Ο Robbie Williams αποκάλυψε ότι πάσχει από το σύνδρομο Tourette- Ο μεγάλος αγώνας και ο φόβος της σκηνής

Ο 51χρονος pop superstar, που μεσουράνησε τόσο με τους Take That όσο και με την επιτυχημένη σόλο καριέρα του, παραδέχθηκε δημόσια για πρώτη φορά πως πάσχει από το σύνδρομο Tourette. Οι «εσωτερικές» εκδηλώσεις του συνδρόμου, όπως είπε, εμφανίζονται με τη μορφή «επίμονων και ενοχλητικών σκέψεων», τις οποίες ούτε οι φωνές χιλιάδων θαυμαστών σε στάδια γεμάτα δεν μπορούν να καλύψουν.

Η αποκάλυψη ήρθε μέσα από το πρώτο επεισόδιο της νέας σεζόν του podcast I’m ADHD! No You’re Not των Paul Whitehouse και Dr. Mine Conkbayir. Ο Robbie Williams μίλησε για τις ψυχικές μάχες που δίνει καθημερινά, εξηγώντας πως ενώ τα συμπτώματα του Tourette του δεν εκδηλώνονται με «εξωτερικά τικ», οι παρεμβατικές σκέψεις είναι εξίσου βασανιστικές.

Παράλληλα, αναφέρθηκε στη διάγνωση ADHD που έχει λάβει τρεις φορές στο παρελθόν, παραδεχόμενος ότι αρχικά κατέφυγε σε φαρμακευτική αγωγή όχι μόνο για θεραπεία αλλά και ως καταφύγιο στις εξαρτήσεις που πάλευε ήδη από τα χρόνια της δόξας του. Ο ίδιος δεν δίστασε να μιλήσει και για την περίοδο που κατέληξε να «σνιφάρει» τα χάπια, αναζητώντας μάταια μια «θεραπεία» για τις εσωτερικές του πληγές.

Ο Robbie έχει βρεθεί πολλές φορές σε κέντρα απεξάρτησης λόγω εθισμού στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, ενώ έχει μιλήσει ανοιχτά για την κατάθλιψη και το impostor syndrome που τον συνόδευαν ακόμα και στην κορυφή της καριέρας του. Ο ίδιος μάλιστα δήλωσε πως νιώθει «PTSD» από τις εποχές που εμφανιζόταν με τους Take That αλλά και στη σόλο του καριέρα τη δεκαετία του 2000, όταν η επιτυχία δεν κατάφερε να τον «θεραπεύσει».

Η συζήτηση αποκτά μεγαλύτερο βάρος αν λάβουμε υπόψη την πρόσφατη επιτυχία της βιογραφικής του ταινίας Better Man, η οποία έδειξε μέσα από έναν ιδιαίτερο κινηματογραφικό φακό –με τη μορφή ενός CGI χιμπατζή– τις μάχες του με τη φήμη, τον εθισμό και την αυτοαμφισβήτηση.

Στην προσωπική του ζωή, ο Robbie παραμένει σταθερά δίπλα στη σύζυγό του Ayda Field, με την οποία είναι παντρεμένος από το 2010 και έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά. Εκείνη, όπως είπε, προσπαθεί να τον ενθαρρύνει να βλέπει τις εμφανίσεις του στη σκηνή ως προνόμιο, κάτι που όμως δεν αρκεί πάντα για να κατευνάσει το άγχος του.

Ο ίδιος παραδέχθηκε ακόμη ότι έκανε και τεστ αυτισμού, το οποίο ήταν αρνητικό, αλλά έδειξε «χαρακτηριστικά» που σχετίζονται με κοινωνικό άγχος και αίσθηση δυσφορίας όταν βγαίνει από τη «ζώνη ασφαλείας» του – το κρεβάτι του.

Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Robbie Williams ρίχνει φως στη δύσκολη πραγματικότητα πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Παρά τη δόξα, τις τεράστιες επιτυχίες και την αγάπη του κοινού, ο ίδιος συνεχίζει να δίνει καθημερινές μάχες με την ψυχική του υγεία, τις οποίες αντιμετωπίζει με ειλικρίνεια και θάρρος. Η δημόσια παραδοχή του για το σύνδρομο Tourette, το ADHD και τις φοβίες του πάνω στη σκηνή δεν τον καθιστούν λιγότερο σταρ· αντίθετα, τον κάνουν ακόμη πιο ανθρώπινο, πιο ευάλωτο και πιο αληθινό στα μάτια του κόσμου.

Τι είναι το σύνδρομο Tourette

Το σύνδρομο Tourette (TS) είναι ένας τύπος νευρολογικής διαταραχής που χαρακτηρίζεται από ακούσιες επαναλαμβανόμενες μυϊκές κινήσεις και εκφωνήσεις που ονομάζονται τικ. Το πρώτο σύμπτωμα αυτού του συνδρόμου μπορεί να εμφανιστεί μεταξύ 2-15 ετών.

Τα άτομα με σύνδρομο Tourette εκδηλώνουν έναν συνδυασμό κινητικών και φωνητικών τικ, απλών ή σύνθετων που διαρκούν πάνω από ένα χρόνο. Περισσότεροι από 50% των ατόμων με σύνδρομο Tourette έχουν και σύνδρομο υπολειπόμενης προσοχής, υπερδραστηριότητα, άγχος, κατάθλιψη, διαταραχή συμπεριφοράς, τάση να βλάψουν τον εαυτό τους, διαταραχές ύπνου. Τα άτομα με το σύνδρομο Tourette μεγαλώνοντας συχνά παύουν να εμφανίζουν τα τικ με την ίδια ένταση και κατά τη ενήλικη ζωή συχνά τα συμπτώματα σταματούν.

Δεν υπάρχει θεραπεία για το σύνδρομο Tourette, αλλά υπάρχουν διαθέσιμες θεραπείες για τη μείωση των συμπτωμάτων. Τα τικ μειώνονται μετά την εφηβική ηλικία στα περισσότερα παιδιά και μόνο εκείνα με σοβαρά συμπτώματα χρειάζονται θεραπεία. Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουν την ασθένεια και να λάβουν προφυλάξεις στο αρχικό στάδιο για να μειώσουν τον αντίκτυπο των τικ. Μερικές φορές τα τικ εξαφανίζονται μετά τη θεραπεία και δεν θα εμφανιστούν ποτέ ξανά.