Κυνηγώντας τα αστέρια: Οι μεγάλοι Έλληνες ρεπόρτερ και οι φωτογραφίες τους που έγραψαν ιστορία

Σπάνιες φωτογραφίες και αφηγήσεις από το αρχείο του Elena’s Diary και το 2006. Ένα αφιέρωμα του Life&Style στους Έλληνες φωτογράφους που είχαν διακριθεί στο ρεπορτάζ τις δεκαετίες του 60, του 70 και του 80, από τον Μιχάλη Αργυρόπουλο.

Σκορπιός, καλοκαίρι 1971: Εξοπλισμένος με τις φωτογραφικές του μηχανές και μια σακούλα με ξηρά τροφή, νερό, τσιγάρα και αναπτήρα, ο Δημήτρης Κουλούρης φθάνει απαρατήρητος σε μια μικρή παραλία όπου συνήθιζε να κάνει μπάνιο η Τζάκι Κένεντι. Σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο και περιμένει. Ακίνητος, σαν κυνηγός που παραμονεύει το θήραμά του. Το πρωί της τρίτης ημέρας υπάρχει ασυνήθιστη κινητικότητα στην ταβέρνα της παραλίας.

Το προσωπικό έχει κατέβει από νωρίς και ετοιμάζει βιαστικά το χώρο. Λίγο πριν από τις 9 το πρωί κάνουν την εμφάνισή τους η Τζάκι και ο Ωνάσης. Κουβεντιάζουν για λίγο, πίνουν τον καφέ τους και ξαφνικά η χήρα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών χάνεται για λίγο πίσω από την κάμαρα του σπιτιού.

Ξεπροβάλλει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τόπλες και αρχίζει να κάνει ανέμελα τη γυμναστική της, ενώ ο Κουλούρης δεν πιστεύει στα μάτια του. Η εικόνα ξεπερνά και την πιο ζωηρή φαντασία. Ο φωτογράφος οπλίζει τη μηχανή, κουμπώνει τον τηλεφακό στη Nikon και αρχίζει να τραβά. Πατά ασταμάτητα το κλείστρο, καθώς μια από τις πλέον κομψές και προβεβλημένες γυναίκες του διεθνούς τζετ σετ, αλλοτινή «Αγία» της Αμερικής, απολαμβάνει το μπάνιο της ολόγυμνη.

«Ήμουν σοκαρισμένος, αλλά δεν σταματούσα να τραβάω φωτογραφίες. Μόλις τελείωσε το ασπρόμαυρο φιλμ, πήρα την εφεδρική μηχανή, την παλιά Nikomat, που ήταν ήδη φορτωμένη με το έγχρωμο, και συνέχισα τις λήψεις. Και όταν πια ήμουν σίγουρος ότι είχα πολύ και καλό υλικό, βιάστηκα να το σιγουρέψω στην κρυφή θήκη της τσάντας».

Έτσι καταγράφεται η ιστορία στο βιβλίο που έγραψε η κόρη του φωτογράφου, Αλεξία Κουλούρη, «Με στόχο τον Ωνάση: Στοπ καρέ του παπαράτσο Δημήτρη Κουλούρη», εκδόσεις Περίπλους. Οι φωτογραφίες δεν κυκλοφόρησαν τότε στην Ελλάδα, καθώς ο Κουλούρης φοβόταν την οργή του εφοπλιστή. Πουλήθηκαν όμως στη διεθνή αγορά προκαλώντας σάλο και απέφεραν 30 εκατομμύρια δραχμές στο φωτογράφο, ποσό αστρονομικό για την εποχή.

Ο Κλεισθένης Δασκαλάκος είναι αυτό που θα έλεγαν οι παλιότεροι «Μεγάλη ιστορία». Ο φακός του έχει απαθανατίσει βασιλείς, διερχόμενους αστέρες του Χόλιγουντ, πολιτικούς, πρόσωπα της Τέχνης και του πολιτισμού, ελληνικούς και διεθνείς μύθους. Από τις επισκέψεις της Σοράγια στην Ελλάδα μέχρι ενσταντανέ από τις περιοδείες του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου, τις ομιλίες του Μακάριου ή συγκλονιστικά καρέ από το μεγάλο σεισμό στη Ζάκυνθο. Στη συνείδηση των περισσότερων ωστόσο είχε περάσει ως ο αγαπημένος φωτογράφος της Αλίκης Βουγιουκλάκη.  Η στενή φιλία που συνέδεε τους δυο τους όμως δεν κοίμιζε το «μικρόβιο» του φωτογράφου.

Η ίδια η Αλίκη ήθελε ο Κλεισθένης να απαθανατίζει κάθε λεπτομέρεια της ζωής της, εκείνη την ημέρα όμως του 1975, καθώς πήγαινε μαζί με το φωτογράφο στο εξοχικό της στον Θεολόγο, δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε. Βρισκόταν βέβαια σε διαμάχη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, εν αναμονή του διαζυγίου τους, όμως δεν ήταν προετοιμασμένη για το θέαμα που αντίκρισε ανοίγοντας την πόρτα. Όλα τα έπιπλα του σπιτιού που με τόση αγάπη είχαν στήσει με το σύζυγό της, εκτός από μια – δυο καρέκλες και ένα πορτρέτο της Αλίκης, είχαν εξαφανιστεί. Ο Παπαμιχαήλ, τυφλωμένος από οργή, είχε σηκώσει τα πάντα, ακόμη και τα μαξιλαράκια από τα φερ φορζέ έπιπλα της βεράντας. Τη στιγμή που η Αλίκη τηλεφωνούσε έξαλλη με λυγμούς στην αστυνομία, ο Κλεισθένης τραβούσε αυτήν τη σπάνια φωτογραφία – ντοκουμέντο που δείχνει το άλλο, το ανθρώπινο πρόσωπο της «εθνικής σταρ».

