Μια μοναδική μουσική συνάντηση εκτυλίχθηκε στη γαλλική τηλεόραση, όταν η παγκοσμίου φήμης Νάνα Μούσχουρη και ο δημοφιλής παρουσιαστής και καλλιτέχνης Νίκος Αλιάγας ανέβηκαν στη σκηνή για να ερμηνεύσουν ένα από τα πιο εμβληματικά ελληνικά τραγούδια: το «Χάρτινο το φεγγαράκι», σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι.
Η εικόνα των δύο καλλιτεχνών μαζί, δύο "Ελληνάκια" όπως είπε συγκινημένος ο Αλιάγας, αποτέλεσε μια στιγμή βαθιάς υπερηφάνειας και νοσταλγίας.
Το ντουέτο προβλήθηκε στην ελληνική τηλεόραση μέσα από την εκπομπή «Στούντιο 4», όπου παρακολουθήσαμε το απόσπασμα της εμφάνισης στη Γαλλία. Η Ν. Μούσχουρη, με τη χαρακτηριστική της φωνή και τη διεθνή αύρα που τη συνοδεύει εδώ και δεκαετίες, και ο Νίκος Αλιάγας, ένας Έλληνας που έχει διαγράψει τεράστια πορεία στα γαλλικά media, ένωσαν τις φωνές και τη συναισθηματική τους ενέργεια σε μια ερμηνεία που άγγιξε καρδιές.
Στα παρασκήνια, όπως έδειξε ένα σύντομο βίντεο, ο Αλιάγας μίλησε για τη σχέση του με τη Μούσχουρη με λόγια που σπάνια ακούμε στην τηλεόραση:
«Είναι φίλη, μητέρα και αδερφή μου», δήλωσε εμφανώς συγκινημένος.
Η Μούσχουρη, με το γνωστό ήρεμο ύφος της, απάντησε με τρυφερότητα ότι ο Αλιάγας θα μπορούσε να είναι γιος της.
Με χιούμορ, ο ίδιος πρόσθεσε: «Είμαι πολύ συγκινημένος, πάρα πολύ γιατί είμαστε δύο Ελληνάκια. Εσύ έζησες λίγο παραπάνω από εμάς», μια φράση που έκανε τη Μούσχουρη να χαμογελάσει και το στούντιο να πλημμυρίσει από μια ατμόσφαιρα σεβασμού, αγάπης και ελληνικότητας.
Το «Χάρτινο το φεγγαράκι» είναι ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας ταυτότητας. Η απόδοσή του από δύο ανθρώπους που έχουν τιμήσει την Ελλάδα διεθνώς ανανέωσε τον δεσμό του κοινού με τη μουσική παράδοση και πρόβαλε για άλλη μια φορά την οικουμενικότητα του ελληνικού τραγουδιού.
Η συνάντηση της Νάνας Μούσχουρη με τον Νίκο Αλιάγα στη γαλλική τηλεόραση δεν ήταν απλώς μια μουσική στιγμή, ήταν μια βαθιά συμβολική υπενθύμιση της δύναμης του ελληνικού πολιτισμού σε όλο τον κόσμο.
Με μια ερμηνεία που συνδύαζε μνήμη, συναίσθημα και υπερηφάνεια, οι δύο τους έδειξαν πως η ελληνική μουσική μπορεί ακόμη να συγκινεί πέρα από σύνορα και γλώσσες. Ένα ντουέτο που θα μείνει στη συλλογική μνήμη και θα μας θυμίζει πως η τέχνη ενώνει πάντα.
