Ασθενής κυβέρνηση

Ηπολιτική ένταση και πίεση των τελευταίων ημερών έστειλαν τον Πρωθυπουργό και τον προεπιλεγέντα υπουργό Οικονομικών στο νοσοκομείο. Τα δύο ιατρικά περιστατικά προφανώς δεν επιτρέπουν σε κανέναν να χαρακτηρίσει τη νέα κυβέρνηση ασθενή. Ωστόσο η σύνθεσή της δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι η καλύτερη. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν διεκδικεί τον τίτλο της κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας. Κακά τα ψέματα, το σχήμα που αναλαμβάνει την κρισιμότερη αποστολή των τελευταίων δεκαετιών διακρίνεται από ασυμμετρίες και ελλείμματα, τόσο εμπειριών όσο και δυνατοτήτων.

Το οικονομικό επιτελείο, το κρισιμότερο για τον συντονισμό των προσπαθειών σταθεροποίησης και ανόρθωσης της οικονομίας, δεν φαίνεται να έχει την απαιτούμενη δύναμη και ορμή που οι περιστάσεις απαιτούν. Ο κ. Ράπανος, παρά τις πολλές δυνατότητες και εμπειρίες που διαθέτει, είναι μόνος, χωρίς έμπειρους χειριστές ελέγχου των δαπανών και συγκέντρωσης των εσόδων.

Ισως να αποτελεί εξαίρεση ο Γιώργος Μαυραγάνης που προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα και να μπορεί να μεταφέρει εμπειρίες και συστήματα από εκεί. Ο άμεσα σχετιζόμενος με την οικονομία κ. Κ. Χατζηδάκης που ηγείται του νέου υπερυπουργείου Ανάπτυξης, Υποδομών και Μεταφορών έχει να χειρισθεί έναν τεράστιο τομέα, όπου πρέπει να προωθηθούν ταυτόχρονα οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις, και μαζί να επιταχυνθεί η εισροή των κοινοτικών πόρων.

Για τον συντονισμό του έργου και μόνο θα χρειασθούν κόπος και χρόνος, που δεν φαίνεται να υπάρχει. Από εκεί και πέρα ο συγκρουσιακός και προβληματικός τομέας της απασχόλησης και των ασφαλιστικών ταμείων πέρασε σε πρόσωπα δεύτερα, τα οποία θα ταίριαζαν περισσότερο σε πολιτικάντικη κυβέρνηση παρά σε μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Αντιστοίχως ο υπερδαπανηρός τομέας της Υγείας προσφέρθηκε σε πρόσωπα χωρίς αντίστοιχες εμπειρίες και το αναγκαίο πολιτικό βάρος που η διοίκησή του επιβάλλει.

Ταυτόχρονα διατυπώνονται πολλές επιφυλάξεις για τις μεταρρυθμιστικές διαθέσεις του κ. Μανιτάκη, ο οποίος καλείται να σηκώσει το βάρος της διοικητικής αναδιοργάνωσης του κράτους και της επαναξιολόγησης του προσωπικού των δημοσίων υπηρεσιών. Ακόμη ουδείς μπορεί να υπερασπίσει με σιγουριά τις προοπτικές του κ. Λιβιεράτου στο υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, και πολύ περισσότερο ουδείς μπορεί να φανταστεί ποια κουλτούρα θα μεταφέρει στον πολιτισμό ο κ. Τζαβάρας.

Από εκεί και πέρα αρκετοί διερωτώνται γιατί ο κ. Δένδιας έμεινε μόνος του στο κρίσιμο υπουργείο Δημόσιας Τάξης και, αντίθετα, γιατί στο νεοσύστατο υπουργείο Ναυτιλίας χρειάζονται δύο και στο υπουργείο Αμυνας τρεις. Απορίας άξιον είναι επίσης ποιες εμπειρίες θα μεταφέρει η κυρία Κεφαλογιάννη στον τουρισμό και πόσο αναγκαία είναι η επανασύσταση του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης. Εν κατακλείδι ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί ότι πρόκειται για πανίσχυρη ομάδα. Αντιθέτως, της ταιριάζει ο χαρακτηρισμός «ασθενής κυβέρνηση».