«Το εγγενές κουσούρι του καπιταλισμού είναι η άνιση κατανομή της ευτυχίας ενώ του σοσιαλισμού η ισοκατανομή της μιζέριας» έλεγε ο Τσόρτσιλ. Στους περίπου τρεις μήνες που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ έχει γίνει κάθε προσπάθεια να χαμηλώσει ο πήχης των προδοκιών για τα πάντα, ακόμη και για θέματα δημοσίου συμφέροντος. Ενδεχομένως να είναι αναπόφευκτο όταν μειοψηφικές απόψεις στην κοινωνία μετατρέπονται σε κεντρικές κυβερνητικές πολιτικές, όπως αποδεικνύει η στάση υπουργών όπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου και ο Νίκος Παρασκευόπουλος. Δύο αριστεροί αστικής προέλευσης που οι αγώνες τους για τα δικαιώματα των μεταναστών, των προσφύγων, των τοξικομανών, των κατηγορουμένων για τρομοκρατία διαμόρφωσαν το είναι τους σε σημείο ώστε να έχουν αγκιστρωθεί στο γράμμα του νόμου προκαλώντας το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Πρόκειται για ιδεοληψία, για απειρία, για εξυπηρέτηση πελατείας, όπως κατήγγειλαν δημοσίως η Φώφη Γεννηματά και η Ντόρα Μπακογιάννη; Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θεωρήθηκε δεδομένο ότι η κυβερνητική συμμαχία με τον Πάνο Καμμένο θα εξισορροπούνταν με την υπουργοποίηση προβεβλημένων στελεχών από τις αριστερότερες πτέρυγες του κόμματος.
Τασία Χριστοδουλοπούλου
Η αδέξια Συνήγορος του Πρόσφυγα
Η κυρία Χριστοδουλοπούλου έχει μακρά δικηγορική εμπειρία και αγώνες στα θέματα προστασίας των δικαιωμάτων μεταναστών και προσφύγων. Είναι όμως διαφορετικό να υπερασπίζεσαι από την αντιπολίτευση τα δικαιώματα ενός διαχειρίσιμου αριθμού μεταναστών σε μια οικονομία που αναπτύσσεται και είναι άλλο από υπουργικό θώκο να παραβλέπεις τα σύνθετα θέματα που προκαλούν τα κύματα χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων σε μια οικονομικά ρημαγμένη χώρα. Οι ξεσπιτωμένοι είναι το ένα ζήτημα, το άλλο είναι η διαχείριση του πολιτικού περιβάλλοντος που έχουν δημιουργήσει οι δηλώσεις των κ.κ. Καμμένου και Κοτζιά για τον κίνδυνο της εξαγωγής τζιχαντιστών και η συζήτηση για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν.
Τασία Χριστοδουλοπούλου
Η αδέξια Συνήγορος του Πρόσφυγα
Η κυρία Χριστοδουλοπούλου έχει μακρά δικηγορική εμπειρία και αγώνες στα θέματα προστασίας των δικαιωμάτων μεταναστών και προσφύγων. Είναι όμως διαφορετικό να υπερασπίζεσαι από την αντιπολίτευση τα δικαιώματα ενός διαχειρίσιμου αριθμού μεταναστών σε μια οικονομία που αναπτύσσεται και είναι άλλο από υπουργικό θώκο να παραβλέπεις τα σύνθετα θέματα που προκαλούν τα κύματα χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων σε μια οικονομικά ρημαγμένη χώρα. Οι ξεσπιτωμένοι είναι το ένα ζήτημα, το άλλο είναι η διαχείριση του πολιτικού περιβάλλοντος που έχουν δημιουργήσει οι δηλώσεις των κ.κ. Καμμένου και Κοτζιά για τον κίνδυνο της εξαγωγής τζιχαντιστών και η συζήτηση για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν.
Πρόκειται για μια ιδέα που συζητήθηκε και στην προηγούμενη κυβέρνηση –χωρίς ασφαλώς σκέψεις σύνδεσης του μεταναστευτικού προβλήματος με τη διαπραγμάτευση –αλλά εγκαταλείφθηκε νωρίς. Οι αυξημένοι έλεγχοι στα σύνορα με τις χώρες Σένγκεν κρίθηκε ότι θα εγκλώβιζαν στην Ελλάδα μετανάστες που έβρισκαν τρόπο να μετακινούνται σε άλλες χώρες της προτίμησής τους. Το ίδιο επιχείρημα καθιστά αναποτελεσματική και την πίεση που επιχειρεί να ασκήσει η σημερινή κυβέρνηση στους εταίρους.