Βετεράνος φωτορεπόρτερ της παλιάς καλής σχολής, ο Ντίμης Αργυρόπουλος φωτογραφίζει επαγγελματικά εδώ και σαράντα πέντε χρόνια, κερδίζοντας καθημερινά τη μάχη του ρεπορτάζ. Συνεργάτης διεθνών πρακτορείων, όπως το Sipa, έχει φωτογραφίσει για το Time Life και το Der Spiegel. Μόνιμος φωτογράφος των παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης για τριάντα χρόνια, είναι ένα από τα μεγάλα «κεφάλαια» στην ιστορία του ελληνικού ρεπορτάζ. Από την ορκωμοσία Καραμανλή στη μεταπολίτευση, μέχρι σήμερα, έχει φωτογραφίσει όλα όσα εκτυλίσσονται στα βουλευτικά έδρανα, τους μεγάλους πρωταγωνιστές της πολιτικής, τις κρίσιμες, αλλά και αυθόρμητες στιγμές του κοινοβουλίου.

«Κάποτε που έφευγε ταξίδι ο Καραμανλής, είχε συγκεντρωθεί όλο το υπουργικό συμβούλιο για να τον χαιρετήσει. Ήταν οκτώ το πρωί στο Μαξίμου, νομίζω, και όπως τραβούσα τη φωτογραφία με τον τηλεφακό, είδα ότι φαινόταν η ετικέτα από την μπλούζα της Μελίνας. Ήταν στη δεκαετία του ’80, όταν η κυβέρνηση έκανε μεγάλη καμπάνια για τα ελληνικά προϊόντα και κατά των εισαγωγών, με διαφημίσεις και το σλόγκαν “Ο επιμένων Ελληνικά”. Η ετικέτα της μπλούζας της Μελίνας έγραφε βέβαια Ferre…

Τράβηξα τη φωτογραφία και την επόμενη ήταν τυπωμένη σε όλες τις εφημερίδες. Φυσικά την επόμενη μέρα χτύπησε το τηλέφωνο: “Τι ήταν αυτό που μου έκανες, με κατέστρεψες!”, μου είπε σε έξαλλη κατάσταση. “Έτσι είναι οι φίλοι;”. “Γιατί, βρε Μελίνα”, της απάντησα κι εγώ, “ελληνικά δεν είναι και τα Ferre;”. Σε μια συνεδρίαση, θυμάμαι, είχε λιποθυμήσει και όπως την έβγαζαν από την αίθουσα, γυρίζει προς τα θεωρεία και μου κάνει σήμα “Ντίμη, όχι φωτογραφίες!”. Εννοείται πως δεν έβγαλα ούτε μία…

Εκτός από τους πολιτικούς, βέβαια, ο Ντίμης Αργυρόπουλος έχει απαθανατίσει στο φακό του μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, τον οποίο συνέλαβε στην ακρογιαλιά, με λίαν προκλητική αμφίεση και διάθεση, όταν ο χορευτής είχε έρθει στην Αθήνα για να εμφανιστεί στο Ηρώδειο στα τέλη της δεκαετίας του ’70.

Τριάντα έξι χρόνια πίσω από το φακό, o Αριστοτέλης Σαρρηκώστας έχει απαθανατίσει μεγάλο μέρος της πρόσφατης ιστορίας της χώρας. Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Φωτορεπόρτερ, ανταποκριτής του Associated Press, κατέγραψε ιστορικές στιγμές, που πολλοί θα ήθελαν να είχαν ζήσει από κοντά: Πολιτικές κρίσεις, αλλαγές κυβερνήσεων, επιτεύγματα της επιστήμης και της Τέχνης, Ολυμπιακούς Αγώνες, σπάνια φυσικά φαινόμενα, πολέμους, πολεμικές συρράξεις, καθώς και τη φρίκη της πείνας και της δυστυχίας χωρών του Τρίτου Κόσμου.

Η σημαντικότερη στιγμή στη μακρόχρονη πορεία του ήταν αναμφισβήτητα η νύχτα της 17ης Νοεμβρίου 1973, όταν απαθανάτισε την έφοδο του τανκ στο Πολυτεχνείο. Χαρακτηριστική είναι η φράση του προέδρου και γενικού διευθυντή του Αssociated Press, Λούις Ντ. Μποκάρντι, ο οποίος ανέφερε: «Ο Σαρρηκώστας στάθηκε ένας ολόκληρος μύθος, γνωστός και ως “Οne man Band”, ο άνθρωπος ορχήστρα, για τη δεξιοτεχνία του».

Ο φωτογράφος δεν έκανε  ποτέ αυτό που σήμερα αποκαλούμε ρεπορτάζ παπαράτσι. Δεν ακολούθησε κρυφά καμία διασημότητα και όλα του τα θέματα πόζαραν για χάρη του, όπως ας πούμε οι Beatles κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στην Αράχοβα, όπου πόζαραν με μερικούς παραδοσιακούς οργανοπαίχτες. Μια φορά ωστόσο στη Μύκονο δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό, όταν έμαθε ότι η θρυλική Μπριζίτ Μπαρντό φιλοξενούνταν σε θαλαμηγό γνωστού επιχειρηματία. Έτρεξε στο λιμάνι, έφθασε στο σκάφος και κατάφερε να απαθανατίσει τη σταρ και το συνοδό της. Ένα εγχείρημα, ωστόσο, που δεν επανέλαβε στο μέλλον.