Τη δεκαετία του εξήντα, όταν παίρναμε τις βαλίτσες, Έλληνες, Ιταλοί, Τούρκοι, Ισπανοί, Πορτογάλοι και ξεκινούσαμε για την τότε Δ. Γερμανία, να βρούμε ένα μεροκάματο, δεν μας ενδιέφερε πως είχαν καταφέρει οι Δ. Γερμανοί να αναπτύξουν σε τέτοιο βαθμό την οικονομία τους αμέσως μετά από ένα καταστροφικό πόλεμο. Ενώ στην άλλη ανατολική τότε Γερμανία αν, κι εκείνοι Γερμανοί, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά και αναγκάστηκαν να χτίσουν το περιβόητο τοίχος του Βερολίνου. Όσο περνούσε ο χρόνος γινόμασταν και πιο περίεργοι γεγονός που μας ανάγκαζε να μαθαίνουμε περισσότερα από αυτά που ξέραμε.
Μετά τη συνθήκη της 8 Μαΐου 1945 αρχίζει να δημιουργείται και να αναπτύσσεται μία Γερμανία σε νέα οικονομική και πολιτισμική βάση στα πλαίσια των συμφερόντων των νικητών συμμαχικών δυνάμεων Στρατηγική που εκπορευόταν από τις δοσμένες τότε συνθήκες και που ο βασικός στόχος ήταν, η ήτα του κομμουνισμού. Ναι μεν οι Αγγλο-Αμερικάνοι συγκέντρωσαν την πολιτική ηγεσία στα χέρια της αντιχιτλερικής συμμαχίας δεν έκοψαν ΄όμως τις προοπτικές στρατηγικής δυνατότητας και ανάπτυξης της Δ. Γερμανίας σε μεγάλη δύναμη. Και ούτε αποκαλύφτηκε επίσημα μέχρι σήμερα ότι ο Χίτλερ, στην ουσία, υπήρξε αποδιοπομπαίος τράγος του πολέμου, ενώ στην ουσία κάποιοι άλλοι ΄ήσαν οι πολεμοκάπηλοι. Έκτοτε η Δ. Γερμανία δεν παραμέλησε την στρατιωτική της ανάπτυξη στα πλαίσια του διαρκούντος «ψυχρού πολέμου». Μετά όμως την συνένώσή της άλλαξαν τα πράγματα αφού μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ δημιουργήθηκαν νέες γεωπολιτικές συντεταγμένες.
Η σημερινή Γερμανία πρώτη οικονομική και στρατιωτική δύναμη της ΕΕ, υστερεί της Κίνας, της Ρωσίας και της Αμερικής γεγονός που την αναγκάζει να μην μπορεί να παίρνει μονομερής αποφάσεις παγκοσμίας ολκής και είναι αναγκασμένη να συμπορεύεται και να υπακούει στους Αμερικανούς. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει να κάνει τη δική της στρατιωτική επέκταση στην Αφρο-Ασία και να ακολουθεί την στρατηγική, «διαίρει και βασίλευε» γεγονός που αποδείχτηκε με τη συμμετοχή της στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Από τον Ιούνιο του 2011 ο Ομπάμα βλέποντας τις εξελίξεις στον αραβικό χώρο και έχοντας στο μάτι του τις μελλοντικές αγορές έδειξε ενδιαφέρον για την άμεση λύση του Μεσανατολικού. Σε συνδυασμό με το πρόγραμμα εκείνο συμπεριλήφθηκε και η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Κάλεσε τότε τη Μέρκελ στην Αμερική και την υπέδειξε να βοηθήσει την κατάσταση στην Ελλάδα.
Όταν η Μέρκελ γύρισε στην Γερμανία άλλαξε θέση 180 μοίρες κάλεσε τον Σαρκοζί και πήραν θετική θέση για μια δυνατή λύση της ελληνικής κρίσης, που ήταν από δεκαετίες προετοιμασμένη με όλες τις λεπτομέρειες, μια που θα εξυπηρετούσε μελλοντικά τους πολεμοκάπηλους των Βαλκανίων. Η Στάση εκείνη του Ομπάμα που εξυπηρετούσε το βιομηχανικό κεφάλαιο τον έφερε σε ρήξη με το επενδυτικό κεφάλαιο και άρχισε ο ελληνικός Γολγοθάς και μας στέλνουν από τον Άννα στον Καϊάφα.
Το σχέδιο του Ομπάμα έχει ναυαγήσει. Η Μέρκελ έχει υποταχτεί στο διεθνές επενδυτικό κεφάλαιο που αποτελεί τα 75 με 80% της σημερινής Γερμανίας και παίζει το ρόλο της Γραμματέα. Μετά από 67 χρόνια η Γερμανία βρίσκεται πάλι στα χέρια εκείνων που την ανάγκασαν να κάνει τον Πόλεμο και κανείς δεν ξέρει τι ρόλο θα την αναθέσουν την τελευταία στιγμή. Και να μην απορούμε γιατί οι Γερμανοί θέλουν να μας στείλουν κηδεμόνες για να μας νοικοκυρέψουν. Η μετά τον Πόλεμο ελλιπής πολιτική ανάπτυξη μέχρι τη σημερινή παραπληροφόρηση των ΜΜΕ, την προγραμματισμένη ανθούσα οικονομία μέσα στην ευρωπαϊκή κρίση, αφήρεσε από το γερμανικό λαό κάθε δυνατότητα πολιτικού προσανατολισμού, έτσι που να μην μπορεί να αντιληφτεί την κρισιμότητα της τρέχουσας πολιτικής κατάσταση που εγκυμονεί μέσα της καταστροφικές εξελίξεις για ολόκληρη την ΕΕ.
