Πριγκίπισσα Diana: Ο λόγος που ένιωθε προσβεβλημένη στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι των Windsors

Η εικόνα της πριγκίπισσας Diana έχει συνδεθεί με τη ζεστασιά, την ενσυναίσθηση και τη βαθιά ανθρώπινη πλευρά της μοναρχίας. Ωστόσο, η ίδια βίωσε από πολύ νωρίς ότι το παλάτι δεν λειτουργούσε με τους ίδιους συναισθηματικούς κώδικες που είχε μάθει στη δική της οικογένεια.

Τα Χριστούγεννα, μια περίοδος που για την ίδια είχε έντονη συναισθηματική σημασία, μετατράπηκαν σε μια δοκιμασία που αποκάλυπτε τις αποστάσεις, τις άγραφες ιεραρχίες και την ψυχρότητα των Windsors.

Σύμφωνα με τον βιογράφο Andrew Morton, συγγραφέα του βιβλίου «Diana: Her True Story in Her Own Words», τα προβλήματα της πριγκίπισσας Diana με τα χριστουγεννιάτικα έθιμα της βασιλικής οικογένειας ξεκίνησαν από τα πρώτα της κιόλας Χριστούγεννα ως μέλος των Windsors, το 1981. Ήταν η πρώτη χρονιά μετά τον γάμο της με τον Κάρολο και μάλιστα βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη με τον πρίγκιπα William, αντιμετωπίζοντας έντονη πρωινή ναυτία.

Παρά τη δύσκολη σωματική και ψυχολογική της κατάσταση, η Diana αφιέρωσε χρόνο και χρήματα για να επιλέξει προσεγμένα και πολυτελή δώρα για τα νέα της μέλη. Όπως έχει αναφερθεί σε δημοσιεύματα του Vanity Fair, αγόρασε σαπούνια Floris, κασμίρινα πουλόβερ και ακριβά παιδικά ρούχα, θεωρώντας ότι έτσι θα έδειχνε σεβασμό και διάθεση να ενταχθεί στην οικογένεια.

Η απογοήτευση ήρθε την παραμονή των Χριστουγέννων, όταν συνειδητοποίησε ότι οι Windsors αντάλλασσαν μεταξύ τους μικρά, σχεδόν συμβολικά δώρα, χαμηλής αξίας. Για τη Diana, αυτή η πρακτική δεν ήταν απλώς μια διαφορετική παράδοση, ήταν ένα μήνυμα ψυχρότητας που την έκανε να νιώσει αμήχανα και προσβεβλημένη, ειδικά μπροστά στην προσπάθεια που είχε καταβάλει.

Αν και ο τότε πρίγκιπας Κάρολος φέρεται να προσπάθησε να απαλύνει την ένταση χαρίζοντάς της ένα σμαραγδένιο δαχτυλίδι που εκείνη λάτρεψε, η γενικότερη εμπειρία δεν άλλαξε τη γνώμη της για τα βασιλικά Χριστούγεννα.

Ο προσωπικός της κομμωτής, Richard Dalton, αποκάλυψε στο βιβλίο «The Royals της Kitty Kelley» ότι η Diana «μισούσε να πηγαίνει στο Sandringham για τα Χριστούγεννα». Περιέγραφε το περιβάλλον ως παγωμένο, τόσο κυριολεκτικά όσο και συναισθηματικά, ενώ το αυστηρό πρόγραμμα, με το δείπνο να τελειώνει νωρίς για να παρακολουθήσουν όλοι το χριστουγεννιάτικο μήνυμα της βασίλισσας Ελισάβετ, της προκαλούσε ασφυξία. Όπως έλεγε η ίδια, δεν υπήρχε περιθώριο επιλογής ή χαλάρωσης, όλα έπρεπε να γίνουν «όπως πρέπει».

Ο Andrew Morton επισημαίνει επίσης ότι η Diana ένιωθε πως έδινε πολλά, χωρίς να λαμβάνει τίποτα πίσω. Σε προσωπικές της εξομολογήσεις, χαρακτήριζε τις βασιλικές συγκεντρώσεις τεταμένες, γεμάτες άβολα αστεία και εσωτερικούς κώδικες που την έκαναν να αισθάνεται «ξένη». Παρότι ήταν η Princess of Wales, συχνά ένιωθε παρατηρητής και όχι ισότιμο μέλος της οικογένειας.

Η σχέση της Diana με τα Χριστούγεννα των Windsors αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο από μια απλή σύγκρουση παραδόσεων. Φανερώνει το χάσμα ανάμεσα σε έναν άνθρωπο με έντονη συναισθηματική ανάγκη για ζεστασιά και σε έναν θεσμό που λειτουργούσε με αυστηρούς κανόνες, τυπικότητα και αποστάσεις.

Μέσα από μαρτυρίες και βιογραφικές αναφορές, γίνεται σαφές ότι οι γιορτές στο Sandringham δεν λειτουργούσαν ως χώρος οικειότητας, αλλά ως ακόμη μία έκφραση της τυπικότητας που χαρακτήριζε τη ζωή στο παλάτι. Τα Χριστούγεννα, αντί να λειτουργούν ενοποιητικά, αναδείκνυαν ακόμη περισσότερο τις αποστάσεις που υπήρχαν ήδη στη σχέση της Diana με τη βασιλική οικογένεια.