Σε περιόδους καταστροφής και κρίσης οι σιωπηλοί ήρωες είναι οι εθελοντές διασώστες. Πειθαρχημένοι και ετοιμοπόλεμοι, γεμάτοι ακούραστο ζήλο και χωρίς να ζητούν τίποτε σε αντάλλαγμα, φθάνουν στα σημεία ανάγκης και εργάζονται νυχθημερόν για να βοηθήσουν αυτούςπου τους χρειάζονται.
Αν και στις φωτογραφίες από τις ριψοκίνδυνες επιχειρήσεις φαντάζουν «φτιαγμένοι από ατσάλι», στην πραγματικότητα πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, οι οποίοι σε κάποιο σημείο της ζωής τους αποφάσισαν να αρχίσουν ένα αντισυμβατικό χόμπι.
Μαθητευόμενοι και εκπαιδευτές εθελοντές διασώστες μιλούν στο «Βήμα online» για την εμπειρία της προσφοράς υπό ακραίες συνθήκες.
Χόμπι με προσφορά
«Η πρώτη μου επαφή με τους διασώστες έγινε τυχαία πριν από οκτώ χρόνια. Την περίοδο εκείνη ασχολιόμουν με το windsurf και πληροφορήθηκα ότι οι σχολές διάσωσης οργανώνουν μαθήματα που σχετίζονται και με το υγρό στοιχείο. “Θα ήταν ωραίο να συνδυάσω το χόμπι μου με την προσφορά σε όσους έχουν ανάγκη”, σκέφτηκα και γράφτηκα στη σχολή» λέει ο 28χρονος κ. Λουκάς Καλημέρης, υπάλληλος σε επιχείρηση εστίασης.
Από τότε, η ζωή του άλλαξε. «Στη σχολή μαθαίνεις να αγαπάς αυτό που κάνεις και να μην απαιτείς τίποτε άλλο πέρα από το χαμόγελο και το “ευχαριστώ” αυτών που βοηθάς. Σταδιακά δέθηκα με τους συμμαθητές μου και τα απογεύματα εκπαίδευσης έγιναν για μένα μία αγαπημένη ρουτίνα. Η φιλία μετατράπηκε σε εμπιστοσύνη, σε σιγουριά ότι η ομάδα λειτουργεί με τρόπο τόσο “συγχρονισμένο” ώστε τη στιγμή της κρίσης να μπορώ να εμπιστευτώ στον άλλο τη ζωή μου – από το πώς θα με ασφαλίσει για να μη με παρασύρει το ρέμα, μέχρι το πώς θα χειριστεί τα εργαλεία ώστε να μην κινδυνεύω να πέσω στο γκρεμό σε μία ορεινή διάσωση» προσθέτει ο κ. Καλημέρης.
«Καθένας μπορεί»
Οπως εξηγεί ο κ. Δημήτρης Αντζούλης, εκπαιδευτής της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης Αττικής, για να γίνει κανείς διασώστης δεν απαιτείται να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως σωματική δύναμη ή εξαιρετική φυσική κατάσταση.
«Για να γίνει κάποιος διασώστης, αρκεί να έχει διάθεση να αφιερώσει μέρος του ελεύθερου χρόνου του, ανεξαρτήτως πείρας και ειδικοτήτων. Η συνεχής εκπαίδευση μέσω των μηχανισμών και των διαδικασιών της ομάδας είναι αυτή που θα βοηθήσει τα μέλη της να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες. Το μόνο που απαιτείται είναι η διάθεση για εξέλιξη και η δέσμευση για εθελοντική εργασία και προσφορά στο κοινωνικό σύνολο» αναφέρει ο κ. Αντζούλης.
Η πορεία της εκπαίδευσης
Ο υπεύθυνος εκπαίδευσης της κεντρικής διοίκησης της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, κ. Ζαφείρης Τρόμπακας, περιγράφει την πορεία της εκπαίδευσης των νέων μελών ως μια διαδικασία που επιτρέπει στον κάθε μαθητή να αποκτήσει γενικές γνώσεις και ταυτόχρονα να εντοπίσει τις ειδικές δεξιότητές του που θα μπορούσαν να τον μετατρέψουν σε αναπόσπαστο στοιχείο της ομάδας.
«Οι βασικές γνώσεις στηρίζονται σε βομβαρδισμό πληροφοριών για τα… λάθη του παρελθόντος. Μελετώντας τα σφάλματα από παλιές επιχειρήσεις και σχολιάζοντάς τα στην ομάδα, ο νέος μαθαίνει με τρόπο άμεσα αφομοιώσιμο και εκλαϊκευμένο. Μέσα σε λίγους μήνες ο μαθητής έρχεται σε επαφή με την πρακτική μετεωρολογία – δηλαδή το πώς να εναρμονίζεις τις κινήσεις σου με τα μετεωρολογικά φαινόμενα – με τεχνικές αεροδιάσωσης, θέματα επιβίωσης, προσανατολισμού, ασφάλειας στο νερό και οργάνωσης επιχειρήσεων. Κάθε ρόλος στην ομάδα είναι σημαντικός. Τόσο αυτός που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή όσο και αυτός που συντονίζει την επιχείρηση από τα μετόπισθεν» τονίζει ο κ. Τρόμπακας.
Η ψυχολογία του διασώστη
Ο 38χρονος δικαστικός επιμελητής κ. Γιώργος Δήμου ενεγράφη πριν από ενάμιση χρόνο σε σχολή διάσωσης και μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων συνέχισε να συμμετέχει σε αποστολές που αφορούν κυρίως έρευνα για αγνοούμενους.
«Σε ηθικό επίπεδο δεν περιγράφεται με λόγια η χαρά να βρεις έναν άνθρωπο που αγνοείται στο βουνό ή στη θάλασσα. Η συγκίνηση και η ευγνωμοσύνη των συγγενών είναι το καλύτερο δώρο» σχολιάζει.
Τι γίνεται, όμως, αν ο αγνοούμενος εντοπιστεί νεκρός; «Στην αρχή αδυνατούσα να αποστασιοποιηθώ από το αντικείμενο της αποστολής. Ενιωθα σαν να ψάχνω έναν δικό μου άνθρωπο και συναισθηματικά εμπλεκόμουν σε μεγάλο βαθμό. Στη συνέχεια, όμως, παρακολούθησα ειδικά σεμινάρια ψυχολογίας για διασώστες και αντιλήφθηκα ότι για να κάνω σωστά τη δουλειά μου οφείλω να τηρώ αποστάσεις. Αυτό δεν σημαίνει να γίνω ψυχρός, απλώς να αντιληφθώ τα πράγματα ρεαλιστικά και αντικειμενικά» καταλήγει ο κ. Δήμου.
Πληροφορίες
Αν και εσείς επιθυμείτε να γίνετε «μαθητευόμενοι διασώστες» απευθυνθείτε στο παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης της περιοχής σας ή στην Ελληνική Ενωση Ερευνας και Διάσωσης.
Τα μαθήματα διαρκούν δυο-τρεις μήνες και κοστίζουν κατά μέσο όρο 200-300 ευρώ.
Η εκπαίδευση περιλαμβάνει θεωρητικά μαθήματα σε συγκεκριμένα απογεύματα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και πρακτική εξάσκηση τα Σαββατοκύριακα.
Στο τέλος της εκπαίδευσης γίνεται ειδική θεωρητική και πρακτική εξέταση.
Μετά την επιτυχία στην εξέταση, ο νέος διασώστης εντάσσεται στην ομάδα διάσωσης και σταδιακά αρχίζει να συμμετέχει σε αποστολές.
