«Όχι» στον αυτοσχεδιασμό και στην τυφλή αγανάκτηση λέει ο Περισσός, επιμένοντας ότι η απάντηση που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι στην επίθεση της αντιλαϊκής πολιτικής επιβάλλει καλά σχεδιασμένη αντεπίθεση για να έχει αποτελεσματικότητα.
Αυτό το μήνυμα έστειλε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κυρία Αλέκα Παπαρήγα, παρουσιάζοντας τις προτάσεις του ΚΚΕ για «διέξοδο από την κρίση υπέρ του λαού», που βασίζεται στην θέση ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και τα μονοπώλια είναι ο βασικός αντίπαλος της εργατικής τάξης ενώ η αποδέσμευση από την ΕΕ και η πάλη για την Ελλάδα της εργατικής λαϊκής εξουσίας είναι μονόδρομος.
Παράλληλα, χαρακτήρισε «αμπελοφιλοσοφία» τα περί ενότητας της Αριστεράς, προβάλλοντας ως κρίσιμο για σήμερα τον απεγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυρία Παπαρήγα έδωσε έμφαση στην ανάγκη ο αγώνας των εργαζομένων «να είναι οργανωμένος καλά σχεδιασμένος σε κάθε φάση και καμπή του, περιφρουρημένος από τις διάφορες προβοκάτσιες και μηχανισμούς που ενδιαφέρονται να τον φθείρουν».
Μάλιστα, επέμεινε στο ότι η ανάπτυξη εργατικών αγώνων απαιτεί μαζικές διαδικασίες από τα κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα, επεξεργασμένα επιχειρήματα, ενιαιοποίηση της κατεύθυνσης σε πανελλαδικό επίπεδο και συμμετοχή «με πνεύμα συλλογικότητας και πρωτοβουλίας» που να εξασφαλίζει «αποτελεσματικότητα, υπερνίκηση κάθε πνεύματος αυτοσχεδιασμού και τυφλής αγανάκτησης». Κι όλα αυτά ενταγμένα στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας.
Οι «αντίπαλοι»
Αντιπάλους των λαϊκών στρωμάτων χαρακτήρισε τα «αυθεντικά φιλοκαπιταλιστικά και φιλομονοπωλιακά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ», αλλά και «τα μικρότερα κόμματα που έχουν επίσημα τον ίδιο προσανατολισμό, όπως ο ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Συμμαχία».
Παράλληλα, η κυρία Παπαρήγα εξαπέλυσε πυρά και στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Είναι ενδεικτική η διατύπωση που επέλεξε, λέγοντας ότι «δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε στο λαό, αντίθετα αποτελούν εμπόδιο και ανάχωμα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΝ, που καλλιεργούν αυταπάτες ότι υπάρχει φιλολαϊκή εναλλακτική λύση στο υπάρχον σύστημα, ή δυνάμεις που έχουν ανοικτή συγγένεια με το ΠΑΣΟΚ, όπως η Δημοκρατική Αριστερά και οι Οικολόγοι. Στην πολιτική δεν είσαι ό,τι δηλώσεις αλλά ό,τι πράττεις και υποστηρίζεις».
«Η αμπελοφιλοσοφία περί ενότητας της Αριστεράς…»
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απέρριψε τα κελεύσματα περί ενότητας της Αριστεράς, που εκφωνούνται σήμερα με μεγάλη ένταση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με αφορμή δημοσιογραφική ερώτηση για το διάλογο που ξεκίνησε το ΚΚ Πορτογαλίας με το Μπλόκο της Αριστεράς μετά την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ, η κυρία Παπαρήγα επέλεξε να «χτίσει» την επιχειρηματολογία… αποδόμησης της ενωτικής ρητορικής πάνω σε δυο ιστορικά παραδείγματα για το χώρο, της Ενωμένης Αριστεράς του ’74 και του ενιαίου Συνασπισμού του ’89.
