Μιλώντας στο περιοδικό Grazia, η ηθοποιός και ακτιβίστρια Cynthia Nixon έκανε έναν ειλικρινή απολογισμό της πολιτισμικής κληρονομιάς του Sex and the City, μιας σειράς που για χρόνια λατρεύτηκε και χλευάστηκε με το ίδιο πάθος.
Η ίδια παραδέχεται ότι το Sex and the City ήταν πάντα «μια φεμινιστική σειρά» και πως, όπως λέει, «το 90% της είναι ακόμα υπέροχο». Όμως, υπάρχει κι ένα 10% που δυσκολεύεται να αγκαλιάσει.
«Πάντα μισούσα το πόσο λευκή ήταν η σειρά», δήλωσε. Να σημειωθεί, ότι η σειρά τοποθετείται στη Νέα Υόρκη, μια πόλη ανέκαθεν πολυπολιτισμική, όπου μάλιστα οι λευκοί είναι μειονότητα (30% του πληθυσμού). Πολλές σειρές των 90s και 00s, όπως το Sex and the City και τα Φιλαράκια, έχουν σχολιαστεί αρνητικά, όχι μόνο για το αυστηρά λευκό καστ αλλά και τους δευτερεύοντες ρόλους.
«Ορισμένα πράγματα δεν έχουν γεράσει καλά», σχολίασε η Nixon, που ενσάρκωσε τη Miranda από το 1998 μέχρι και σήμερα —αρχικά στη σειρά, έπειτα στις δύο κινηματογραφικές συνέχειες και τώρα στο And Just Like That…, του οποίου η τρίτη σεζόν κάνει πρεμιέρα στις 29 Μαΐου.
Όταν οι ίδιες οι πρωταγωνίστριες έθεταν το ζήτημα της φυλετικής εκπροσώπησης, η απάντηση που λάμβαναν, σύμφωνα με τη Nixon, ήταν συγκεκριμένη: «Όταν το θέταμε, μας έλεγαν: αυτός είναι ο κόσμος της Candace Bushnell, και είναι ένας πολύ λευκός κόσμος», είπε, αναφερόμενη στη συγγραφέα των αρχικών κειμένων στα οποία βασίστηκε η σειρά. «Κι εγώ έλεγα, "Οκέι..."», πρόσθεσε με έναν τόνο ειρωνικής παραίτησης.
Στην ίδια συνέντευξη δεν παρέλειψε να ασκήσει κριτική και σε άλλες θεματικές του αρχικού Sex and the City, τονίζοντας πως «κάποια από τα θέματα με τα τρανς άτομα, κάποια από τα θέματα με τα γκέι άτομα ήταν λίγο cringe όταν τα ξαναβλέπεις σήμερα».
Πάρτε για παράδειγμα ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα επεισόδια, όπου η Carry κάνει σχέση με έναν αμφιφυλόφιλο άνδρα, αλλά τον μειώνει χρησιμοποιώντας άκρως αμφιφοβικό λόγο (κατά τα άλλα είναι sex expert!).
Παρόλα αυτά, η Nixon δεν αποποιείται τη σημασία της σειράς. «Ήταν μια επαναστατική σειρά», επιμένει. «Ήταν μια φεμινιστική σειρά. Ήταν πάντα μια φεμινιστική σειρά».
Με την ίδια τόλμη, η Nixon μίλησε και για τον ηλικιακό ρατσισμό που αντιμετώπιζαν οι ηρωίδες: «Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι τότε ήμασταν στα τριάντα μας και στα σαράντα μας», εξήγησε. (Η Carry κλείνει τα 32 στον πρώτο κύκλο της σειράς). «Φυσικά, τώρα που βλέπω τη σειρά λέω: μοιάζουμε με μωρά! Αλλά τότε, το να είσαι single σε αυτή την ηλικία είχε ακόμη ένα είδος στίγματος».
Ίσως όμως η πιο σημαντική της παρατήρηση να είναι αυτή που αφορά το ίδιο το μήνυμα της σειράς:«Το κεντρικό της μήνυμα ήταν πρωτοφανές: ‘Μπορείς να είσαι γυναίκα, να κάνεις πολύ σεξ με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτό δεν σε καθιστά πόρνη και δεν σημαίνει ότι χρησιμοποιείς το σεξ για να πετύχεις κάτι. Κάνεις σεξ, επειδή σου αρέσει να κάνεις σεξ!».
Η κληρονομιά του Sex and the City παραμένει σύνθετη. Από τη μία, άλλαξε για πάντα τον τρόπο με τον οποίο η τηλεόραση απεικονίζει τις επιθυμίες, τις φιλικές, ερωτικές και οικογενειακές σχέσεις και τη σεξουαλικότητα των γυναικών. Από την άλλη, απέκλεισε με κραυγαλέο τρόπο ολόκληρες κοινωνικές και πολιτισμικές εμπειρίες, περιορίζοντας την εκπροσώπηση σε έναν πολύ συγκεκριμένο τύπο γυναίκας: λευκή, αδύνατη, μορφωμένη, προνομιούχα.Με την τρίτη σεζόν του And Just Like That… να πλησιάζει —και με νέα ονόματα όπως η Patti LuPone και η Rosie O’Donnell να προστίθενται στο καστ— μένει να φανεί αν η σειρά μπορεί, επιτέλους, να φτάσει σε εκείνο το 100% που η ίδια η Cynthia Nixon θα ήθελε να αγκαλιάσει.
