Ο βιογράφος της Μαρινέλλας, Γιάννης Ξανθούλης, επιστρέφει στο προσκήνιο με αποκαλύψεις για την κατάσταση της υγείας της αγαπημένης τραγουδίστριας, η οποία υπέστη εγκεφαλικό κατά τη διάρκεια συναυλίας της στο Ηρώδειο πριν από περίπου έναν χρόνο. Η τραγική αυτή εξέλιξη έχει αφήσει την ερμηνεύτρια απομονωμένη από τον έξω κόσμο, ενώ η κόρη της παραμένει στο πλευρό της, προσπαθώντας να υποστηρίξει τη μητέρα της όσο μπορεί.
Ο Ξανθούλης περιγράφει με συγκλονιστική ειλικρίνεια: «Δυστυχώς η κατάσταση δεν έχει αλλάξει εδώ και έναν χρόνο. Είναι μια γυναίκα που αυτή τη στιγμή δεν έχει επικοινωνία με το περιβάλλον. Είναι μια θλιβερή κατάσταση όταν ξέρεις ότι ένας δικός σου άνθρωπος βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση και ο Θεός να βάλει το χέρι του». Η στενή σχέση με την οικογένεια, και κυρίως με την κόρη της, αποτελεί για τη Μαρινέλλα ένα μοναδικό στήριγμα: «Δεν έχω επιχειρήσει να την δω από τότε και ούτε και θέλω γιατί θα αρρωστήσω και εγώ. Μόνο που το σκέφτομαι, αισθάνομαι άσχημα. Μιλάω με την κόρη της, προσπαθεί όσο μπορεί και εκείνη. Δεν υπάρχει μέλλον από ό,τι βλέπουμε», εξομολογείται ο Ξανθούλης.
Το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, «Μαρινέλλα: οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια», αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τη ζωή και την καριέρα της τραγουδίστριας, συνδυάζοντας την αλήθεια της βιογραφίας με μυθιστορηματικές αφηγήσεις. Ο ίδιος περιγράφει την πορεία της συγγραφής: «Εσύ με ξέρεις», έλεγε η Μαρινέλλα. «Εγώ σ’ αγαπώ, αλλά φοβάμαι ότι εσύ δεν με ξέρεις», απαντούσα. Τσούλησε ένα διάστημα με «σε ξέρω», «δεν με ξέρεις», ώσπου να το πάρουμε απόφαση και να ξεκινήσουν τα μεσημεριανά συμπόσια εις μνήμην του Πλάτωνα και άλλων συγγενών ανάλογων συμποσιακών εμπειριών».
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, το βιβλίο φωτίζει με «μεσημβρινό φως νύχτες ή και μέρες μιας ζωής από χώμα, φωνή, έρωτα, μόχθο και πολλή αγάπη». Χωρίς να είναι μια κλασική βιογραφία, η αφήγηση μοιάζει με προσωπικό μυθιστόρημα του Ξανθούλη, αναδεικνύοντας τη Μαρινέλλα όχι μόνο ως καλλιτέχνιδα αλλά και ως άνθρωπο που βιώνει τη ζωή με ένταση, πάθος και ευαισθησία. «Κι έγινε ένα βιβλίο που, χωρίς να είναι a priori βιογραφία, άρχισε να μοιάζει με μυθιστόρημα δικό μου», καταλήγει ο ίδιος.
