Αν με ρωτάτε- που δεν με ρωτάτε- έχω βαρεθεί πάσης φύσεως reality παιχνίδια. Δεν θα πω αυτά τα βαρύγδουπα ότι είναι μια κλειδαρότρυπα στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής κτλ κτλ. Απλά έχουν γίνει βαρετά. Τα ίδια και τα ίδια. Με προσωπικότητες φασόν- κάτι ημιδιάσημοι και ημιμαθείς ινφλουένσερ- για να δημιουργήσουν ντόρο χωρίς να έχουν καν την ανάγκη να δημιουργήσουν πρότυπα.
Αυτό από τη μία έχει καταντήσει βαρετό αλλά από την άλλη όταν κάποιος έχει κάτι σπουδαίο να επιδείξει, όταν είναι ο εαυτός του αλλά αυτός ο εαυτός είναι όμορφος, μέσα στη γενικότερη «ομογενοποίηση», τότε μπορεί να λάμψει σαν διαμάντι. Αυτή την εισαγωγή την έκανα για να πω πόσο χάρηκα που ο φετινός νικητής του Masterchef ήταν ο Νέστoρας Νέστoρας, όχι για τις μαγειρικές του ικανότητες που φαντάζομαι θα ήταν καλές για να βγει νικητής, αλλά για όλους τους εξωγαστρονομικούς-εξωμαγειρικούς λόγους:
- Γιατί ξέρει τι σημαίνει ευγένεια & ήθος: «Πιστεύω στον συναγωνισμό και την ευγενή άμιλλα», είχε δηλώσει μπαίνοντας στο διαγωνισμό. Αυτή η στερεοτυπική ατάκα που λέμε πολύ συχνά, από τα χείλια του είχε αλήθεια γιατί την έκανε πραγματικότητα μέχρι το τέλος.
- Για τη συγκινητική σχέση του με τον αδερφό του Κωνσταντίνο που έχει σύνδρομο Down. Είναι ένα μάθημα ορατότητας, συμπερίληψης και ισοτιμίας εντός και εκτός ορίων οικογένειας. «Αυτό που μου έλειψε περισσότερο ήταν ο αυθορμητισμός του, η ανιδιοτελής αγάπη, το καθαρό του βλέμμα», δήλωσε ο Νέστορας για τον Κωνσταντίνο, τρομερά συγκινημένος. Ο αδερφός του ήταν πάντα παρών σε σημαντικές στιγμές της ζωής του, και ήθελε πολύ να ζήσει μαζί του και τη μεγάλη στιγμή της νίκης του. Μάλιστα όπως αποκάλυψε ο Νέστορας: «Όταν σπούδαζα στη Χίο, τον είχα μαζί μου, πηγαίναμε στη σχολή, στα πάρτι. Ήθελα να του προσφέρω αυτή τη στιγμή, να σηκώσουμε μαζί το τρόπαιο. Αν μπορούσα, θα τον είχα μαζί μου στο σπίτι του MasterChef». Ο Νέστορας είχε τη φωτογραφία του αδερφού του πάνω στο κρεβάτι του. Επιπλέον ήξερε πώς να περάσει ένα σημαντικό μήνυμα: «Θεωρώ ότι πρέπει να σεβόμαστε πάρα πολύ τις μειονότητες. Κάθε άνθρωπο που έχει την ιδιαιτερότητά του, επειδή η φύση επέλεξε να τον κάνει ιδιαίτερο. Ξεχωριστό, θα πω εγώ. Γιατί για μένα ο αδελφός μου είναι ξεχωριστός. Πολλή αγάπη σε όλους. Σε όλα αυτά τα παιδιά», είχε αναφέρει στη διάρκεια του παιχνιδιού και τελικά σ' εκείνον αφιέρωσε τη νίκη του. Μαζί σήκωσαν το τρόπαιο.
