“Back To Black”: Είδαμε τη νέα ταινία για τη ζωή της Amy Winehouse και το αποτέλεσμα μας δίχασε

Ήταν πριν μερικούς μήνες όταν κυκλοφόρησε το τρέιλερ της ταινίας Back To Black, της νέας ταινίας για τη ζωή της αδικοχαμένης Amy Winehouse, σε σκηνοθεσία της Sam Taylor-Johnson, ανοίγοντας την συζήτηση για το πόσο απαραίτητη ή μη, ήταν μία ακόμα ταινία για την θρυλική τραγουδίστρια της jazz.

H ταινία κυκλοφόρησε στις αίθουσες και εκ του αποτελέσματος δόθηκε και η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Και δυστυχώς- δυστυχώς για την ανερχόμενη Marisa Abela που είμαστε σίγουρες ότι έδωσε τον καλύτερο της εαυτό υποδυόμενη την Amy- αυτό που προκύπτει είναι ότι δεν ήταν.

Όντας μεγάλη θαυμάστρια της Winehouse και της μουσικής της και έχοντας δει το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του 2015, Amy, σε σκηνοθεσία Asif Kapadia, δεν μπορώ να πω ότι η ταινία κατάφερε να πείσει, εμένα και κατά πάσα πιθανότητα όσους έζησαν και θυμούνται την άνοδο και την πτώση της θρυλικής τραγουδίστριας.

Αυτό συμβαίνει επειδή εστιάζει περισσότερο στο κομμάτι των προσωπικών σχέσεων της Amy Winehouse, με τον σύζυγο της Blake κυρίως, αλλά και με τον πατέρα και την γιαγιά της και λιγότερο με τη μουσική της, χωρίς όμως φυσικά να λείπουν τα τραγούδια της.

Η Marisa Abela, μια νέα ηθοποιός χωρίς το προνόμιο των κοινών φυσικών χαρακτηριστικών με την Amy, ανέλαβε το μεγάλο ρίσκο να «σηκώσει» την προσωπικότητα της Amy στους ώμους της. Δείχνει να κάνει μία φιλότιμη προσπάθεια, χωρίς όμως να καταφέρνει να μπει και να εμβαθύνει στον ρόλο, αλλά περισσότερο μιμούμενη τις κινήσεις και τις εκφράσεις της τραγουδίστριας, δημιουργώντας τελικά -και δυστυχώς- ένα κακέκτυπο.

Παρακολουθώντας την, έβλεπες περισσότερο ένα κορίτσι που για χρόνια εντόπιζε στον εαυτό της κάτι από την Amy και ονειρευόταν τον ρόλο, παρά μια ηθοποιό που πέτυχε να αποδώσει τον χαρακτήρα και να απογειώσει την ερμηνεία.

Η Abela άγγιξε την Amy κάπως επιφανειακά, όπως έκανε και ολόκληρη η ταινία.

Συνολικά, η ταινία στέκεται στο love story και τον καταδικασμένο έρωτα με τον Blake Fielder-Civil, τον οποίο τελικά μοιάζει να απαλλάσσει εν μέρει από το πραγματικό μέγεθος της ευθύνης του -όπως και τον πατέρα της-, παρά στους λόγους που την οδήγησαν στην αυτοκαταστροφή.