Όταν μιλάμε για λάμψη, αναφερόμαστε στην Κλαούντια Καρντινάλε, τον Αλαίν Ντελόν και την Κατίνα Παξινού στην πρεμιέρα της ταινίας «Ο Ρόκκο και τα αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας το 1960.
Όταν κάποτε ρώτησαν την Κατίνα Παξινού ποιος είναι ο αγαπημένος της ρόλος, εκείνη απάντησε: «Δεν υπάρχουν ρόλοι της προτιμήσεως μας, ρόλοι προσφιλείς. Υπάρχει μονάχα ένας ρόλος, δηλαδή εκείνος τον οποίο υποδυόμαστε σε μια δεδομένη στιγμή. Γίνεται κανείς ένα με το πρόσωπο που ενσαρκώνει στο θέατρο. Το ίδιο συμβαίνει με κάθε καινούριο ρόλο».
Η μεγάλη ηθοποιός, η πρώτη Ελληνίδα που τιμήθηκε με Όσκαρ, έφυγε από τη ζωή στις 22 Φεβρουαρίου 1973, έπειτα από πολυετή μάχη με τον καρκίνο, ο οποίος την ταλαιπώρησε πολύ, χωρίς ωστόσο να την εμποδίσει να συνεχίσει να παίζει.
Στα γυρίσματα της τελευταίας της ταινίας «Το νησί της Αφροδίτης» αναμετρήθηκε με τα όρια της, παίζοντας με φρικτούς πόνους. Η ασθένεια που την κατέβαλε, εξαφανιζόταν όταν έπρεπε κάθε βράδυ να σέρνει ένα κάρο στη σκηνή του θεάτρου για την παράσταση «Μάνα κουράγιο».
