Οι διεθνείς συναντήσεις κορυφής στην εποχή µας είναι παραστάσεις δηµοσίων σχέσεων. Επικυρώνουν συµφωνίες που έχουν γίνει στα παρασκήνια.
Τρανταχτό παράδειγµα η αποκατάσταση των σχέσεων µεταξύ ΗΠΑ και κοµµουνιστικής Κίνας στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Προτού εµφανιστούν δηµοσίως ο πρόεδρος Μάο της Κίνας και ο αµερικανός πρόεδρος Νίξον, είχαν προηγηθεί πολύµηνες µυστικές διαπραγµατεύσεις ανάµεσα στους συνεργάτες τους.
Ακόµη και ο Χένρι Κίσινγκερ, ο αποκαλούµενος µάγος της διπλωµατίας, είχε επισκεφθεί µυστικά το Πεκίνο για να ολοκληρωθούν οι συµφωνίες.
Η περίπτωση αυτή, κορυφαίο δείγµα της µυστικής διπλωµατίας, είναι µια καταλυτική απόδειξη για το πώς παίζεται το παιχνίδι της διεθνούς πολιτικής –άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα πράττουν.
Ελπίζεται ότι στην περίπτωση της πρόσφατης επισκέψεως του πρωθυπουργού της Ελλάδος στη Μόσχα κάτι από όλα όσα συζητήθηκαν θα υλοποιηθεί.
Στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν και ούτε πρέπει να υπάρχουν «µόνιµες φιλίες» και «αποκλειστικότητες». Αλλωστε οι πολιτικές διεθνείς σχέσεις επηρεάζονται και ανατρέπονται ακόµη και για λόγους υψηλής τεχνολογίας. Ας θυµηθούµε την ιστορία των αµερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, οι οποίες έφυγαν δόξη και τιµή όταν κατέστησαν άχρηστες για την Ουάσιγκτον! Ο µεγάλος αδελφός της δεκαετίας του ’80 έπαψε να χρειάζεται το οικόπεδο της Νέας Μάκρης. Η Ελλάδα ως οικόπεδο έχανε τη σηµασία της. Τώρα, µετά τις εξελίξεις, η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας αποκτά άλλη αξία.
Τουλάχιστον από όλες αυτές τις εξελίξεις δικαιολογείται η ελπίδα να µειώσει η Μόσχα την τιµή του φυσικού αερίου, το οποίο πληρώνουµε ακριβότερα από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Κάτι θα είναι και αυτό –αν γίνει!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
