Είναι βέβαιο πώς αν η «Ελιά», η μετάλλαξη του ΠαΣοΚ δεν επιτύχει ικανοποιητικά ποσοστά, το βράδυ των εκλογών ο κ. Γιώργος Παπανδρέου θα αντεπιτεθεί στον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, όπως ακριβώς είχε γίνει το 2007, όταν ο τότε Πρόεδρος του ΠαΣοΚ, κ. Γιώργος Παπανδρέου είχε αμφισβητηθεί από τον τότε δελφίνο της ηγεσίας του κινήματος.
Είναι απόλυτα σίγουρο πως ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και πολλά ακόμη από τα στελέχη του ΠαΣοΚ που πρόσκεινται σʼ αυτόν θα αναζητήσουν ευθύνες για την πορεία του κόμματος σε τόσο χαμηλά ποσοστά. Είναι δεδομένο ότι αν το ΠαΣοΚ ή Ελιά ή όπως αλλιώς ονομάζεται πλέον πατώσει στις Ευρωεκλογές, τα περιθώρια για τον κ. Βενιζέλο είναι στενά και θα αναγκαστεί να οδηγηθεί σε παραίτηση από την ηγεσία του κινήματος.
Είναι ένα σενάριο που ακούγεται έντονα στους χώρους του πάλαι ποτέ κραταιού ΠαΣοΚ και μάλιστα, κάποιοι δεν διστάζουν να δώσουν και το χρίσμα στον νεαρό σε ηλικία, κ. Νίκο Ανδρουλάκη, παρουσιάζοντας τον ως το ιδανικό πρόσωπο για την επόμενη μέρα στο ΠαΣοΚ ή την Ελιά. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η εν εξελίξει ολική επαναφορά του κ. Γιώργου Παπανδρέου, που παρά το γεγονός της τραυματικής διακυβέρνησης του και ηγεσίας του στο ΠαΣοΚ, επιμένει να επιδιώκει, έστω και παρασκηνιακά, στην επιστροφή του στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Είναι τυχαίο;
Την ώρα που ο έτερος κληρονόμος της εξουσίας, κ. Κώστας Καραμανλής είναι ταγμένος στη σιωπή, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου διαρρέει εντέχνως ότι θα παρουσιαστεί την επόμενη χρονική περίοδο στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Προφανώς, θεωρεί ότι τον δικαιώνουν οι εξελίξεις, όμως ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δεν κατηγορείται τόσο για τους λανθασμένους χειρισμούς, αλλά για την αδράνεια του να διαχειριστεί τις εξελίξεις που τον παρέσυραν.
Το ζήτημα το οποίο δημιουργείται πλέον είναι μέχρι πότε θα ανακυκλωνόμαστε στα ίδια και στα ίδια πρόσωπα που έδειξαν δείγματα γραφής και θέλουν να επιστρέψουν στο προσκήνιο της πολιτικής. Όταν είχε ο κ. Παπανδρέου την ευκαιρία να αποδείξει τις ηγετικές του ικανότητες και να λύσει τα προβλήματα της χώρας δεν το έπραξε, αλλά άφησε τη χώρα να κυλήσει στο βούρκο του ΔΝΤ και της κρίσης. Τώρα τι ζητάει να επιστρέψει ως σωτήρας ή ως μετά Χριστόν προφήτης;
Η ουσία είναι ότι η χώρα χρειάζεται να απεμπλακεί από τις προσωπικότητες του παρελθόντος που δοκιμάστηκαν για πολλά χρόνια και απέτυχαν να την οδηγήσουν σε μια καλύτερη μοίρα. Η χώρα χρειάζεται ανθρώπους με όραμα και όρεξη για να δουλέψουν, ώστε να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Τους σημερινούς μπορείς να τους κατηγορήσεις για πολλά, όμως κανείς δεν αμφισβητεί ότι δύο χρόνια έγιναν προσπάθειες, αντιθέτως αν οδηγηθούν σε θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα.
Το μεγάλο λάθος είναι των πολιτών και των ανθρώπων που δεν εμπλέκονται στα κοινά γιατί πολύ απλά η μη εμπλοκή ικανών ανθρώπων, αφήνει στους ανίκανους πεδίο δόξης λαμπρό. Παράλληλα, οι πολίτες πρέπει να μην ψηφίζουν με συναισθηματισμούς, με οργή, με εκδίκηση και θυμό, ούτε με φόβο και με τρόμο, αλλά με συνέπεια με λογική και νηφαλιότητα να στέλνουν τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις, απʼ όποια παράταξη και αν προέρχονται.