Η κυρία Χριστοδουλοπούλου ξεκίνησε τη θητεία της επεισοδιακά: επιχείρησε να εφαρμόσει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τα κέντρα κράτησης χωρίς να έχει ληφθεί επίσημη απόφαση προκαλώντας την οργή του Γιάννη Πανούση και την αποπομπή ενός αξιωματικού της ΕΛ.ΑΣ. Αρμοδιότητες ανέλαβε επισήμως 55 ημέρες μετά την υπόλοιπη κυβέρνηση, όταν ορκίστηκε καθυστερημένα επειδή έπρεπε να προβλεφθεί νομοθετικά η θέση και τρίτου αναπληρωτή υπουργού σε τέσσερα υπουργεία.
Πριν από έναν χρόνο σε συνέντευξη Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για τις φυλακές και τους μετανάστες επισήμαινε: «Εχουμε μείνει οι τελευταίοι να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τον νομικό πολιτισμό. Σαν να μην έχει γίνει η Γαλλική Επανάσταση και σαν να μην υπάρχει κράτους δικαίου, σαν η Ευρώπη να είναι μόνο το ευρώ, οι αποφάσεις της Μέρκελ, της τρόικας και τα μνημόνια». «Στη χώρα έχει επικρατήσει η βαρβαρότητα» αποφαινόταν και προσέθετε: «Ολοι προσποιούνται ότι προστατεύουν τους πρόσφυγες. Λένε ότι σέβονται το δικαίωμα στο άσυλο αλλά φτάνουν να τους πνίγουν για να μη ζητήσουν άσυλο».
Το ερώτημα το έθεσε την Πέμπτη στη συνάντηση που είχε με τους δημάρχους. «Τους μετανάστες και τους πρόσφυγες τους σώζουμε ή τους πνίγουμε; Κάποιοι λένε να τους πνίξουμε…» είπε προκαλώντας την αντίδραση των παρισταμένων. Η κυρία Χριστοδουλοπούλου υποστήριξε ότι οι μετανάστες λιάζονται για λίγες ημέρες στις πλατείες μας και έπειτα εξαφανίζονται προκαλώντας πολλές αντιδράσεις. Οι δήμαρχοι γελούσαν όταν τους είπε: «Δεν ξέρω πώς φεύγουν. Εγώ ελέγχω την είσοδο, όχι την έξοδο». Ο αδέξιος χειρισμός του λόγου και μάλιστα από μια έμπειρη δικηγόρο θεωρήθηκε τόσο ασυγχώρητος ώστε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννα Βαγενά δήλωσε: «Είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η δήλωση της υπουργού ήταν ατυχής, ήταν ανόητη, το θέμα είναι τεράστιο και δεν είναι μόνο ελληνικό».
Επί της ουσίας όμως είχε άδικο η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής; Ποιος νοιάζεται να ελέγξει με ποιον τρόπο φεύγουν οι μετανάστες από την Ελλάδα όταν το Δουβλίνο ΙΙ έχει φορτώσει τον ευρωπαϊκό Νότο με ένα πρόβλημα μη διαχειρίσιμο; Από την άλλη πλευρά, έχει δίκιο να λέει ότι δεν υπάρχουν μετανάστες και ότι όσοι εισέρχονται στη χώρα μας είναι πρόσφυγες; Δεν αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ότι όταν μεταδίδει σήματα χαλάρωσης των συνοριακών ελέγχων και εφοδιασμού με τα απαραίτητα έγγραφα όσων μπαίνουν παράνομα στη χώρα διογκώνει το κύμα της μετανάστευσης; Δεν γνωρίζει ότι, αν παραχωρήσει άσυλο σε όσους το ζητήσουν και αυτοί ταξιδέψουν σε χώρες όπου βρίσκονται συγγενείς τους, μπορούν να παραμείνουν εκεί το πολύ για τρεις μήνες και έπειτα θα επαναπροωθηθούν στη χώρα μας;
Η κυρία Χριστοδουλοπούλου, αντί να διαμηνύει στους δημάρχους και στους περιφερειάρχες που δεν έχουν πόρους όχι για τη φροντίδα αλλά ούτε για τη διάσωση των μεταναστών ότι «εμείς θέλουμε αυτοί οι άνθρωποι να ευτυχήσουν», θα ήταν προτιμότερο να παρουσιάσει ένα συνεκτικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Η παραδοχή ότι στα νησιά θα υπάρξει χάος από τους μετανάστες δεν συνδυάζεται με την πρόσκληση για συνάντηση μόνο με τους περιφερειάρχες της ηπειρωτικής Ελλάδας η οποία απερρίφθη. Η σημερινή κυβέρνηση θα μπορούσε να συνεχίσει την προσπάθεια της προηγούμενης για συνεννόηση με την Τουρκία, που μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά τις μεταναστευτικές ροές, και τη στήριξή της στις συζητήσεις με την ΕΕ για την κατάργηση της βίζας.
