Αλέξανδρος Λυκουρέζος: Η εξομολόγηση στην κόρη του Αίθρα, και η σκληρή αλήθεια μιας σχέσης γεμάτης συγκρούσεις

«Εσύ είσαι η Ζωή επί δύο»

Με λόγια γεμάτα συναισθηματικό βάρος, ο Λυκουρέζος παραδέχτηκε πως η κόρη του του θυμίζει έντονα τη Ζωή Λάσκαρη, τη μητέρα της Αίθρας και εμβληματική ηθοποιό του ελληνικού κινηματογράφου:

«Έχεις την εκρηκτικότητα που είχε η μαμά σου, αλλά εσύ την έχεις επί δύο. Εμείς οι δύο ήμασταν συνεχώς σε σύγκρουση, ενώ η μαμά σου σε καταλάβαινε περισσότερο», εξήγησε, φωτίζοντας τη δυναμική ανάμεσα στους τρεις.

View this post on Instagram

A post shared by ΜαρίαΕλένηΖωή Αίθρα Λυκουρέζου (@mariaeleni_lykourezou12)

Η συνέντευξη ανέδειξε μια σχέση γεμάτη τριβές, συναισθηματική απόσταση και αμοιβαία παρεξήγηση, αλλά και μια βαθιά υπόγεια αγάπη, που – όπως φάνηκε – επιβιώνει μέσα από την αναγνώριση των λαθών και την ανάγκη για επανασύνδεση.

Σε παλαιότερη της συνέντευξη, η Αίθρα Λυκουρέζου είχε μιλήσει ανοιχτά για τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια, αποκαλύπτοντας τις προσωπικές της δυσκολίες, αλλά και τη μάχη της με τον εθισμό.

«Ο πατέρας μου ήταν απών λόγω δουλειάς, η μητέρα μου κοιμόταν γιατί ξενυχτούσε στο θέατρο. Έτσι, μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο κόσμο, αλλά ένιωθα πολύ μόνη», είχε πει χαρακτηριστικά.

Με ειλικρίνεια σπάνια για δημόσιο πρόσωπο, αποκάλυψε πως σε πολύ νεαρή ηλικία είχε δικό της σπίτι, που γρήγορα μετατράπηκε – όπως το περιγράφει – σε «κέντρο διερχομένων», μέσα στο οποίο ήρθε σε επαφή με τα ναρκωτικά και τον αλκοολισμό.

Η στροφή της ζωής: «Έχω δοκιμάσει τα πάντα – αλλά δεν το μετανιώνω»

Η πιο δυνατή στιγμή από τις αποκαλύψεις της Αίθρας αφορά την προσωπική της μάχη με τις εξαρτήσεις.

«Έχω δοκιμάσει τα πάντα: κοκαΐνη, έκσταση, τριπάκια, όπιο. Αλλά στις 18 Μαΐου 2003 είπα “τέλος”», είπε, τονίζοντας πως η απεξάρτηση δεν είναι εύκολη και απαιτεί ριζική αλλαγή τρόπου ζωής.

Αναφέρθηκε παράλληλα, στην αγοραφοβία που αντιμετώπισε στην αρχή της απεξάρτησης και στο πόσο δύσκολο ήταν να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της:

«Άλλαξα τα πάντα, αλλά αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως, δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που να το έχω μετανιώσει».

Η δημόσια αυτή συνομιλία πατέρα και κόρης αποτυπώνει το χρονικό μιας πληγωμένης αλλά ουσιαστικής σχέσης. Από τη σιωπή και την απόσταση, στην εξομολόγηση και την αποδοχή, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος και η Αίθρα Λυκουρέζου άνοιξαν μια πόρτα προς τη συμφιλίωση — με τον εαυτό τους, ο ένας με τον άλλον, αλλά και με το κοινό που είδε μέσα από τα λόγια τους, ένα καθρέφτισμα της ανθρώπινης εύθραυστης φύσης.