Υποστηρίζεται με ευθύτητα από όλους όσοι από υπεύθυνες θέσεις με σοβαρότητα ασχολούνται με τα δημόσια οικονομικά ότι για να βγούμε από το δημοσιονομικό αδιέξοδο που κληρονομήθηκε, τα μεγάλα κρατικά ελλείμματα, το υψηλό δημόσιο χρέος και την ανεργία, η οποία κάθε ημέρα που περνάει γίνεται και πιο εφιαλτική, θα πρέπει να μειώσουμε τις κρατικές δαπάνες οι οποίες δημιουργούν τα ελλείμματα, να αυξήσουμε τους φόρους, ώστε να καταστεί δυνατή η χρηματοδότηση των ελλειμμάτων, και ακόμη να μεταρρυθμίσουμε το ασφαλιστικό σύστημα το οποίο κατά κοινή ομολογία νοσεί βαρύτατα καθώς και το σύστημα μισθών και ημερομισθίων. Η πρόσφατη περιπέτεια με τα σταζ απέδειξε με πόση προχειρότητα και ανευθυνότητα αντιμετώπισε η πολιτεία και αυτό το πρόβλημα.
Οι ανωτέρω απόψεις των ανθρώπων της οικονομίας αποτελούν μονόδρομο. Κατ΄ αυτούς τα δημόσια οικονομικά πρέπει άμεσα να ελεγχθούν χωρίς καθυστερήσεις και παλινωδίες. Πρέπει η οικονομία να μπει σε άλλη τροχιά. Ωστόσο μείζον πρόβλημα της οικονομίας στην παρούσα φάση της, το οποίο απαιτεί άμεση αντιμετώπιση, είναι το μεγάλο και απρόβλεπτο δημόσιο έλλειμμα, το οποίο βρίσκεται έξω από τα όρια μιας στοιχειώδους δυνατής διαχείρισης. Κληρονομήθηκε, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι εντός του 2010 θα μειώσει το δημόσιο έλλειμμα κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή σημαντικά κάτω του 10% ως ποσοστό του ΑΕΠ. Για τη μείωση αυτή θα απαιτηθεί σύμφωνα με ήπιες εκτιμήσεις ποσό περίπου 10 δισ. ευρώ. Από πού όμως θα εξοικονομηθεί αυτό το τεράστιο ποσό, όταν ταυτόχρονα η κυβέρνηση σχεδιάζει εισοδηματικές ενισχύσεις με σκοπό να τονωθεί η ενεργός ζήτηση ώστε η οικονομία να κινηθεί με κάποιους αναπτυξιακούς ρυθμούς;
Οι προσπάθειες για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος θα πρέπει προφανώς να αναζητηθούν τόσο στο σκέλος των δαπανών με περιορισμό τους όσο και στο σκέλος των εσόδων. Η συγκράτηση όμως ή η συμπίεση των δαπανών δεν είναι εύκολη υπόθεση λόγω της μεγάλης ανελαστικότητάς τους και μια προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση μόνο μακροχρονίως μπορεί να έχει θετικά και ουσιαστικά αποτελέσματα. Εκτός αν αποφασιστεί η περικοπή των δαπανών για την άμυνα, την υγεία, την Παιδεία κ.ο.κ. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης και δεν προβλέπεται να συμβεί. Αναπόφευκτα το βάρος για τον περιορισμό του ελλείμματος θα δοθεί στο σκέλος των εσόδων.
Πηγή άντλησης εσόδων αποτελεί μόνο η φορολογία, αφού περίπου το 93% των συνολικών εσόδων του Δημοσίου προέρχεται από τους άμεσους και τους έμμεσους φόρους. «Δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων», αν δηλαδή δεν βρεθούν επειγόντως χρήματα, τίποτε δεν μπορεί να γίνει από εκείνα που πρέπει. Κατά συνέπεια η επιβολή φόρων θα πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη. Ο δανεισμός είναι μια εύκολη αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη λύση. Το δανεικό χρήμα δεν είναι έσοδο. Ετσι το κύριο βάρος για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος θα δοθεί αναπόφευκτα στην άντληση εσόδων από τη φορολογία. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να ληφθούν γενναίες πολιτικές αποφάσεις. Το σύστημα της άμεσης φορολογίας πάσχει και πρέπει να ανατραπεί, είναι ένα σύστημα πολυδαίδαλο, γραφειοκρατικό και αντιαναπτυξιακό. Η φοροδιαφυγή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ριζικό τρόπο, χωρίς παλινωδίες και αναστολές, με ενεργοποίηση και των ποινικών διατάξεων της νομοθεσίας. Η φορολογική βάση θα πρέπει να διευρυνθεί με την κατάργηση: όλων των φορολογικών απαλλαγών που δεν έχουν κοινωνική διάσταση, όλων των ειδικών τρόπων φορολογίας, της αυτοτελούς φορολογίας όταν αυτό είναι εφικτό αρχής γενομένης από τη βουλευτική αποζημίωση, της αυτοπεραίωσης η οποία διευκολύνει τη φοροαποφυγή. Απαιτείται ορθολογικότερη και πιο δίκαιη διαχείριση των φορολογικών βαρών.
Η οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της χώρας διέρχεται σοβαρή κρίση και πρέπει να αντιμετωπιστεί με τόλμη.
