Λιοπύρι! Το απόγευμα της Παρασκευής οι πέτρες έκαιγαν στον υπαίθριο χώρο του Τεχνολογικού Πάρκου στο Λαύριο και οι χαμηλοί θάμνοι μόνο στα μάτια πρόσφεραν παρηγοριά. Οι σύνεδροι του Ποταμιού όμως προσέρχονταν υπομονετικά, οι περισσότεροι με εκδρομική περιβολή. Το συνέδριο του Ποταμιού στο υπαίθριο αμφιθέατρο θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, η εκδήλωση ενός ομίλου, ενός σωματείου –η μάζα των συνέδρων αποτελεί terra incognita για το επιτελείο του Στ. Θεοδωράκη. Η ατμόσφαιρα άλλαξε στις 7.15 όχι επειδή άρχισε να φυσάει ένα λυτρωτικό αεράκι αλλά επειδή μπήκε στον χώρο ο κ. Θεοδωράκης με λευκό πουκάμισο και σκούρο τζιν παντελόνι συγκεντρώνοντας τα φλας. Στο συνέδριο του Ποταμιού δεν υπήρχε εξέδρα, μόνο ένα ταπεινό αναλόγιο, ούτε γιγαντοοθόνες. Τα μηνύματα του Μάρτιν Σουλτς, του Γκυ Φέρχοφσταντ και του Τζιάνι Πιτέλα (συνεργάτη του Ματέο Ρέντσι που αναμένεται να αντικαταστήσει τον Χάνες Σβόμποντα στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Ομάδας) διαβάστηκαν από τον Κ. Αργυρό, εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος.
Στην ομιλία του ο κ. Θεοδωράκης είπε ότι «Το Ποτάμι είναι ο Δούρειος Ιππος για να μπουν νέα πρόσωπα στο απόρθητο αραχνιασμένο κράτος». Το ακροατήριό του ήταν αναπάντεχα νεανικό σε ένα ακόμη πιο αναπάντεχο φόντο αποτελούμενο από τηλεοπτικά βαν και μπουλντόζες. Ο ιδρυτής του κόμματος όμως για πρώτη φορά από τον Φεβρουάριο έμοιαζε να έχει χάσει την ανεμελιά του –ίσως από το βάρος της ευθύνης, όπως ομολόγησε. Η ομιλία του χειροκροτήθηκε θερμά σε πολλά σημεία της, αν και δεν ξεκαθάρισε το στίγμα του Ποταμιού, όπως ανέμεναν στην Κεντροαριστερά. Ούτε ξεπέρασε το γνωστό μείγμα κοινοτοπιών και συναισθηματικών μεταφορών -«το παλαιό κομματικό σύστημα κόβει σε φέτες την αλήθεια. Πώς ένα παιδάκι σχεδιάζει ένα μισοφέγγαρο και σου λέει “αυτό είναι το φεγγάρι”… Κάπως έτσι. Μόνο που εδώ δεν υπάρχει αθωότητα» –στο οποίο διέπρεψε το παλαιό σύστημα που ο ίδιος απορρίπτει. Η βασική αφήγησή του για τη χώρα είναι ότι μετά την Τουρκοκρατία αναπτύχθηκε ο τοπικισμός, η νοοτροπία «αντί», που φθάνει ως τον σημερινό «αντι-ευρωπαϊσμό». Στον πυρήνα της κακοδαιμονίας υπάρχει μόνο μία λέξη: ρουσφέτι!
«Το ρουσφέτι εξακολουθεί να είναι και σήμερα ο συνεκτικός ιστός, η κόλλα, του οπισθοδρομικού, λαϊκίστικου συστήματος το οποίο ομοιάζει επικίνδυνα με τον ποπουλισμό της Λατινικής Αμερικής. Τα ελληνικά κόμματα και οι ηγεσίες τους διαφωνούν για τα πάντα, υπάρχει όμως μια σιωπηρή συμφωνία στη διαιώνιση του τωρινού διεφθαρμένου, άδικου και αναποτελεσματικού στάτους κβο. Ακόμη και οι τολμηροί και ρηξικέλευθοι στην αφετηρία τους πολιτικοί σχηματισμοί γίνονται σίγα σιγά συντηρητικοί» σημείωσε.
Αρα, διερωτήθηκε, «τι σημασία έχει αν δηλώνεις δεξιός ή αριστερός, αν τάζεις κοινωνία φιλελεύθερη ή σοσιαλιστική, όταν μέσα σου κυριαρχεί ο πολιτικός κοτζαμπάσης και όλους τους βλέπεις ως ψηφοφόρους-πελάτες ή ως ψηφοφόρους-εχθρούς;».
Ο κ. Θεοδωράκης άσκησε κριτική στον κυβερνητικό λαϊκισμό, αλλά άνοιξε μέτωπο με τον αριστερό λαϊκισμό. «Οι λαϊκιστές της Αριστεράς δεν είχαν ποτέ ενστάσεις για την εκτίναξη του χρέους. Η Αριστερά –ή, επιτρέψτε μου, η δήθεν Αριστερά –ακόμη και στις εποχές της μεγαλύτερης ευμάρειας και σπατάλης μιλούσε για προϋπολογισμούς λιτότητας αλλά ποτέ για ελλειμματικούς προϋπολογισμούς».
Αιχμές διατύπωσε και για την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. «Ενα συνονθύλευμα λαϊκών δεξιών, παρωχημένων πολιτευτών που καταψηφίζουν τον προϋπολογισμό αλλά μετά τον εφαρμόζουν και πρώην υμνητών της δικτατορίας» τη χαρακτήρισε. Ηταν όμως πολύ καθαρός για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του Ποταμιού. «Ναι, η Ευρώπη δεν είχε όλες τις λύσεις για μας. Η Ευρώπη όμως εξακολουθεί να είναι το πιο σίγουρο λιμάνι του κόσμου» είπε.
Ο κ. Θεοδωράκης τόνισε ότι Το Ποτάμι ιδρύθηκε για να φέρει «τη Μεγάλη Αλλαγή που δεκαετίες εξαγγέλλεται και ποτέ δεν έρχεται». Ακολούθησε η παράθεση των εθνικών προτεραιοτήτων που περιέρχονται σχεδόν σε όλα τα κομματικά προγράμματα: αναδιανομή πλούτου, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία, νέο παραγωγικό μοντέλο, νέο εκλογικό σύστημα, μείωση της κυβέρνησης στο μισό, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα. Ολα αυτά συμπληρώθηκαν από μια… δόση ρεαλισμού: «Αλλα πράγματα μπορεί να επιβάλει ένα κίνημα του 6% και άλλα ένα κίνημα του 12% ή του 18%. Και ο λαός θα πρέπει να αποφασίσει» επεσήμανε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