«Ε, το ΚΚ Πορτογαλίας θα περάσει ετεροχρονισμένα τις δραματικές εμπειρίες που υπήρχαν στην Ελλάδα το 1974, το 1989. Φαντάζομαι θα του είναι μέσα απ’ όλη αυτή την ιστορία μια εμπειρία χρήσιμη. Τώρα πότε θα κριθεί αυτό, 6 μήνες, ένα χρόνο, ενάμιση…», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, λίγο αργότερα, συμπλήρωνε: «και στη ζωή πρέπει να κάνεις πειράματα, δοκιμές. Αλλά έχουν και όρια οι δοκιμές. Τώρα η μεγάλη ανάγκη είναι άλλη: Ο απεγκλωβισμός των λαϊκών στρωμάτων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αυτό είναι που θα δώσει τη δυναμική στο κίνημα και όχι η αμπελοφιλοσοφία περί ενότητας της Αριστεράς. Όποιοι θέλουν να ενωθούν, ας ενωθούν στο κάτω κάτω. Την άδειά μας χρειάζονται;».
Ωστόσο, όταν ερωτήθηκε για προηγούμενα παραδείγματα ενότητας στο ελληνικό αριστερό κίνημα, όπως του ΕΑΜ και της ΕΔΑ, η απάντησή της ήταν «μην ανακατεύουμε τώρα μήλα και πορτοκάλια». Το ΕΑΜ, τόνισε, δεν είχε καμία σχέση με συμμαχία της Αριστεράς, σημειώνοντας ότι η βασική δύναμή του ήταν το ΚΚΕ.
Συμπλήρωσε πάντως ότι «δεν λέω ότι όλα επαναλαμβάνονται, έτσι ήταν και μην κάνουμε τώρα μεταφορές». Επεσήμανε επίσης ότι και σε εκείνες τις συνθήκες «ο ταξικός αγώνας υπήρχε και δεν μπορεί να παραμερίζεται μπροστά στον εθνικό απελευθερωτικό», και χαρακτήρισε «σοβαρό λάθος» την επιλογή που έκανε το ΚΚΕ το 1944. Όπως είπε «το έχει αναγνωρίσει προ πολλού το ΚΚΕ- δεν είχε καμία σχέση βεβαίως ούτε με προδοσίες, ούτε με συμβιβασμούς με τον αντίπαλο, αλλά ήταν λάθος. Επέδρασαν και οι σύμμαχοι; Μπορεί να επέδρασαν. Επέδρασαν και οι διεθνείς σύμμαχοι; Μπορεί να επέδρασαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εναντίον των συμμαχιών, αλλά μην βλέπουμε όλα τα πράγματα έτσι απλά».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και στο σχόλιό της για την ΕΔΑ: «Και εδώ έγινε σοβαρό λάθος. Διότι ο συνασπισμός κομμάτων έγινε κόμμα και όταν ένας συνασπισμός κομμάτων γίνεται κόμμα, τότε βεβαίως θεωρεί ασυμβίβαστη τη συμμαχία του με το ΚΚΕ, με τους κομμουνιστές».
Και προχωρώντας στην πιο πρόσφατη ιστορία η κυρία Παπαρήγα παρατήρησε ότι « τα ίδια έγιναν και το 1989». Όπως είπε, «φτιάξαμε έναν συνασπισμό και μόλις ανέτειλε ο ήλιος άντε να τον κάνουμε κόμμα». Και κατέληξε στο σήμερα και στον ΣΥΡΙΖΑ: «τα ίδια έχουν γίνει τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έφτιαξε ο Συνασπισμός τον ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστάτησε, να γίνουμε κόμμα. Ε, μια του φίλου, δυο του φίλου, τρεις και την κακή του μέρα».
Για να καταλήξει: «Ο χώρος αυτός είναι τέτοιος. Και όταν έχει αγωνιστική φυσιογνωμία, ανάλογα με τις συνθήκες, και όταν δεν έχει, απεχθάνεται το οργανωμένο κίνημα και πάνω απ’ όλα το εργατικό συνδικαλιστικό, θέλει λίγο φλου τα πράγματα, κινήματα γενικά, και προπάντων ενώ λένε ότι είναι αριστεροί, δεν έχει κατεύθυνση αντικαπιταλιστική ουσιαστικά. Και η απαίτησή μας σε ένα χώρο που εμφανίζεται σαν αριστερός αντικαπιταλιστικός είναι πολύ μεγαλύτερη από έναν που λέει ότι παλεύω για αλλαγές μέσα στα όρια του συστήματος. Αλλιώς τον κρίνεις αυτόν που εμφανίζεται ως αντικαπιταλιστής».
