Η προσωπική μαρτυρία της Julianne Hough για τις προκλήσεις της γονιμότητας και την ενδομητρίωση

«Το ταξίδι της γονιμότητας δεν είναι ποτέ εύκολο, ιδιαίτερα με την ενδομητρίωση και το δικό μου χρονοδιάγραμμα», γράφει, αναγνωρίζοντας πως αυτή η διαδρομή είναι ταυτόχρονα σωματικά επώδυνη, συναισθηματικά φορτισμένη και ορμονικά απαιτητική. Παρ’ όλα αυτά, η ίδια τονίζει την ανάγκη να ανοίξουμε δημόσιες συζητήσεις γύρω από την αναπαραγωγική υγεία και τα δικαιώματα των γυναικών να διαχειρίζονται το σώμα και το μέλλον τους με πλήρη ενημέρωση και στήριξη.

Ένα βήμα προς την ορατότητα και τη γυναικεία ενδυνάμωση

Η απόφασή της να δημοσιεύσει βίντεο από μια τόσο ευαίσθητη ιατρική διαδικασία δεν είναι μόνο πράξη προσωπικής έκθεσης· είναι και πράξη κοινωνικής ευθύνης. Η Hough αναγνωρίζει πως κάθε γυναίκα που τολμά να αναζητήσει λύσεις μέσα από την ιατρική υποβοήθηση, να διαχειριστεί τις επιπτώσεις της ενδομητρίωσης ή να πάρει αποφάσεις για τη μητρότητα εκτός «χρονικών πλαισίων», συχνά το κάνει μόνη, με σιωπηλή αποφασιστικότητα.

Με τη φωνή της, η Hough υπενθυμίζει πως η γυναικεία γονιμότητα δεν είναι ταμπού και πως η υγεία και οι επιλογές των γυναικών αξίζουν ορατότητα, σεβασμό και υποστήριξη.

View this post on Instagram

A post shared by Julianne Hough (@juleshough)

Το παράδειγμα της Julianne Hough δεν είναι απλώς μια διασημότητα που μιλά για την υγεία της. Είναι μια πράξη ενδυνάμωσης, ένα μήνυμα σε κάθε γυναίκα που παλεύει με το σώμα της, τα "πρέπει" της κοινωνίας και τους φόβους της. Στη σιωπή που περιβάλλει τις αποφάσεις για τη γονιμότητα, η Hough προσθέτει λέξεις, συναίσθημα και ελπίδα. Και μας υπενθυμίζει πως το δικαίωμα στο σώμα και στη φωνή είναι αδιαπραγμάτευτο – και βαθιά γενναίο.

Αναλυτικά η ανάρτηση της Julianne Hough

«Αυτός είναι ο τρίτος κύκλος κρυοσυντήρησης ωαρίων και γνωρίζω ότι δεν είναι το πιο εύκολο θέμα για συζήτηση, πόσο μάλλον για δημοσίευση. Αλλά έχω συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι να μιλάμε ανοιχτά για αυτά τα πράγματα. Γυναίκες σε όλο τον κόσμο μπαίνουν σιωπηρά σε ιατρεία και παίρνουν μεγάλες, θαρραλέες αποφάσεις για το σώμα και το μέλλον τους. Είναι μία από τις εμπειρίες που σε κάνει να νιώθεις περισσότερο ευάλωτος, σωματικά, συναισθηματικά και σίγουρα ορμονικά.

Αν το να μοιραστώ ένα μικρό κομμάτι από το ταξίδι μου βοηθάει κάποιον να νιώθει λιγότερο μόνος ή τον εμπνέει να κάνει ερωτήσεις και να αναζητήσει το σωστό για εκείνον, τότε αισθάνομαι ότι αξίζει. Ειλικρινά, δεν θα μπορούσα να νιώθω μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη για αυτή την ομάδα, που είναι μαζί μου από τη δεύτερη λαπαροσκοπική επέμβαση για την ενδομητρίωση, το 2017 από τότε, τους νιώθω σαν οικογένεια».