Είτε προσφύγει στο ΔΝΤ είτε όχι, η Ελλάδα πρέπει το επόμενο διάστημα να αντιμετωπίσει τη χειροτέρευση της ανταγωνιστικότητας. Κατά μέσον όρο τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες είναι ακριβότερα κατά 25% από τα αντίστοιχα στις χώρες του ευρώ. Αν είχαμε ως νόμισμα τη δραχμή, θα γινόταν μια δραστική υποτίμηση, οι μισθοί και οι συντάξεις θα έχαναν την αγοραστική τους αξία και έτσι οι επιχειρήσεις θα πουλούσαν σε πιο ανταγωνιστικές τιμές χωρίς να θίξουν την κερδοφορία τους. Επειδή όμως η ύπαρξη του ευρώ προστατεύει τον εργατικό μισθό από την υποτίμηση, ο αποπληθωρισμός πρέπει να γίνει με άλλον τρόπο και ήδη το ΔΝΤ διεμήνυσε ότι θα χρειαστεί μείωση των ονομαστικών μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Μετά την κρίση του 2008 οι επιχειρήσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες μείωσαν τις τιμές τους για να συγκρατήσουν την πελατεία, αλλά στην Ελλάδα οι πιο πολλές τις αύξησαν για να συγκρατήσουν τα κέρδη… Στον τουρισμό οι τιμές δωματίων για τους έλληνες καταναλωτές είναι θεαματικά υψηλότερες από το επίπεδο που προσφέρεται στις ανταγωνιστικές αγορές των ξένων επισκεπτών. Στα καύσιμα το «καπέλο» λιανικής είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη, στα συμβολαιογραφεία οι ακριβές αμοιβές επιβάλλονται διοικητικά.
Κατά συνέπεια, ο αποπληθωρισμός πρέπει να επιτευχθεί μόνο με προς τα κάτω προσαρμογή των τιμολογίων χωρίς να καταφύγουμε σε μείωση των εργατικών μισθών. Το κράτος μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση με την απελευθέρωση όχι μόνο της άσκησης κλειστών επαγγελμάτων αλλά κυρίως με τη δυνατότητα ανταγωνιστικής τιμολόγησης κάτω από τις διοικητικά καθοριζόμενες τιμές σε κάθε τομέα.
Ο κ. Ν. Χριστοδουλάκης είναι πρώην υπουργός Οικονομίας.