Νίκος Παρασκευόπουλος
Ο καθηγητής με τις επιλεκτικές ευαισθησίες
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος, από την άλλη πλευρά, άγγιξε αμέσως τις ευαίσθητες χορδές μερίδας του νομοθετικού σώματος και της Δικαιοσύνης. Με το που ανέλαβε βρήκε στο συρτάρι του εννέα έτοιμα νομοσχέδια, από την επιτάχυνση των δικών και την ηλεκτρονική δικαιοσύνη ως την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα, του σωφρονιστικού συστήματος (το νομοσχέδιο ετοιμάστηκε από επιτροπή υπό τον Γιάννη Πανούση) και ρυθμίσεις για τη διαμεσολάβηση. Τι έθεσε ως προτεραιότητα; Το νομοσχέδιο για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, οι ρυθμίσεις του οποίου δεν διαμορφώθηκαν μόνο από τη δημόσια διαβούλευση και τον έλεγχο της αντιπολίτευσης αλλά και από τον ιδιότυπο διάλογο του υπουργού με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, όπως τον έχουν κατηγορήσει η ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠαΣοΚ.
Οσοι γνωρίζουν καλά τον κ. Παρασκευόπουλο περιγράφουν έναν καθαρό και έντιμο άνθρωπο, έναν προοδευτικό αστό από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος έχοντας την εύνοια του Ι. Μανωλεδάκη σταδιοδρόμησε στο Τμήμα Ποινικού Δικαίου του ΑΠΘ. Προσθέτουν όμως ότι «δεν ήταν έτοιμος να ριχθεί στον λάκκο των λεόντων. Δεν είναι τολμηρός άνθρωπος. Στο πανεπιστήμιο αν δεν εξασφάλιζε συγκατάθεση από παντού δεν έκανε βήμα». Η περιγραφή αυτή δεν ανταποκρίνεται στην εικόνα του αμετακίνητου υπερασπιστή των δικαιωμάτων του Σάββα Ξηρού που είδε το πανελλήνιο στις τηλεοπτικές οθόνες του. Η εξήγηση δεν είναι πολιτική ούτε ιδεολογική. Cherchez la femme, επιμένουν οι γνώριμοί του, ακριβέστερα τη σύζυγό του Ιφιγένεια Καμτσίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ και φρεσκοδιορισθείσα πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, παρότι η σχέση της με τον πολιτικό της προϊστάμενο Γιώργο Κατρούγκαλο ήταν και παραμένει «παγωμένη», όπως διαδίδουν κακές πανεπιστημιακές γλώσσες. Η κυρία Καμτσίδου εισήλθε στο πανεπιστημιακό κατεστημένο με τη στήριξη του Αντώνη Μανιτάκη, την οποία δεν του ανταπέδωσε όταν ανακηρύχθηκε ομότιμος καθηγητής Νομικής στο ΑΠΘ επειδή συμμετείχε στην τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ – ΠαΣοΚ – ΔΗΜΑΡ ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Ο κ. Παρασκευόπουλος έχει τις απόψεις του για τους χρήστες ναρκωτικών, συνεργάστηκε με το ΚΕΘΕΑ και διηύθυνε επί χρόνια ένα μεγάλο πρόγραμμα αποκατάστασης για αποφυλακισμένους. Ξέρει, δηλαδή, τη ζωή και έξω από τα αμφιθέατρα. Με χαλαρότητα αντιμετωπίζει την αντιεξουσιαστική συμπεριφορά και οι απόψεις του εκφράστηκαν στο νομοσχέδιο που κατέθεσε. Νομικοί κύκλοι σχολιάζουν ότι δεν είναι συνολικά κακό το νομοσχέδιο και ότι δεν μπορεί ο ποινικός λαϊκισμός που υπάρχει στη χώρα να πνίγει κάθε προοδευτική αλλαγή. Προσθέτουν όμως ότι στην αρχική του μορφή άφηνε πολλά κενά με τις διατάξεις για τις αποφυλακίσεις και για την παραβατικότητα των ανηλίκων, όπου σχεδόν καταργείται ο περιορισμός χωρίς να υπάρχει υποδομή για την επιμέλεια των ανηλίκων. Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Επιμελητών Ανηλίκων, λειτουργούν 39 υπηρεσίες, οι 20 από αυτές μονοπρόσωπες για 63 πρωτοδικεία. Η αντιπολίτευση άσκησε τεράστιες πιέσεις για να εξαιρεθούν από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις οι βιαστές, οι παιδόφιλοι, οι τρομοκράτες, το οργανωμένο έγκλημα, ενώ κύκλοι της ΕΛ.ΑΣ. εκφράζουν φόβους ότι οι ευνοϊκες ρυθμίσεις για την ηλικιακή ομάδα 17-21 ετών θα ενθαρρύνουν τον υποστηρικτικό κύκλο τρομοκρατικών οργανώσεων, όχι μόνο εγχώριων.
Το ενδεχόμενο αποφυλάκισης του Σάββα Ξηρού και άλλων καταδικασμένων για τρομοκρατία (π.χ., Αλέξανδρος Γιωτόπουλος) ξεσήκωσε θύελλα ακόμη και από την πρεσβεία των ΗΠΑ, ιδίως επειδή ο υπουργός παραδέχθηκε ότι κατέθεσε μια φωτογραφική διάταξη προσθέτοντας ότι η Πολιτεία τύφλωσε τον Ξηρό. Ο κ. Παρασκευόπουλος ανασκεύασε αργότερα λέγοντας ότι ήταν μια ατυχής και υπερβολική διατύπωση, αλλά παράλληλα έκανε δεκτή την τροπολογία 28 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση του κουκουλονόμου και μια δεύτερη για την τροποποίηση των διατάξεων για τη λήψη DNA, μία ημέρα μετά την επιστολή Μαζιώτη στην οποία καταδίκαζε την αντιτρομοκρατική νομοθεσία, τον κουκουλονόμο και τις φυλακές τύπου Γ. Το επιχείρημα των εισηγητών του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν κινδυνεύει η δημοκρατία από αναπήρους και ηλικιωμένους καταδικασθέντες για τρομοκρατία, το αντεπιχείρημα είναι ότι τα μέλη της «17 Νοέμβρη» δεν έχουν μεταμεληθεί, δεν έχουν αποκηρύξει τις μεθόδους της τρομοκρατίας και ότι στην Ελλάδα υπάρχουν ενεργοί πυρήνες τρομοκρατίας. Επιπλέον, η αντιπολίτευση κάλεσε τον υπουργό να μην ξεκινήσει τη συζήτηση στην Ολομέλεια προτού λήξει η κατάληψη στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου, ο κ. Παρασκευόπουλος εισήγαγε το νομοσχέδιο την Πέμπτη και την Παρασκευή έληξε η κατάληψη. «Ηταν τυχαίο αυτό;» διερωτώνται βουλευτές της αντιπολίτευσης. Η απάντηση δόθηκε πολύ νωρίτερα, όταν ο Κώστας Μπακογιάννης επισκέφθηκε τον υπουργό Δικαιοσύνης ως εκπρόσωπος των συγγενών θυμάτων της 17Ν προκειμένου να διερευνήσει τις προθέσεις του και άκουσε εμβρόντητος τον κ. Παρασκευόπουλο να του αναλύει πως το κοινωνικό στίγμα συνιστά από μόνο του ποινή!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
