Οι ψηφιακοί νομάδες είναι άτομα που δεν εξαρτώνται από την τοποθεσία τους, δεν έχουν μόνιμο γραφείο ή κατοικία, εργάζονται από διαφορετικές χώρες, πόλεις ή κτίρια χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο, σύμφωνα με το λεξικό Cambridge, ενώ η μονστέρα είναι αειθαλές πράσινο φυτό, της οικογένειας των Αροειδών, καταγωγής τροπικών περιοχών της Αμερικής, με μεγάλα γυαλιστερά και δερματώδη φύλλα που φέρουν χαρακτηριστικές σχισμές – εξ ου και το όνομα «τερατίνα».
Οι ψηφιακοί νομάδες -τόσο ανέμελοι όσο κι εγκλωβισμένοι στο iCloud- και οι τρέντι μονστέρες συναντιούνται κατά κόρον στα σοσιαλμιντιακά ποστ μιας και ο αλγόριθμος λατρεύει την «παραδεισένια», copy-paste φύση τους.
Συναντιούνται, επίσης, με τρελή επιτυχία, στο μυθιστόρημα Τελειότητα, του Βιντσέντζο Λατρόνικο –το πράσινο βιβλίο του καλοκαιριού 2025, το οποίο φωτογραφήθηκε για το ίνσταγκραμ περισσότερο από την επανέκδοση της Γραμμής του Ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου κι αναπαράχθηκε/κουοταρίστηκε το ίδιο δυνατά με το περσινό Deepfake του Μάκη Μαλαφέκα.
«Το ζευγάρι των μιλένιαλ, Άννα και Τομ, ζει το όνειρό του στο εξευγενισμένο Βερολίνο, σε ένα φωτεινό, γεμάτο φυτά διαμέρισμα και δίσκους των Radiohead, στο Νοϊκέλν. Είναι νέοι ψηφιακοί δημιουργοί, ελεύθεροι επαγγελματίες χωρίς πάρα πολλούς περιορισμούς… Έχουν μεγαλώσει με την αντίληψη ότι η ατομικότητα εκδηλώνεται ως ένα σύνολο οπτικών διαφορών, άμεσα αποκωδικοποιημένων και σε συνεχή ανάγκη ενημέρωσης» γράφει ο Λατρόνικο σε ένα βιβλίο-σπουδή πάνω στην κενότητα του χιπστερισμού.
Οι ψηφιακοί νομάδες -τόσο ανέμελοι όσο κι εγκλωβισμένοι στο iCloud- και οι τρέντι μονστέρες συναντιούνται κατά κόρον στα σοσιαλμιντιακά ποστ μιας και ο αλγόριθμος λατρεύει την «παραδεισένια», copy-paste φύση τους.
«Θα βρουν χρόνο για να βγάλουν μερικές φωτογραφίες για το ίνσταγκραμ, αλλά θα αγωνιστούν να χαμογελάσουν καθώς σκέφτονται όλη τη δουλειά που πρέπει να γίνει ακόμα. Θα αφήσουν αιχμηρά σχόλια σχετικά με τα εμπόδια του Σαββατοκύριακου, χωρίς να προτείνουν λύσεις. Θα πιουν το μεσημέρι, θα αποκοιμηθούν στον ήλιο και θα ξυπνήσουν με αίσθημα ομίχλης και νωθρότητας, με ένα κεφάλι που σφυροκοπάει και πάρα πολλά να κάνουν. Αλλά τότε θα λάβουν ειδοποιήσεις για τις πρώτες κριτικές, και όλο αυτό το βάρος θα φύγει αμέσως. Θα έχουν έρθει τρεις, και όλες θα δίνουν πέντε αστέρια. Το ένα θα είναι από μια γυναίκα με πάνω από τριακόσιες χιλιάδες followers, η οποία θα τους έχει κάνει tag σε μια ανάρτηση που θα επαινεί, σύμφωνα με τη συμφωνία τους, το χαλαρό αλλά άψογο καλωσόρισμα, την επιλογή των φυσικών κρασιών, την απλή, κομψή διακόσμηση - μεσογειακή και συνάμα αναμφισβήτητα διεθνής. Όλα είναι απολύτως τέλεια, θα λέει η ιστορία. Είναι ακριβώς όπως είναι στις φωτογραφίες» περιγράφει ένα άλλο απόσπασμα της Τελειότητας, εστιάζοντας στην επαναλαμβανόμενη ρουτίνα του ζεύγους των μιλένιαλ, η οποία εξαργυρώνεται με διθυραμβικά review και χιλιάδες views.
