Αυτό το φιλί έμοιαζε πάντα με αντίδοτο σε έναν σκληρό κι ανελέητο κόσμο   

Ο Doisneau θα δήλωνε αργότερα: «Ποτέ δεν θα τολμούσα να φωτογραφίσω ανθρώπους έτσι απλά. Εραστές που φιλιούνται στο δρόμο - αυτά τα ζευγάρια είναι σπάνια νόμιμα».

Δεκαετίες μετά τη δημοσίευση της φωτογραφίας στο περιοδικό LIFE, πολλά ζευγάρια εμφανίστηκαν, ισχυριζόμενα ότι πρόκειται για τη δική τους εικόνα. Η Denise και ο Jean-Louis Lavergne προσέφυγαν κατά του Doisneau στα δικαστήρια το 1993, ισχυριζόμενοι ότι τους είχε φωτογραφίσει εν αγνοία τους και απαιτώντας αποζημίωση.

Ο Doisneau, τελικά, αναγκάστηκε να αποκαλύψει ότι είχε ζητήσει από τους Delbart και Carteaud να ποζάρουν για τη φωτογραφία και κέρδισε την υπόθεση, ενώ συνεχίζοντας την απογοητευτική -και κόντρα στον ρομαντισμό της εικόνας-, ιστορία η Delbart πούλησε ένα αντίγραφο της φωτογραφίας υπογεγραμμένο από τον Doisneau, το οποίο είχε λάβει ως «πληρωμή», έναντι 155.000 ευρώ σε δημοπρασία το 2005.

Ο Γάλλος φωτογράφος, διάσημος για τις «κοφτερές» σκηνές του από την καθημερινή ζωή του Παρισιού -απεικόνισε από ανθρακωρύχους στη βόρεια Γαλλία μέχρι κόμισσες και καλλιτέχνες όπως ο Πικάσο-, επανέρχεται στο προσκήνιο μέσα από μια έκθεση με τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του.

Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 17 Απριλίου έως τις 12 Οκτωβρίου στο Μουσείο Maillol του Παρισιού και είναι η μεγαλύτερη αναδρομική έκθεση του Doisneau στην πόλη του, εδώ και 19 χρόνια. Οι 400 φωτογραφίες, που επιλέχθηκαν από περίπου 450.000 κάδρα «προσφέρουν ένα κοινωνικό σχόλιο για έναν σκληρό και ανελέητο κόσμο και αποτυπώνουν ένα ευρύ φάσμα ανθρώπινων εμπειριών» δήλωσε η Francine Deroudille, επιμελήτρια και κόρη του Doisneau.

Ορισμένες καταγράφουν οδυνηρές σκηνές από τα παρισινά προάστια όπου γεννήθηκε ο Doisneau. Τον μεγάλωσε μια θεία του μετά τον θάνατο της μητέρας του όταν ήταν επτά ετών. Ο πατέρας του, υδραυλικός, είχε πεθάνει αρκετά χρόνια νωρίτερα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στα δεκατρία του πήγε σε μια σχολή τεχνών όπου σπούδασε γραφικές τέχνες και αποφοίτησε το 1929 με διπλώματα χαρακτικής και λιθογραφίας.

Προσλήφθηκε ως φωτογράφος στο εργοστάσιο αυτοκινήτων Renault στο προάστιο Boulogne-Billancourt του Παρισιού, αλλά απολύθηκε μετά από πέντε χρόνια για συνεχή αργοπορία και, κατά δική του ομολογία, παραποίηση των καρτών του.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, πλαστογράφησε διαβατήρια και έγγραφα ταυτότητας για τη γαλλική Αντίσταση. Το 1948 άρχισε να εργάζεται ως φωτογράφος μόδας, αλλά προτιμούσε τις σκηνές του δρόμου από το να φωτογραφίζει στημένες φωτογραφίες όμορφων γυναικών σε κομψό περιβάλλον.

Μια άλλη διάσημη φωτογραφία του Doisneau είναι η La Dernière Valse du 14 Juillet (Το Τελευταίο Βαλς της 14ης Ιουλίου), η οποία δείχνει ένα ζευγάρι να χορεύει τη νύχτα στη μέση ενός έρημου δρόμου στο Παρίσι την Ημέρα της Βαστίλης, το 1949.

Η έκθεση αποτελείται από διάφορες θεματικές σειρές, μία από τις οποίες παρουσιάζει σκηνές από καφετέριες. Ο πίνακάς του, του 1953, Les Bouchers Mélomanes (Χασάπηδες που Αγαπούν τη Μουσική), δείχνει μια ομάδα χασάπηδων να στέκονται σε ένα μπαρ με αιματοβαμμένες ποδιές, γοητευμένοι από μια γυναίκα που παίζει ακορντεόν.

Η κόρη του είπε ότι η προσέγγιση του Doisneau στη φωτογραφία ήταν σχεδόν κινηματογραφική: «Είναι ένας πραγματικός κόσμος ιδωμένος μέσα από τα μάτια ενός ονειροπόλου».

Ο Doisneau, ο οποίος πέθανε το 1994, είπε για το έργο του: «Η πραγματικότητα δεν υπάρχει. Οι ιστορίες μας είναι εντελώς επινοημένες. Είναι ένα είδος ψεύτικης μαρτυρίας, αλλά χρησιμοποιούμε πραγματικά υλικά».