Η Monica Bellucci είναι από εκείνες τις γυναίκες που συνεχώς αποδεικνύουν πως η θηλυκότητα και η γοητεία δεν έχουν ηλικία. Η Ιταλίδα σταρ, στα 60 της πλέον, συνεχίζει να μαγνητίζει με την ήρεμη δύναμη και την ανεπιτήδευτη κομψότητά της, επιλέγοντας να αγκαλιάσει τον χρόνο με αξιοπρέπεια — και να μιλήσει ανοιχτά για αυτό.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της σε γαλλικό περιοδικό, η Monica Bellucci μίλησε με ειλικρίνεια για τη σχέση της με τον χρόνο που περνά και το γήρας, θέτοντας έναν πιο βαθύ και ουσιαστικό τόνο στην κουβέντα γύρω από την ομορφιά και την ηλικία. «Φυσικά, το να μεγαλώνεις δεν είναι εύκολο – και ο καθένας το αντιμετωπίζει όπως μπορεί!», δήλωσε με αποδοχή και ρεαλισμό. «Ίσως να βλέπω άλλη μία ρυτίδα όταν ξυπνάω, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό, και από τη στιγμή που δεν πονάω πουθενά, απολαμβάνω τον καπουτσίνο μου λέγοντας στον εαυτό μου ότι είμαι πολύ τυχερή».
Η ίδια παραδέχεται πως στο παρελθόν, «η ομορφιά και ο αισθησιασμός» μπορεί να υπήρξαν «μάσκες», ρόλοι μέσα από τους οποίους έπρεπε να εκφραστεί.
Σήμερα, επιλέγει να εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο: πιο απλό, πιο ώριμο, πιο κοντά στον εαυτό της. «Θα ήταν γελοίο να προσπαθώ να συνεχίσω να φέρομαι σαν να είμαι ακόμη 20 ή 30 χρόνων», παραδέχεται. Αντιθέτως, στα 60 της δηλώνει «ευτυχής που μπορεί να θέσει το σώμα της στην υπηρεσία διαφορετικών ρόλων».
Μιλώντας για την αποδοχή του χρόνου, η Monica Bellucci επικαλείται τη σοφία του Βολταίρου, παραθέτοντας μια φράση που φαίνεται να την εκφράζει βαθιά: «Όποιος δεν έχει το πνεύμα της ηλικίας του, από την ηλικία του θα υποφέρει.»
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ηθοποιός τοποθετείται δημόσια πάνω στο ζήτημα. Τον Ιούνιο του 2024, σε συνέντευξή της στο Paris Match, είχε μιλήσει με την ίδια ειλικρίνεια: «Εφόσον η δουλειά μου είναι να είμαι ηθοποιός, το σώμα μου είναι το εργαλείο μου. Και το σώμα μου έχει αλλάξει – και αφηγείται αναπόφευκτα άλλες ιστορίες από αυτές που έλεγε πριν από είκοσι ή τριάντα χρόνια, όταν έπαιζα στο Dobermann, στο Malèna, στο Irréversible ή στο La Passion du Christ.»
Με πλήρη επίγνωση του χρόνου, δεν προσπαθεί να του αντισταθεί, αλλά να ζήσει μέσα του: «Το να γερνάς δεν είναι ευχάριστο, αλλά όσο ξυπνάς υγιής, το να μεγαλώνεις γίνεται ένα δώρο που σου προσφέρει η ζωή. Έχεις την ευκαιρία να δεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, να είσαι εκεί γι’ αυτά… Και είμαι ευτυχισμένη που βρίσκομαι εδώ, στα 60 μου.»
Σε μια εποχή που η κοινωνία ακόμη δυσκολεύεται να μιλήσει για την ηλικία των γυναικών χωρίς στερεότυπα, η δική της φωνή ακούγεται σαν υπενθύμιση: η ωριμότητα δεν είναι τέλος, αλλά συνέχεια. Με περισσότερη αλήθεια, λιγότερους ρόλους και αυθεντική λάμψη.
