Τα τελευταία 5 χρόνια έκανα δύο παιδιά, πήρα το Sorbonne, έμαθα να χορεύω αργεντίνικο τάνγκο και εκπαιδεύτηκα σε νέες τεχνολογίες προκειμένου να φέρω εις πέρας τα 50 επιπλέον καθήκοντα που μου ανατέθηκαν από τον εργοδότη μου.
Η μέρα εξακολουθεί να έχει 24 ώρες, τόσες ακριβώς όσες είχε και όταν ήμουν 20, όταν όχι απλώς δεν έκανα τίποτε από τα παραπάνω αλλά κοιτούσα τα ταβάνια ή έπινα καφέ και πίστευα ότι είμαι τρομερά πιεσμένη επειδή είχα να κάνω μια εργασία για τον Άμλετ. Εκείνη η κοπέλα που θυμάμαι, η λίγο πιο ξανθιά και με ελαφρώς πιο γεμάτες καμπύλες, αντιμετώπιζε το χρόνο με τόσο λίγο σεβασμό που κάνει τον 40χρονο εαυτό μου να θέλει να γυρίσει πίσω στη δεκαετία του ’90 σαν το φάντασμα των Χριστουγέννων και να την πιάσει από το οξυζεναρισμένο μαλλί της.
Διαβάστε περισσότερα…
Διαβάστε περισσότερα…
