Δεν είχαµε ποτέ θαυµάσιο κράτος κι ας ήταν πληθωρικό – τώρα δεν έχουµε καθόλου κράτος. Απόδειξη: η κυβέρνηση αποφασίζει, η Βουλή ψηφίζει, έστω και κακότροπα, αλλά ελάχιστα από αυτά εκτελούνται. Γιατί ο καθένας θεωρεί ότι όταν διαφωνεί µε έναν νόµο έχει και το δικαίωµα να τον πετάει στα σκουπίδια. ∆ηλαδή, ως ένα σηµείο, η κυβέρνηση δεν κυβερνά.
Ο καθένας… ∆ηλαδή, για παράδειγµα, τόσοι πανεπιστηµιακοί, εκπαιδευτικοί, µαθητές, σπουδαστές, σκουπιδιάρηδες, εφοριακοί, ιδιοκτήτες ταξί, δικηγόροι, γιατροί και σίγουρα τόσοι και τόσοι άλλοι. Με πρώτους τους συνδικαλιστές της ∆ΕΗ που δεν περιορίζονται στα δικά τους, σαµποτάρουν και την είσπραξη της έκτακτης εισφοράς για τα ακίνητα: αν πετύχουν ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες;
Εχει επικρατήσει στη χώρα µας η θεωρία, κι ας πνιγόµαστε, ότι τίποτε δεν πρέπει να αλλάξει σε σχέση µε τις κάκιστες συνήθειές µας και συνάµα ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να πληρώσουν τα συλλογικά χρέη µας.
Εξάλλου, σύµφωνα µε µια ορισµένη «Αριστερά», την «παλαβή» όπως τη χαρακτηρίζουν πολλοί, τίποτε δεν χρωστάµε και συνεπώς τίποτε δεν έχουµε να πληρώσουµε. Το κακό είναι ότι το επιχείρηµα αυτό δεν πείθει τους παλαιούς δανειστές και δεν πρόκειται να πείσει κανέναν νέο «επενδυτή» να θυσιάσει έστω και ένα ευρώ για την Αλέκα, τον Αλέξη, τον Μανώλη και τον Μίκη ! Πώς είναι δυνατόν να µην υπολογίζουµε τις συνέπειες;
Είναι λογικό να σκεφτούµε ότι όλα αυτά συµβαίνουν γιατί η κυβέρνηση δέχτηκε να υποχωρήσει µπροστά σε κάθε εκβιασµό και κάθε απειλή βίας (τι να τα υπενθυµίζουµε τώρα, γνωστά είναι αυτά…), δικαιώνοντας έτσι τον κάθε τραµπούκο, της κάθε συντεχνίας. Ενώ ταυτόχρονα δεν έχει το επιχείρηµα της δικαιοσύνης και της ισότητας στις θυσίες, που εµφανίζονται µάλιστα όχι σαν πατριωτική επιταγή σωτηρίας, αλλά σαν αποτέλεσµα ξένης επιβουλής. Λύσεις; Εκλογές λέει ο ένας (πιθανές µόνο µε αυτοδιάλυση κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ) κι ας είναι σίγουρο ότι µε σύνθηµα τα διάφορα «όχι» θα µας οδηγούσαν στη χειρότερη πτώχευση. Κυβέρνηση εθνικής ενότητας, λέει ο άλλος, και µπορούµε εύκολα να φανταστούµε το κακόσχηµο και αναποτελεσµατικό αποτέλεσµα αν δεν προϋπάρξει, που δεν µπορεί να υπάρξει, σαφές κοινό πρόγραµµα εθνικής σωτηρίας. Συναίνεση προτείνουν άλλοι «γιατροί», αλλά µεταξύ ποιων;
Τεχνοκράτες αναζητούν άλλοι, λες και οι τεχνοκράτες, χωρίς έκτακτες εξουσίες, και ξέρουµε πού οδηγούν, µπορούν να πείσουν δύστροπους βουλευτές, το ΠΑΜΕ, τους ταξιτζήδες και τον Φωτόπουλο. Μας αρέσει, δεν µας αρέσει, έχουµε για ακόµη δύο χρόνια µια Βουλή και µέσα σε αυτή τη Βουλή µια παράταξη που πλειοψηφεί και έστω και µε το ζόρι πειθαρχεί, αλλά και πέρα από αυτή ανθρώπους µε ανησυχίες. Αν µπορεί να υπάρξει κάτι άλλο, χωρίς εκτροπή, από αυτή τη Βουλή θα προκύψει.
somerit@otenet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
