Μπορεί οι επαγγελματικές υποχρεώσεις να κράτησαν τη Νάντια Γιαννακοπούλου μακριά την ημέρα των 47ων γενεθλίων της, ωστόσο φρόντισε να τα γιορτάσει αργότερα μαζί με την οικογένειά της.
Η Νάντια πέρασε τα φετινά της γενέθλια εκτός Ελλάδας, λόγω των επαγγελματικών της υποχρεώσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες δεν της επέτρεψαν να τα γιορτάσει όπως θα ήθελε. Παρ’ όλα αυτά, η ουσία της ξεχωριστής αυτής ημέρας δεν χάθηκε. Με την επιστροφή της, η οικογένειά της την υποδέχτηκε με ζεστασιά και αγάπη, σβήνοντας όλοι μαζί τα κεράκια της τούρτας της.
Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής μοιράστηκε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μια φωτογραφία με τον σύζυγό της, Μάξιμο Μουμούρη, και τις τρεις κόρες τους, σημειώνοντας ότι η τούρτα μπορεί να έσβησε με καθυστέρηση, αλλά η αγάπη ήταν εκεί, σταθερή και δυνατή. Η αγκαλιά των αγαπημένων της ανθρώπων αποτέλεσε το πιο ουσιαστικό δώρο, υπενθυμίζοντας ότι, ακόμη και όταν οι υποχρεώσεις μας κρατούν μακριά, αυτό που μετράει πραγματικά είναι η οικογένεια που μας περιμένει.
Σε ανάρτησή της στο Instagram, η Νάντια έγραψε: «Οι υποχρεώσεις με το ΝΑΤΟ στην Αμερική με κράτησαν μακριά, αλλά η αγκαλιά της οικογένειας με περίμενε. Η τούρτα έσβησε αργότερα, όμως η αγάπη ήταν εκεί — όπως πάντα. Ευγνωμοσύνη».
Ο Μάξιμος Μουμούρης, που είναι μαζί με τη Νάντια εδώ και 23 χρόνια, ανέφερε στην εκπομπή Buongiorno ότι γνωρίζονταν από τα σχολικά τους χρόνια. Όπως είπε, η Νάντια πολιτικοποιούνταν ήδη από το πανεπιστήμιο και η σχέση τους δεν επηρεάστηκε καθόλου από την είσοδό της στην πολιτική. «Τώρα για μένα είναι μέρος της ζωής μου να είμαστε μαζί σε μια προεκλογική εκστρατεία. Είμαι δίπλα της σε όλα», τόνισε.
Ο αγαπημένος ηθοποιός αναφέρθηκε επίσης στην πρόωρη απώλεια της μητέρας του, περιγράφοντας πώς αυτό διαμόρφωσε τη συναισθηματική του ωριμότητα: «Δεν το κατάλαβα μικρός, αλλά μεγάλωσα και κατάλαβα τι μου έλειπε σε σχέση με τους ανθρώπους. Μεγάλωσα με τον μπαμπά και τον αδερφό μου. Υπήρχε μια σύντροφος του πατέρα μου, αλλά μάνα είναι μόνο μία. Περνούσαμε καλά, δεν ένιωσα ποτέ φόβο με τον πατέρα μου. Πιο πολύ φοβόμουν να πάω στα άκρα. Με βοήθησε πολύ ο αθλητισμός — έπαιζα μπάσκετ — και η πειθαρχία που απαιτείται εκεί με βοήθησε να οργανώσω καλύτερα τη ζωή μου», κατέληξε.
