Στην κορύφωση μίας από τις πλέον επικίνδυνες κλιμακώσεις στην ιστορία των ισραηλινοϊρανικών σχέσεων, ένα πρόσωπο της κρατικής ιρανικής τηλεόρασης βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής. Η 40χρονη παρουσιάστρια ειδήσεων Σαχάρ Εμάμι βρισκόταν στον αέρα, όταν ισραηλινά πυρά έπληξαν τα γραφεία του IRIB (Islamic Republic of Iran Broadcasting) στην Τεχεράνη, προκαλώντας τρόμο και εικόνες που μεταδόθηκαν σε πραγματικό χρόνο.
this is the best translation of tv anchor sahar emami's speech during the attack on IRIB that ive seen, which is just as impactful as her return to set minutes after the closest impact.pic.twitter.com/Vi3AFDcUYR
— 🌬️🏴 (@magnxsium) June 17, 2025
Η σκηνή έγινε αμέσως εργαλείο πολιτικής αξιοποίησης: η εικόνα της παρουσιάστριας που δεν σιωπά ακόμη και κάτω από τις βόμβες, έγινε τοιχογραφία στην πλατεία Vali-e Asr. Το ιρανικό κράτος την ανακήρυξε «λέαινα» και «διάδοχο της Γκορνταφαρίντ», ηρωίδας από το εθνικό περσικό έπος Σαχναμέ. Η κυβέρνηση, μέσω προσεκτικά σχεδιασμένων ανακοινώσεων και αναφορών, επιχείρησε να κεφαλαιοποιήσει επικοινωνιακά την πράξη της, παρουσιάζοντάς την ως «φωνή του Ιράν» απέναντι στη «σιωνιστική επιθετικότητα».
Εν μέσω επίθεσης, υπό το βλέμμα των τηλεθεατών
Η εκπομπή της Εμάμι διακόπηκε από δυνατές εκρήξεις και την είσοδο καπνού στο στούντιο. «Αυτός είναι ο ήχος του επιτιθέμενου», δήλωσε πριν αποχωρήσει βιαστικά καθώς δεύτερη έκρηξη συγκλόνισε το κτήριο. Λίγα λεπτά αργότερα, επανεμφανίστηκε στην κάμερα. Το περιστατικό καταγράφηκε την ώρα που το Ισραήλ είχε ήδη εκδώσει εντολή εκκένωσης για την περιοχή που περιλαμβάνει τα κεντρικά του IRIB, την αστυνομία και τρία νοσοκομεία.
Israel’s strike on Iran’s state TV was part of its broader mission to disrupt internal communications, spread propaganda, and sow chaos to accelerate regime change.
— M. Jibran Nasir 🇵🇸 (@MJibranNasir) June 16, 2025
What Israel didn’t anticipate was the defiance of anchor Sahar Emami—who, despite a clear missile warning,… pic.twitter.com/3J6mOswPJA
Η επίθεση στο IRIB κατέληξε σε τουλάχιστον τρεις νεκρούς, ανάμεσά τους ο παραγωγός Νίμα Ρατζαμππούρ και η τεχνικός Μασουμέ Αζίμι. Η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων καταδίκασε την επίθεση, τονίζοντας ότι συνιστά σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου που προστατεύει τους δημοσιογραφικούς οργανισμούς ακόμα και σε εμπόλεμες ζώνες.
Το ιρανικό καθεστώς επένδυσε αμέσως στην εικόνα της Εμάμι, προβάλλοντάς την ως εθνικό σύμβολο. Ο πρόεδρος Μασούντ Πεζεσκιάν την χαρακτήρισε «σύμβολο σταθερότητας», ενώ η κυβερνητική εκπρόσωπος Φατεμέχ Μοχαζεράνι την παρομοίασε με την προϊσλαμική ηρωίδα Γκορνταφαρίντ. Το γεγονός ότι το αφήγημα αντλεί στοιχεία από την περσική προϊστορία – που συχνά έχει τεθεί στο περιθώριο από την Ισλαμική Δημοκρατία – καταδεικνύει μια στροφή προς την ενίσχυση του εθνικού πατριωτισμού πέρα από το θρησκευτικό αφήγημα.
Η εικόνα της παρουσιάστριας χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη τοιχογραφία με στίχους από το Σαχναμέ, ενισχύοντας το εσωτερικό πολιτικό μήνυμα. Το υπουργείο Εξωτερικών και προσωπικότητες του αθλητισμού έσπευσαν επίσης να της αποδώσουν τιμές, ενώ συζητείται ήδη η καθιέρωση δημοσιογραφικού βραβείου στο όνομά της.
Η ασυδοσία της ισραηλινής επιθετικότητας
Η επίθεση του Ισραήλ στα γραφεία του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα δεν αποτελεί μόνο μια στρατιωτική ενέργεια με συγκεκριμένο στόχο, αλλά και μια ηχηρή παραβίαση των ορίων που χωρίζουν τις εμπόλεμες πράξεις από τα θεμελιώδη ανθρώπινα και διεθνή δικαιώματα. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στη Γάζα, με την κατάσταση να παραμένει φρικαλέα.
Ποια είναι η Σαχάρ Εμάμι
Με πτυχίο γεωργικής μηχανικής και σταδιοδρομία στον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό όμιλο από το 2008, η Σαχάρ Εμάμι παρουσίαζε την ενημερωτική εκπομπή «Pishkhan Khabar». Παρά τη φήμη της, ανήκει σε έναν θεσμό που έχει δεχθεί κριτική για την προσήλωσή του στο επίσημο κρατικό αφήγημα και την απουσία δημοσιογραφικής ανεξαρτησίας – ιδίως κατά τις μαζικές διαμαρτυρίες μετά τον θάνατο της Μάχσα Αμίνι το 2022.
Ακόμη κι έτσι, το προσωπικό της θάρρος και η δημόσια εικόνα της δεν πέρασαν απαρατήρητα, ακόμη και από Ιρανούς που δεν ταυτίζονται με το καθεστώς.
Η υπόθεση της Σαχάρ Εμάμι δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η ισορροπία ανάμεσα στην ατομική πράξη θάρρους και στην κρατική εκμετάλλευση συμβόλων. Ταυτόχρονα, αναδεικνύει το επικίνδυνο πεδίο που διαμορφώνεται όταν τα μέσα ενημέρωσης γίνονται στόχοι σε έναν ολοένα πιο ανεξέλεγκτο πόλεμο. Το Ισραήλ, συνεχίζει την ανεξέλεγκτη επιθετικότητα και φρίκη, παραβιάζοντας πλέον ανοιχτά κάθε όριο νομιμότητας και διεθνούς δικαίου και στο Ιράν –πέρα από την Παλαιστίνη.
Την ίδια στιγμή η διεθνής κοινότητα, παραμένει ως επί το πλείστον σιωπηλή.
