Τι σημαίνει ήρωας; Όταν λέω αυτή τη λέξη, αυτόματα πάντα μού έρχεται στο μυαλό ένας άνθρωπος με υπερφυσικές διαστάσεις (τουλάχιστον τρεις φορές εμείς), που γεννήθηκε έτοιμος να σώσει, να βοηθήσει, να προστατέψει, να αγωνιστεί, να τα βάλει με θεριά, με θεομηνίες, με στοιχεία της φύσης… Δεν ξέρω αν έχει μπέρτα στην εικόνα που έχω φτιάξει, πάντως η αλήθεια είναι ότι και σήμερα στο μυαλό μας, στον ορισμό μας, στη φαντασία μας και στη θεωρία, αναγεννάται και μεταμορφώνεται πάντα ο ίδιος αρχέγονος μύθος.
Όμως η πραγματικότητα έρχεται κάθε φορά και μας διαψεύδει: γιατί οι ήρωες είναι άνθρωποι κανονικοί, καθημερινοί, άνθρωποι που πιθανώς να τους προσπερνούσες στο δρόμο, που μπορεί να είναι μικροί το δέμας και σίγουρα χωρίς καμία υπερφυσική διάσταση, ίσως ούτε και δύναμη. Λάθος! Υπερφυσική δύναμη έχουν, απλά πιθανώς να μην την ξέρουν ούτε οι ίδιοι μέχρι να χρειαστεί να υπερβούν το φόβο τους. Να παραμερίσουν το εγώ τους και να γίνουν η ασπίδα για τους συνανθρώπους τους. Τότε έχουν υπερδύναμη.
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά», έλεγε ο Σεφέρης στο Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄. Δεν τους παίρνεις χαμπάρι μέχρι να δεις χειροπιαστά το αποτέλεσμα της πράξης τους.
Τότε ακόμα και ο πιο μικροκαμωμένος άνθρωπος αποκτά υπερφυσικές διαστάσεις. Γίνεται μικρός θεός. «Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά», έλεγε ο Σεφέρης στο Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄. Δεν τους παίρνεις χαμπάρι μέχρι να δεις χειροπιαστά το αποτέλεσμα της πράξης τους. Μια πράξη που μπορεί να φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις ηρωισμού και σε άλλους.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Έπρεπε να πάρω μία απόσταση για να μπορώ να διαχειριστώ –όπως πολλές και πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές- τα όσα έγιναν στον Άραχθο ποταμό με τα δύο παιδιά που τελικά δεν τα κατάφεραν. Ο Γκόγκα Λεβιάν από την Αλβανία, καθόταν στο καφενείο και έπινε τον καφέ του. Ένας άνθρωπος που ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του για μία καλύτερη ζωή. Αυτό τον έκανε ήρωα για τους δικούς του. Ένας άνθρωπος που σε μία βόλτα σε εκείνα τα μέρη, ίσως και να τον προσπερνούσες. Δε θα ήξερες το όνομά του και πιθανώς να καταλάβαινες ότι πρόκειται για αλβανικής καταγωγής κάτοικο της περιοχής που αν έκανε κάτι παραβατικό, τα Μέσα θα έλεγαν ότι «ο δράστης ήταν αλβανικής καταγωγής», λες και το έγκλημα έχει καταγωγή. Ούτε και ο ηρωισμός έχει καταγωγή όμως. Και αυτός ο άνθρωπος όταν αμέριμνα έπινε τον καφέ του, έγινε την επόμενη στιγμή, ήρωας. Ένα από τα παιδιά της παρέας έφτασε εκεί, καλώντας για βοήθεια και εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη, υπερβαίνοντας τον φόβο του, έσπευσε στο σημείο και τράβηξε τα παιδιά από το νερό, χωρίς τις αισθήσεις τους. Αυτός είναι ήρωας.
