Πέθανε η Sally Kirkland, η θρυλική ηθοποιός και μούσα του Andy Warhol

Η Kirkland ήταν κάτι περισσότερο από μια βραβευμένη ηθοποιός. Ήταν μια μποέμ ψυχή που κουβαλούσε πάνω της το πνεύμα μιας εποχής που δεν υπάρχει πια.

Μια καριέρα μπροστά στα φώτα

Η Sally Kirkland υπήρξε μια από τις πιο ιδιαίτερες μορφές του αμερικανικού κινηματογράφου, μια ηθοποιός που δεν χώρεσε ποτέ στα στενά καλούπια του Χόλιγουντ. Γεννημένη το 1941 στη Νέα Υόρκη, μεγάλωσε σε έναν κόσμο γεμάτο τέχνη και μόδα. Η μητέρα της υπήρξε fashion editor και από νωρίς έδειξε ότι δεν θα ακολουθούσε την πεπατημένη.

Στα νεανικά της χρόνια, η Kirkland εντάχθηκε στον εκρηκτικό καλλιτεχνικό κύκλο του Andy Warhol, ζώντας μέσα στη ριζοσπαστική ατμόσφαιρα της Factory, όπου οι τέχνες, οι προσωπικότητες και τα όρια του «επιτρεπτού» αναμειγνύονταν σε ένα ατελείωτο πείραμα ελευθερίας. Εκεί άρχισε να διαμορφώνει το αντισυμβατικό της πνεύμα , το ίδιο που αργότερα θα χαρακτήριζε και κάθε της ρόλο.

View this post on Instagram

A post shared by Vintage Stardust (@vintage_stardust)

Η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όμως η καθιέρωση άργησε. Για χρόνια πάλευε στα περιθώρια της βιομηχανίας, συμμετέχοντας σε ανεξάρτητες παραγωγές, θεατρικά έργα και ρόλους μικρής διάρκειας σε σειρές και ταινίες. Όμως, όταν ήρθε το Anna το 1987, η αναμονή απέδωσε. Η ερμηνεία της ως μια Τσέχα ηθοποιός εξόριστη στη Νέα Υόρκη, που προσπαθεί να επιβιώσει με αξιοπρέπεια και πείσμα, ήταν τόσο ωμή και αληθινή που της χάρισε Χρυσή Σφαίρα και υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Ήταν η στιγμή που το Χόλιγουντ δεν μπορούσε πια να την αγνοήσει.

Μετά το Anna, η Kirkland συμμετείχε σε μια σειρά από ταινίες όπου έδειξε την ευελιξία της, από το κλασικό The Sting με τον Paul Newman και τον Robert Redford, μέχρι το πολιτικό δράμα JFK του Oliver Stone και την κωμωδία Bruce Almighty με τον Jim Carrey. Πάντα με εκείνο το βλέμμα που έμοιαζε να ξέρει περισσότερα απ’ όσα λέει.

Πέρα από την οθόνη, η Kirkland υπήρξε και πνευματική αναζητήτρια. Είχε στραφεί στη γιόγκα, στον διαλογισμό και σε διάφορες μορφές θεραπείας, διδάσκοντας ακόμα και υποκριτική με έμφαση στη συναισθηματική ελευθερία. Πολλοί μαθητές της τη θυμούνται όχι ως «σταρ», αλλά ως δασκάλα ψυχής.

Τα τελευταία χρόνια, πάλεψε με την άνοια, αλλά συνέχισε να εμπνέει όσους τη γνώριζαν με τη χαρακτηριστική της αυθεντικότητα και το απρόβλεπτο χιούμορ της. Η ζωή της — γεμάτη υπερβάσεις, ρίσκο και πάθος — μοιάζει σχεδόν κινηματογραφική: από τα υπόγεια της Νέας Υόρκης μέχρι τις αίθουσες των Όσκαρ, η Sally Kirkland παρέμεινε μέχρι τέλους αυτό που ήταν πάντα, μια πραγματική καλλιτέχνις, ατίθαση, απρόβλεπτη και αφοπλιστικά ανθρώπινη.