- Για την εμπειρία του αλλά και τη φωτογραφία του ως εύζωνας το 2016 με δάκρυα από τα δακρυγόνα μία από εκείνες τις ημέρες τις γεμάτες επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, μας είχε συγκλονίσει τότε κάνοντας το γύρο του Διαδικτύου. Εκείνος κάτω από τη φωτογραφία έγραψε στην ανάρτησή του: "Είμαι λευκό, είμαι φως ζωοδόχο, είμαι μάρμαρο ακίνητο, αιώνιο σαν αυτό που πατώ" ενώ σε συνέντευξη εξομολογήθηκε: «Ήταν πολύ έντονη στιγμή, πολύ ιδιαίτερη θητεία. Σίγουρα επηρεάζει πάρα πολύ το ποιος είσαι. Νιώθω τυχερός».
- Για τον τρόπο που διαχειρίζεται τις δυσκολίες στη ζωή του. «Οι δυσκολίες στη ζωή θα υπάρχουν. Το αν είναι μη διαχειρίσιμες εξαρτάται από μας. Το θέμα είναι αν θες εσύ να βγεις από το comfort zone σου και να πιεστείς για να βγεις από αυτή τη δυσκολία. Αν βγεις, θα είσαι πιο δυνατός, πιο έτοιμος. Εγώ ήμουν πιο έτοιμος».
- Για το γεγονός ότι τον γνωρίζουμε πλέον με το μικρό του (και το επώνυμό του που είναι το ίδιο), δεν θα τον αλλάξει. Η δημοσιότητα και η δημοφιλία είναι έξω από την πόρτα του, όμως ο ίδιος είναι πάντα χαμηλών τόνων. «Θα απογοητευτώ πολύ από τον εαυτό μου αν αλλάξω έτσι ξαφνικά από τη δημοσιότητα», δήλωσε.
- Για εκείνη τη στιγμή που δεν έδειξαν οι κάμερες και πολύ κακώς: Η μαμά του Νέστορα και ενώ η χαρά της δικής του οικογένειας ήταν απερίγραπτη, να πλησιάζει τη μητέρα του Λευτέρη, να την αγκαλιάζει θερμά και να της δίνει τα συγχαρητήριά της. Αυτή η αξιοθαύμαστη και ιδιαίτερα συγκινητική κίνηση απέδειξε το ήθος και τις αξίες που έχουν ως οικογένεια.
- Γιατί ο Νέστορας όσο σπούδαζε, όσο έχτιζε τα όνειρά του, βοηθούσε ως σερβιτόρος στην οικογενειακή επιχείρηση.
- Γιατί αγαπάει και ευγνωμονεί την όμορφη οικογένεια στην οποία μεγάλωσε: «Οι γονείς μου με έχουν στηρίξει πάρα πολύ, στα πάντα. Έχω μεγαλώσει σε μια υπέροχη οικογένεια, τους αγαπώ πολύ και νιώθω τυχερός. Δεν έχουν όλοι αυτό το προνόμιο, αλλά είναι στο χέρι μας να δημιουργούμε τέτοιες οικογένειες. Τους ευχαριστώ. Γιατί τα παιδιά είναι μια πλαστελίνη που ο χαρακτήρας τους πλάθεται από τους γονείς. Μετά είναι στο χέρι τους αν θα κρατήσουν αυτή τη μορφή ή αν θα πάρουν άλλο σχήμα. Εγώ είχα μια καλή αρχή».
- Για την πιο ζεστή και γεμάτη αγάπη αγκαλιά που έχουμε δει ανάμεσα σε φιναλίστ τηλεοπτικού διαγωνισμού. Αυτή του Νέστορα με τον Λευτέρη.
- Γιατί βαρεθήκαμε να βλέπουμε τατουάζ, εικονικά ριζότα, μπαλοτίνες και μπραντάδες αλλά δεν θα βαρεθούμε ποτέ να γνωρίζουμε ανθρώπους με ευγένεια, ήθος, χαμηλούς τόνους, βαθιές αξίες και ευαισθησίες. H καλοσύνη ποτέ δεν είναι ντεμοντέ.
- Για την πρώτη του ανάρτηση μετά τη νίκη του: «Να κυνηγάτε τα όνειρα σας, ίσως μια μέρα βγουν αληθινά. Δεν έχω αστέρι ή χάρισμα. Είναι η απόδειξη του άμα πιστεύεις σε κάτι, ο κόσμος γυρίζει ανάποδα».
