Ζήτω η ορθογραφία

Η λέξη «sanctimonious» που ο πρόεδρος Τραμπ χρησιμοποίησε στο τουίτ με το οποίο απέλυσε τον αξιωματούχο του FBI Αντριου Μακ Κέιμπ, πριν από λίγες ημέρες, έκανε πολλούς να αναρωτηθούν αν το τουίτ το έγραψε ο ίδιος ο πρόεδρος ή κάποιος συνεργάτης του.

Η λέξη «sanctimonious» που ο πρόεδρος Τραμπ χρησιμοποίησε στο τουίτ με το οποίο απέλυσε τον αξιωματούχο του FBI Αντριου Μακ Κέιμπ, πριν από λίγες ημέρες, έκανε πολλούς να αναρωτηθούν αν το τουίτ το έγραψε ο ίδιος ο πρόεδρος ή κάποιος συνεργάτης του. Είναι γνωστό ότι η σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με την αγγλική γλώσσα δεν είναι κι από τις καλύτερες και η λέξη «sanctimonious» (υποκριτής ή υποκριτικά αφοσιωμένος) σίγουρα δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιό του. Πάντως η χρήση αυτής της λέξης από τον πρόεδρο προκάλεσε τεράστιο συνωστισμό στον ιστότοπο του λεξικού Merriam-Webster και ανέβηκε στο Τοπ-1 των αναζητήσεων.
Ο Τραμπ στέλνει πολύ κόσμο στα λεξικά και τα λάθη του γίνονται αμέσως είδηση. Το καταγράφει αυτό η Μέριλ Πέρλμαν, από τις βετεράνους διορθώτριες (Copy Desk) της εφημερίδας «The New York Times» σε άρθρο της που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Columbia Journalism Review» («CJR»). Η Μέριλ μάς θυμίζει το περίφημο «Marine Core» αντί «Marine Corps» ή το «unpresidented» αντί «unprecedented» και πολλά άλλα γραμματικά και συντακτικά λάθη του Τραμπ. Βεβαίως ο πρόεδρος που μιλάει «απευθείας από την καρδιά του αμερικανικού λαού» (straight from the heart of the American People) καθόλου δεν νοιάζεται για τα λάθη, γιατί είναι λαός και όχι ελίτ. Και φυσικά μόνο στον λαό λογοδοτεί (δεν μας θυμίζει κάτι πολύ οικείο όλο αυτό;).
Στη γειτονική Ιταλία ο 31χρονος Ναπολιτάνος Λουίτζι Nτι Μάιο, του Κινήματος Πέντε Αστέρων, επίσης δεν φημίζεται για την καλή σχέση του με την ιταλική γλώσσα, ιδιαίτερα με τη χρήση της υποτακτικής, αλλά ούτε και με τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Ας πούμε, είπε ότι ο χιλιανός δικτάτορας Αουγκούστο Πινοτσέτ κατάγεται από τη Βενεζουέλα. Αλλά προσπαθεί να μετατρέψει τα λάθη του σε προσόν, καθώς είναι λαός και όχι ελιτιστής και μόνο οι ελιτιστές τον κρίνουν για τις γραμματικές αστοχίες.
Ετσι η σχέση του ηγέτη με τη γραμματική είναι αδιαμεσολάβητη, όπως ακριβώς και η σχέση του με τον λαό του. Μετά απ’ αυτό ένιωσα επειγόντως την ανάγκη να ξαναδιαβάσω το δοκίμιο του Γιαν-Βέρνερ Μίλερ «Τι είναι ο λαϊκισμός;» (εκδόσεις Πόλις).

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.