Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το ραπ από τα Βαλκάνια βιώνει μία από τις χρυσές εποχές του – και αυτό όχι άδικα. Φέρνει στο προσκήνιο την ουσία: την αγάπη, τις ψυχικές διαταραχές, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις κοινωνικές ανισότητες, την αλληλεγγύη και όσα δικαίως προβληματίζουν κάθε άνθρωπο με συνείδηση.
Η περίπτωση του ΛΕΞ μένει στην ιστορία. Όχι, μόνο επειδή κατόρθωσε το πιο γρήγορο sold out που έχει δει ποτέ το ΟΑΚΑ, ούτε μόνο επειδή 70.000 θεατές τραγούδησαν μαζί του κάθε του λέξη – αλλά επειδή το έκανε μόνος του. Χωρίς χορηγούς, χωρίς συστήματα, χωρίς εκπτώσεις.
Ο Θεσσαλονικιός ράπερ που ξεκίνησε τη solo του καριέρα το 2014 και δεν κοίταξε ποτέ πίσω, κατόρθωσε αυτό που μέχρι πρότινος έμοιαζε αδύνατο: να μετατρέψει ένα ολόκληρο κοινό σε σκηνή εξομολόγησης και συλλογικής εμπειρίας.
Οι δύο αυτές βραδιές ήταν πανηγυρικές όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά για το ελληνικό ραπ στο σύνολό του. Ήταν η στιγμή που το underground έγινε mainstream χωρίς να χαθεί η αυθεντικότητα του.
