Ο Γιώργος Καπουτζίδης μας μαθαίνει να αγαπάμε τους ανθρώπους (όλους)

Η θεία Σταματίνα- η εξαιρετική Γιούλη Τσαγκαράκη- μια γυναίκα-καρικατούρα που απηχεί όλες τις προκαταλήψεις που βρήκαν εύφορο έδαφος στην ελληνική κοινωνία, που στον πρώτο κύκλο την γνωρίσαμε ως την κουτσομπόλα, ιντριγκαδόρισσα θεία του Οδυσσέα, στο δεύτερο κύκλο εκπλήσσεται και μας εκπλήσσει όταν μια ιατρική εξέταση οδηγεί στην αποκάλυψη ότι είναι ίντερσεξ. Η άγνοιά της για τη Λ.Ο.Α.Τ.Κ.Ι.+ κοινότητα γενικά και τα ίντερσεξ άτομα τροφοδοτεί μια σειρά από κωμικά επεισόδια με κορυφαία τη σκηνή που η θεία αλλάζει τη σειρά των γραμμάτων της λέξης Λ.Ο.Α.Τ.Κ.Ι. σε Ι.Κ.Τ.Ο.Λ.Α.

Όμως εκεί που δίνει ρέστα ήταν στο χθεσινό τελευταίο επεισόδιο, σε μία από τις πιο συγκινητικές σκηνές όταν η «θεία Σταματίνα» συνομιλεί με τον Άγγελο, τον σύντροφο του Οδυσσέα όπου τον καλεί να γυρίσει πίσω σε εκείνον. Εκεί μιλάει για τη μοναξιά που νιώθουν όσοι κρύβονται από ντροπή. Η σκηνή εκτυλίσσεται στο θέατρο, με την ίδια να τον ρωτάει αν νιώθει μόνος του.

«Πρέπει να νιώθεις πολύ μόνος σου ε; Όχι, όταν ταξιδεύεις. Τώρα που μιλάμε. Πρέπει να νιώθεις πολύ μόνος σου. Εγώ είμαι intersex. Ξέρεις τι είναι; Μπράβο. Γιατί εγώ δεν ήξερα. Δεν μου εξήγησε κανείς και την έζησα πολύ μόνη μου τη ζωή μου. Πάντα ήμουν στο ανάμεσα. Σαν να ζούσα σε μια χαραμάδα. Αυτόν τον χώρο μου έδωσαν για να ζω. Ενώ εσύ... Κοίτα χώρο, κοίτα άπλα. Γιατί κάθεσαι μόνος σου στην τελευταία σειρά; Γιατί δεν είσαι με κάποιον που σε αγαπάει;», είπε. 

Τα δάκρυα έφευγαν χωρίς συσπάσεις και εκεί αντιληφθήκαμε ότι ο Γιώργος Καπουτζίδης έβγαλε όλες τις ταμπέλες και μίλησε σε κάθε παιδί και σε κάθε γονιό εκεί έξω σε μία σειρά που, όπως έγραψαν πολλοί χρήστες στα social media, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.

Έπειτα ήταν εκείνη η ερωτική σκηνή ανάμεσα στον Οδυσσέα και τον Άγγελο στο προτελευταίο επεισόδιο της σειράς, όπου ο Άγγελος συνειδητοποιεί ότι ο Οδυσσέας είναι ο άνθρωπος με τον οποίο είναι πραγματικά ερωτευμένος και έτσι ένα βράδυ εμφανίζεται στο καφέ, του εκφράζει ανοιχτά τα συναισθήματά του και ακολουθεί μια γεμάτη πάθος ερωτική σκηνή με τον Οδυσσέα να δείχνει να έχει βρει πια τον αληθινό έρωτα, τον οποίο είχε εκφράσει ότι θα ήθελε να βρει από το πρώτο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου.

Η ερωτική σκηνή δεν σόκαρε. Ίσως μόνον τους ομοφοβικούς, (να το κοιτάξουν). Ήταν μία από τις όμορφες, αληθινές, δυνατές και θαρραλέες στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης. Ήταν μια τηλεοπτική επανάσταση. Όμως δεν ήταν μια σκηνή που φτιάχτηκε μόνον για την τηλεόραση. Είναι μια σκηνή- από τις πολλές που είδαμε στις Σέρρες 2- που ξεπερνά την μυθοπλασία, τους μέσους τηλεθεατές και τη νέα πραγματικότητα της τηλεόρασης και μιλά ανοιχτά για όλες τις μορφές της αγάπης που πρέπει να βρουν απλωμένο χώρο και όχι χαραμάδες, αποδοχή και αγκαλιά στην ελληνική κοινωνία.  

Ήταν και ο μπαμπάς Λευτέρης- ο Γιώργος Γάλλος- που ενώ δεν ήξερε τίποτα για το διαφορετικό, ενώ σοκαρίστηκε, αντιστάθηκε στην αρχή από την ζωή που δεν ήξερε για το γιο του, τα έμαθε όλα για εκείνον. Ένας τρυφερός μπαμπάς, «που τόσα ήξερε» αλλά φρόντισε να μάθει και κάνει παραπάνω. Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι πατεράδες εκεί έξω. 

«Σ’ αγαπώ μπαμπά, όσο δεν έχω αγαπήσει κάποιον πιο πολύ στη ζωή μου», του είπε ο Οδυσσέας και εκείνος απάντησε «Σ’ ευχαριστώ για όλα». Και αυτά τα «όλα», τα είπαν όλα.

Μόλις τελείωσε και το τελευταίο επεισόδιο της σειράς και έκλεισα την τηλεόραση, εκτός από τα δάκρυα και τον ατέλειωτο θαυμασμό που συνεχίζω να νιώθω για τον Γιώργο, θυμήθηκα και κάτι που είχα γράψει στα social media γι’ αυτόν, με αφορμή μία άλλη του, υποδειγματική αλλά και ακτιβιστική συμπεριφορά:

Οίστρος στα αρχαία ήταν η αλογόμυγα που δεν αφήνει το ζώο να κοιμηθεί, που το τσιμπάει στα μπούτια, στα μάτια, στα πόδια, και το αναγκάζει να βρίσκεται σε εγρήγορση. Οίστρος, αλογόμυγα, ήταν και το παρατσούκλι του Σωκράτη... Μια τέτοια αλογόμυγα (επιτρέψτε μου τη σύγκριση) που μας ξυπνάει ως κοινωνία, που μας θυμίζει ότι η ζωή των συνανθρώπων μας είναι η δική τους ζωή και ότι εμείς δεν έχουμε παρά μόνον να βαδίσουμε στο δρόμο της απόλυτης αποδοχής -αλλά και της αλλαγής της κοινωνίας μας - είναι ο Γιώργος Καπουτζίδης.

Γιώργο, σ’ ευχαριστούμε που φτιάχνεις ένα κόσμο πιο φωτεινό, πιο ισότιμο και πιο πολύχρωμο.