Ο Ρίκι Πιτίνο το είχε πει ωραία: «Οι ήττες είναι σαν το λίπασμα. Βρωμάνε αλλά κάνουν καλό». Η ρήση του θα μπορούσε να είναι η μόνιμη επωδός των δικαιολογιών των losers, αλλά κατά βάθος ο γκουρού των προπονητών του πανεπιστημιακού αμερικανικού μπάσκετ έχει δίκιο. Τέτοια είναι η περίπτωση της πρόσφατης ήττας του ΠΑΟΚ από την Μπενφίκα στον πρώτο αγώνα της φάσης των 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Μόνο που για τον Δικέφαλο του Βορρά, σαν συνολική οντότητα, η ήττα της Πέμπτης δεν είναι μια ευκαιρία για σκέψεις πάνω στο αγωνιστικό πλάνο και την εμφάνιση της ομάδας. Αλλωστε αυτή επιβραβεύθηκε από τον κόσμο του με το θερμό χειροκρότημα μετά το τέλος του αγώνα και επιβεβαιώθηκε από τη στατιστική που εμφάνισε ισορροπία ανάμεσα στους δύο μονομάχους της Τούμπας.
Το μόνο που έλειψε από τον ΠΑΟΚ την Πέμπτη ήταν το ευρωπαϊκό κύρος, το «όνομα» που θα ανάγκαζε τους διαιτητές να τον αντιμετωπίσουν ισότιμα με την Μπενφίκα. Διότι ο γερμανός διαιτητής Σταρκ και οι βοηθοί του δεν έβλαψαν τον Δικέφαλο μόνο στη φάση του γκολ – οφσάιντ αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, δείχνοντας ότι τον αντιμετωπίζουν ως μικρό μέγεθος. Η στάση αυτή υπογραμμίζει τον δρόμο που έχει να διανύσει η ομάδα της Θεσσαλονίκης για να καταστεί υπολογίσιμο ευρωπαϊκό μέγεθος, εντός αλλά και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Σε αυτόν τον δεύτερο τομέα ο ΠΑΟΚ πέτυχε μια σπουδαία ευρωπαϊκή «νίκη». Η συμπεριφορά των οπαδών του –με μία εξαίρεση –ενώπιον του προέδρου της UEFA κ. Μισέλ Πλατινί ήταν τα ευρωπαϊκά διαπιστευτήρια ότι ο Δικέφαλος του Βορρά μπαίνει σε μιαν άλλη εποχή, αφήνοντας πίσω τα επεισόδια βίας, τις τιμωρίες και τους αγώνες κεκλεισμένων των θυρών. Την Πέμπτη αποδείχθηκε ότι μια «καυτή» ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα δεν χρειάζεται ούτε εκτόξευση αντικειμένων ούτε «ντου» κατά των αντιπάλων οπαδών. Μόνο την αγάπη των οπαδών για την ομάδα, και από αυτήν έχουν μπόλικη οι φίλοι του ΠΑΟΚ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
