Ανάμεσα σε likes, πληκτρολόγια και απόψεις χωρίς φίλτρο, το hate στα social media βρίσκει χώρο να ανθίσει – και για μια ακομα φορά αναρωτιόμαστε: πότε η γνώμη μας έγινε πιο σημαντική από την προσωπική ζωή των ανθρώπων;
Με αφορμή τον χωρισμό της Σμαράγδας Καρύδη και του Θοδωρή Αθερίδη, ήρθαν ξανά στην επιφάνεια όλα εκείνα που προσποιούμαστε πως δεν υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία: τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις, ο ηλικιακός και έμφυλος ρατσισμός, αλλά και το τοξικό hate που βρίσκει καταφύγιο στα social media. Όχι, επειδή δύο άνθρωποι αποφάσισαν να τραβήξουν χωριστούς δρόμους – αυτό είναι βαθιά προσωπικό και αφορά μόνο τους ίδιους. Αλλά επειδή κάτω από μια είδηση, μια γυναίκα ένιωσε την ανάγκη να γράψει:
«Τώρα που χώρισε στα 55 της η Σμαράγδα ποιος θα τη θέλει την παλιόγρια».
Διαβάζοντας αυτό το σχόλιο, δεν σοκάρει μόνο η προσβολή. Σοκάρει το πόσο “φυσιολογικό” θεωρείται από πολλούς να ειπωθεί. Σαν να υπάρχει ένα άγραφο κοινωνικό συμβόλαιο που επιτρέπει να κρίνουμε τις γυναίκες με μοναδικό κριτήριο την ηλικία τους και τη “χρησιμότητά” τους ως αντικείμενα επιθυμίας. Σαν η αξία μιας γυναίκας να μειώνεται αυτόματα με τα χρόνια, λες και η εμπειρία, η πορεία, η προσωπικότητα και η αυτονομία της εξατμίζονται μετά τα 40, τα 50, τα 55.
Στα social media έχουμε μπερδέψει την ελευθερία λόγου με την απουσία ενσυναίσθησης. Ίσως γιατί υπάρχει αυτή η επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι η γνώμη μας είναι σημαντικότερη από των άλλων.
