Οι εκλογές των τελευταίων μηνών σε κρίσιμες χώρες τις Ευρωζώνης, ιδιαίτερα στην Γαλλία και την Ολλανδία, έσπασαν το απόλυτο νεοφιλελεύθερο τοίχος που είχε αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια με κέντρο το Βερολίνο.
Τώρα η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας δεν θεωρείται πανάκεια, για την λύση των προβλημάτων. Δυστυχώς όμως η Γερμανική κυβέρνηση, παρ’ ότι φαίνεται να έχει αποδεχτεί την αλλαγή της πολιτικής, αξιοποιώντας την βραδύτητα στην λήψη αποφάσεων της Ε,Ε, παρατείνει τη δοκιμασία των πολιτών της Ευρώπης και ιδιαίτερα της νότιας.
Μέχρι το τέλος του χρόνου, πρέπει να ληφθούν οι καθοριστικές αποφάσεις για το μέλλον της Ε,Ε, του Ευρώ και φυσικά της χώρας μας. Οι αποφάσεις σε ευρωπαϊκό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο, πρέπει να στοχεύουν στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική σταθερότητα.
Η εφαρμογή προγραμμάτων δημοσιονομικής εξυγίανσης, πρέπει να συνοδεύεται από την κοινοτική αλληλεγγύη. Αυτό επιτυγχάνεται άμεσα με την κοινοτικοποίηση του δημόσιου χρέους, και την αναπτυξιακή υποστήριξη, διαφορετικά οι οικονομίες και ιδιαίτερα οι κοινωνίες πολλών ευρωπαϊκών χωρών θα υποστούν ανεπανόρθωτες ζημιές.
Η χώρα μας πρέπει, τόσο με τις προσπάθειες στο εσωτερικό, όσο και με την αποφασιστική διεκδίκηση από τις Βρυξέλλες, να πετύχει την έναρξη της ανάπτυξης το αργότερο το 2014, διαφορετικά κανένα πρόγραμμα δεν θα βγει και οι θυσίες θα παραμείνουν χωρίς αντίκρισμα για τους πολίτες.
Αυτό μπορεί να γίνει με νέο «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, ανεξάρτητα της τεχνικής μεθόδου, με την επιμήκυνση, τουλάχιστον κατά δύο χρόνια του χρόνου για την μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% και με άμεση αναπτυξιακή υποστήριξη, από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε και την Ευρωπαϊκή τράπεζα Επενδύσεων.
Καθήκον δικό μας είναι να χτίσουμε, όσο πιο γρήγορα μπορούμε, κράτος αποτελεσματικό, χωρίς εστίες διαφθοράς, φιλικό προς τον πολίτη και την επιχειρηματικότητα. Οι προσπάθειες έχουν αρχίσει, αλλά πρέπει να προχωρήσουν πιο γρήγορα και να ολοκληρωθούν. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, δεν θα υπάρξει υγιής οικονομική ανάπτυξη, κράτος δικαίου και πρόνοιας για τις ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας.
Η πολιτική σταθερότητα και η ομαλή συνταγματική και αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης, είναι ο αναγκαίος και ικανός όρος για να βγει γρήγορα και χωρίς πρόσθετες οδύνες, η χώρα από την κρίση. Ιδιαίτερα τώρα πρέπει να γίνει το μεγάλο βήμα, να αλλάξει ο εκλογικός νόμος, να γίνει αναλογικός. Όλοι τώρα γνωρίζουν ότι καμία κοινωνική ομάδα, αλλά και κανένα κόμμα μόνο του, όποιο εκλογικό ποσοστό συγκυριακά και να πετύχει, δεν μπορεί να πάει την χώρα μπροστά.
Οι εμπειρίες του 2012, από τις κυβερνητικές συνεργασίες, όσο και αν δεν έχουν δώσει ακόμη χειροπιαστά αποτελέσματα για την οικονομία και τους πολίτες, είναι αρκετά ασφαλή παραδείγματα. Το αναλογικό εκλογικό σύστημα αποτρέπει τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό, που είναι το υπόστρωμα των εύκολων προεκλογικών εξαγγελιών. Κάνει τα κόμματα, όπως στην Ευρώπη, υπεύθυνα, γιατί ξέρουν ότι την επομένη των εκλογών, πρέπει να εργαστούν για να προκύψουν προγραμματικές συμφωνίες και κυβερνήσεις συνεργασίας. Στέλνει μηνύματα ρεαλισμού και υπευθυνότητας στους πολίτες και τους απελευθερώνει από τεχνητά κομματικά προεκλογικά διλήμματα.
Δυστυχώς σήμερα κανένα κόμμα δεν θέτει με αποφασιστικό τρόπο το θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου, ούτε και τα κόμματα που μέχρι πριν από μερικούς μήνες το έθεταν ως θέμα αρχής.
