Ένα από τα πιο συγκινητικά αποσπάσματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, προέρχεται από το βιβλίο του Ολυμπιονίκη Εμμανουήλ Καραλή με τίτλο «Όταν κοιτάς από ψηλά». Στις σελίδες του, ο Έλληνας πρωταθλητής του άλματος επί κοντώ αποκαλύπτει με τόλμη και ευαισθησία τις σκοτεινές και τις φωτεινές στιγμές της ζωής του, δείχνοντας πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο και τίποτα δεν χαρίζεται – όλα κατακτώνται με πίστη, επιμονή και αγώνα.
Η πρώτη μεγάλη μάχη: η αποδοχή
Με λόγο τρυφερό αλλά και γεμάτο ουσία, ο Μανόλο, όπως τον αποκαλούν οι κοντινοί του άνθρωποι, μοιράζεται μια σπαρακτική παιδική ανάμνηση: όταν εκείνος και η δίδυμη αδερφή του Αγγελική ξεκίνησαν το δημοτικό σχολείο, κάποιοι συμμαθητές τους τούς φώναζαν απλώς «μαυράκια». Χωρίς ονόματα, χωρίς ταυτότητα. Ένα απλό, αθώο –στα μάτια ενός παιδιού– περιστατικό που αποκαλύπτει με καθαρότητα, τη σκληρότητα που μπορεί να κρύβει ο ρατσισμός, ακόμα και σε τόσο τρυφερές ηλικίες.
Όμως σε αυτό το σκοτεινό σκηνικό, φωτεινή φιγούρα αναδεικνύεται η μητέρα τους, η οποία με τη δύναμη, τη σοφία και την αταλάντευτη αίσθηση δικαιοσύνης που τη χαρακτηρίζει, βρήκε τρόπο να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων. Όχι, με οργή ή επίπληξη, αλλά με λόγια που ξύπνησαν συνειδήσεις. Μιλώντας στα παιδιά με απλότητα και ειλικρίνεια, τα βοήθησε να καταλάβουν τι σημαίνει ισότητα – όχι ομοιότητα, αλλά σεβασμός στο όνομα, στην ταυτότητα και στην ψυχή του άλλου.
«Η τύχη είναι δημιουργία»
Το απόσπασμα δεν είναι απλώς μια ιστορία για το ρατσισμό και την αποδοχή. Είναι και μια βαθιά υπαρξιακή κατάθεση για την έννοια της τύχης και της προσπάθειας. Ο Καραλής μιλά για την τύχη ως κάτι που δεν χαρίζεται, αλλά καλλιεργείται: «Η τύχη λατρεύει τους καλούς οικοδεσπότες», γράφει, επισημαίνοντας πως η ευκαιρία είναι για εκείνον που έχει ήδη προετοιμαστεί – ψυχικά, ηθικά και σωματικά – να την υποδεχτεί όταν του παρουσιαστεί.
Αυτή η φιλοσοφία δεν είναι θεωρία. Είναι στάση ζωής. Ο Καραλής, που ξεκίνησε τη διαδρομή του με στερήσεις, αδικίες και εμπόδια, είναι σήμερα ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές που έχει αναδείξει η Ελλάδα. Κι όμως, δεν ξεχνά. Δεν ξεχνά ποιος του έδεσε πρώτη φορά τα κορδόνια. Δεν ξεχνά ποια του έσφιξε το χέρι στα δύσκολα. Δεν ξεχνά ποια μίλησε για το δικαίωμα του παιδιού της να έχει όνομα.
Απόσπασμα που γίνεται μάθημα
Το βιβλίο του Εμμανουήλ Καραλή –και ειδικά το απόσπασμα που φιλοξενεί ο εκδοτικός οίκος Διόπτρα– είναι πολύ περισσότερο από μια αυτοβιογραφία. Είναι ένα μάθημα για τη διαφορετικότητα, τη δύναμη της οικογένειας, την αγάπη, τη δικαιοσύνη, και τελικά, την ελπίδα. Είναι μια υπενθύμιση πως κάθε παιδί, ανεξαρτήτως χρώματος, έχει όνομα, έχει φωνή και έχει δικαίωμα να απλώσει το χέρι του προς το μέλλον.
Γιατί, όπως λέει ο ίδιος, ο τυχερός άνθρωπος είναι αυτός που πίστεψε πως άξιζε. Και όταν πιστεύεις ότι αξίζεις, τότε κερδίζεις.
