Η φιλία και η συνεργασία ανάμεσα στη Μαρία Κάλλας και τον Pier Paolo Pasolini υπήρξε μία από τις πιο συναρπαστικές και απρόβλεπτες συναντήσεις της ευρωπαϊκής τέχνης του 20ού αιώνα.
Οι δύο καλλιτέχνες γνωρίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Λίγο αργότερα ο Pasolini, ήδη αναγνωρισμένος ποιητής, συγγραφέας και κινηματογραφιστής, αποφάσισε να μεταφέρει στον κινηματογράφο τον μύθο της «Μήδειας» του Ευριπίδη.
Η Κάλλας, έχοντας αποσυρθεί από την όπερα, δέχτηκε να υποδυθεί τον ρόλο της τραγικής ηρωίδας — έναν ρόλο που αντανακλούσε τις δικές της εσωτερικές συγκρούσεις και την έντονη προσωπικότητά της. Η ταινία «Medea» του 1969 ήταν η μοναδική κινηματογραφική εμφάνιση της ντίβας: η Κάλλας δεν τραγουδά, αλλά εκφράζει μέσα από το βλέμμα και την κίνηση όλη τη δύναμη της τραγωδίας. Η ταινία δεν γνώρισε επιτυχία, η φιλία ανάμεσα στην πρωταγωνίστρια και τον σκηνοθέτη όμως συνεχίστηκε με διαρκείς συναντήσεις και εξορμήσεις.
Ο τραγικός θάνατος του Pier Paolo Pasolini στις 2 Νοεμβρίου 1975, όταν βρέθηκε δολοφονημένος στην Όστια της Ρώμης, συγκλόνισε βαθιά τη Μαρία Κάλλας. Ο χαμός του την απομόνωσε ακόμη περισσότερο και θεωρείται πως υπήρξε ένα από τα γεγονότα που επιτάχυναν τη δική της εσωστρέφεια και τελικά την πρόωρη αποχώρησή της από τη ζωή λίγα χρόνια αργότερα.