«Ο λόγος που είχαν ανεχθεί, ακόμη και αγαπήσει τη δουλειά, θα πουν στον εαυτό τους, είναι επειδή η επαναληπτικότητα παρείχε ένα αντίβαρο στην απεριόριστη ανάπτυξη και τους ευρείς ορίζοντες των υπόλοιπων ημερών τους» εξηγεί ο Λατρόνικο, ενώ η αρχική ζέση της ελευθερίας έδινε τη θέση της στην ηττημένη συνειδοποίηση – «το Βερολίνο σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτό δεν θα 'βγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια»:
«Η ουρά στο Berghain γινόταν όλο και μεγαλύτερη ή η υπομονή τους όλο και μικρότερη… Περπατώντας τις συνήθεις διαδρομές τους, παρατηρούσαν πάντα τις αλλαγές. Το Spätkauf της ηλικιωμένης Κροάτισσας ήταν τώρα μια "μπουτίκ κέικ" με μια γαλαζοπράσινη ταμπέλα καταστήματος και ένα σήμα Instagram γραμμένο σε έναν μαυροπίνακα. Το πολιτιστικό κέντρο όπου οι παλιοί Έλληνες συνήθιζαν να παίζουν χαρτιά ήταν τώρα το κατάστημα-ναυαρχίδα μιας ιαπωνικής μάρκας αθλητικών.
Όπως μου είπε γελώντας ένας βεριτάμπλ μιλένιαλ, που δε διάβασε ακόμα την Τελειότητα αλλά τη ζει στο πετσί του, «οι ψηφιακοί ντολμάδες τυλίγονται καλύτερα με φύλλα μονστέρας».
»Τεράστιες βιτρίνες αποκάλυπταν τη μία σειρά μετά την άλλη από δυσδιάκριτα γραφεία με μια ελαφρώς hip αίσθηση - στούντιο σχεδιασμού ή αρχιτεκτονικής, χώρους συνεργασίας, start-ups, όλα με τραπέζια Modulor και μινιμαλιστικά στένσιλ Helvetica Neue.
»Περνώντας μπροστά από τις πολυκατοικίες Art Nouveau στην Mehringdamm ή τις φουτουριστικές πολυκατοικίες της δεκαετίας του '60 γύρω από το Kottbusser Tor, η Άννα και ο Τομ παρατηρούσαν τον αυξανόμενο αριθμό παραθύρων με σβηστά φώτα τη νύχτα, πιθανό σημάδι ότι επρόκειτο για βραχυχρόνιες μισθώσεις, πράγμα που σήμαινε περισσότερη κερδοσκοπία».
Επιμύθιο #1: Το βιβλίο του Λατρόνικο, Τελειότητα, είναι εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Ζορζ Περέκ, Τα Πράγματα. Μια Ιστορία της δεκαετίας του ’60, στο οποίο ένα άλλο νεαρό ζευγάρι, αυτή τη φορά στο Παρίσι, ζει μια ζωή υποταγμένη στα αντικείμενα.
Επιμύθιο #2: Όπως μου είπε γελώντας ένας βεριτάμπλ μιλένιαλ, που δε διάβασε ακόμα την Τελειότητα αλλά τη ζει στο πετσί του, «οι ψηφιακοί ντολμάδες τυλίγονται καλύτερα με φύλλα μονστέρας».
