε πλατείες και αυλές, βόλτες στο λούνα-παρκ και επισκέψεις στους παππούδες τα σαββατοκύριακα.

View this post on Instagram

A post shared by UNICEF (@unicef)

Αλλά για τα παιδιά από την Παλαιστίνη, η εικόνα είναι δραματικά διαφορετική. Τα σχολεία έχουν ισοπεδωθεί. Τα σπίτια τους ενδέχεται να μην υπάρχουν πλέον. Οι γονείς και οι συγγενείς τους μπορεί να έχουν χάσει τη ζωή τους ή να υποφέρουν από σοβαρότατα τραύματα, φυσικά και ψυχολογικά. Η «επιστροφή» -αν υπάρξει- δεν είναι μόνο μετακίνηση ανθρώπων, αλλά επιστροφή σε χώρους χωρίς οικοδομές, με υγεία και ψυχολογία κλονισμένη. Αυτό δεν είναι ακριβώς η συνθήκη του «πίσω στην κανονικότητα» ούτε του «ας κάνουμε νέα αρχή».

Ακόμα και μετά την κατάπαυση πυρός, η ανάγκη για ιατρική φροντίδα δεν εξαφανίζεται. Χιλιάδες παιδιά περιμένουν σε λίστες εκκένωσης, σε μια διαδικασία που επιβαρύνεται από γραφειοκρατικά και πολιτικά εμπόδια. Οι ισραηλινές αρχές εξακολουθούν να ελέγχουν αυστηρά τις άδειες εξόδου, περιορίζοντας σημαντικά τις ιατρικές μεταφορές, ενώ πολλαπλά κράτη δείχνουν απροθυμία να δεχθούν ασθενείς.

View this post on Instagram

A post shared by UNRWA (@unrwa)

Πάνω από 350 παιδιά εξακολουθούν να κρατούνται σε ισραηλινές φυλακές

Ταυτόχρονα, η κατάσταση στα ισραηλινά κρατητήρια παραμένει εξίσου φρικτή. Σύμφωνα με πρόσφατες εκθέσεις οργανώσεων υπεράσπισης των Παλαιστίνιων κρατουμένων, πάνω από 350 παιδιά παραμένουν σε συνθήκες που παραβιάζουν κάθε διεθνές πρότυπο προστασίας ανηλίκων. Υποσιτισμός, απουσία ιατρικής φροντίδας, σωματική κακοποίηση, απομόνωση και στέρηση επικοινωνίας με τις οικογένειές τους συνιστούν καθημερινότητα. Η υπόθεση του Walid Khaled Ahmad, παιδιού από το Silwad που πέθανε στο Megiddo το 2025 λόγω ακατάλληλης ιατρικής φροντίδας, αποτελεί μόνο ένα από τα τραγικά παραδείγματα.

View this post on Instagram

A post shared by Mothers Against Genocide (@mothersagainstgenocide)

Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί αμήχανη, ενώ η ανάγκη για άμεση παρέμβαση είναι επιτακτική. Η γενοκτονία, οι βομβαρδισμοί, οι αποκλεισμοί και η σκόπιμη παραβίαση των δικαιωμάτων των παιδιών, όπως καταγράφεται από οργανώσεις όπως η UNICEF, δημιουργούν μια ανθρωπιστική κρίση χωρίς προηγούμενο ακόμη και για μια τόσο πολύπαθη κοινωνία όσο η παλαιστινιακή. Μόνο η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και η λογοδοσία των υπευθύνων μπορούν να προσφέρουν ελπίδα σε μια γενιά που μεγαλώνει μέσα στη βία, την πείνα και την αβεβαιότητα. Κάθε λεπτό καθυστέρησης, κάθε γραφειοκρατικό εμπόδιο, κάθε κλειστή πόρτα ισοδυναμεί με απώλεια ζωής, και η ανάγκη για διεθνή πίεση και αλληλεγγύη είναι πιο επείγουσα από ποτέ.

View this post on Instagram

A post shared by Al Jazeera English (@aljazeeraenglish)