Το «αεικίνητο», χωρίς υπερβολή, αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της μετεκλογικής Γαλλίας του Νικολά Σαρκοζί. Ο καινούργιος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν έχει παύσει να κινείται συνεχώς προς όλες τις κατευθύνσεις και να καταλαμβάνει όλο τον διαθέσιμο χώρο. Εξωτερική πολιτική, οικονομική πολιτική, μεταρρυθμίσεις, «ανοίγματα» προς τους σοσιαλιστές, τα οποία τους προσθέτουν ακατάπαυστα προβλήματα αλλά και δημιουργούν προβλήματα στα δικά του στελέχη, είναι ορισμένοι μόνο από τους τομείς στους οποίους ο νέος γάλλος ηγέτης συγκεντρώνει τη δραστηριότητά του.
Και είναι τόσο πυκνή η δραστηριότητα αυτή, που οι γάλλοι πολίτες δυσκολεύονται να την παρακολουθήσουν. Γιατί, όταν ο νέος πρόεδρος βρίσκεται τη μια ημέρα στις Βρυξέλλες για να υποστηρίξει, στη συνεδρίαση του Συμβουλίου των Υπουργών Οικονομικών της ζώνης του ευρώ, ότι η Γαλλία πρέπει να αποκτήσει κάποιο περιθώριο χαλαρώσεως των υποχρεώσεών της προς την Ενωμένη Ευρώπη, για να τονώσει την οικονομική της δραστηριότητα, και την επομένη περιοδεύει στο Μαγκρέμπ για να προβάλει την ιδέα μιας Μεσογειακής Ενώσεως, τα βήματά του είναι τόσο γοργά ώστε το ακροατήριό του να στρέφεται με έκπληξη προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Αυτή η ολοσχερής κατάκτηση του πολιτικού χώρου σχολιάστηκε πολύ, με τη στοιχειοθέτηση του βασικού ερωτήματος εάν με τη συνεχή αυτή κίνηση ο Νικολά Σαρκοζί δεν καταδικάζει τον πρωθυπουργό του Φρανσουά Φιγιόν σε ασφυξία και εάν υπάρχει στην περίπτωση αυτή νόημα στον διορισμό πρωθυπουργού. Οι παρατηρητές, οι οποίοι ιδιαίτερα συγκινήθηκαν από το φαινόμενο, φαίνεται, όμως, ότι δεν είχαν μελετήσει καλά τη νεότερη γαλλική πολιτική ιστορία. Γιατί, όπως αποκάλυψε σε άρθρο του στον «Μonde» ο Ζαν-Κλοντ Καζανοβά, πλήρη απάντηση στο ερώτημά τους είχε δώσει από τις 18 Απριλίου 1962 ο στρατηγός Ντε Γκωλ, προτού ακόμη καθιερωθεί η εκλογή του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας με καθολική ψηφοφορία.
«Μη χρησιμοποιείτε την έκφραση “αρχηγός της κυβερνήσεως” μιλώντας για τον πρωθυπουργό» έλεγε ο Ντε Γκωλ στον Αλέν Πεϊρεφίτ. «Ο αρχηγός της κυβερνήσεως είμαι εγώ. Ο πρωθυπουργός είναι ο πρώτος των υπουργών, “primus inter pares”. Συντονίζει τη δράση τους, αλλά το πράττει με την ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας, που διευθύνει την εκτελεστική εξουσία χωρίς διαμοιρασμούς».
Ο Νικολά Σαρκοζί αποδεικνύεται, λοιπόν, στο σημείο αυτό πιο γνήσιος γκωλικός από πολλούς, πιο γνωστούς, άλλους. Και συνεχίζει την «περιπλάνησή» του από τομέα σε τομέα με ρυθμούς που έχουν εξουθενώσει τους παρατηρητές. Οι γάλλοι πολίτες δεν δείχνουν να ενοχλούνται και τα ποσοστά αποδοχής των σκέψεών του για μεταβολές στις σφυγμομετρήσεις είναι πολύ υψηλά, πλησιάζοντας το 70%.
Οσο όμως κι αν ο πρόεδρος του ευρωγκρούπ, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ενθουσιάζεται(;) ότι η Γαλλία δεν θα είναι ποτέ πια ξανά η χώρα της… ακινησίας, δεν λείπουν οι παρατηρητές οι οποίοι εκτιμούν ότι παρ΄ όλα αυτά δεν χρειάζεται να σπεύδουμε. Οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έχει εξαγγείλει ο Νικολά Σαρκοζίείτε αφορούν στην τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, είτε σε πιο ελαστικές ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, είτε στην αναμόρφωση των γαλλικών πανεπιστημίων- δεν παύουν να προσκρούουν σε πολλά εμπόδια και αντιδράσεις, όταν επιχειρείται να θεσπιστούν. Και βεβαίως θα καταστεί πολύ δυσκολότερη η εφαρμογή τους, όταν παρέλθει η περίοδος χάριτος που απολαμβάνει ακόμη ο νέος γάλλος ηγέτης στις σχέσεις του με τον γαλλικό λαό.
Ο Νικολά Σαρκοζί μπορεί βεβαίως να υπολογίζει ότι η περίοδος αυτή θα διαρκέσει επί αρκετά μακρό χρονικό διάστημα. Γιατί δεν είναι μονάχα οι δικές του κινήσεις που την επηρεάζουν αλλά και η ανυπαρξία ουσιαστικής αντιπολιτεύσεως, αφού αυτή θα απαιτήσει καιρό για να ανασυγκροτηθεί. Μετά την τρίτη τους ήττα σε προεδρικές εκλογές, οι σοσιαλιστές δείχνουν αυτή την περίοδο να παραπαίουν. Και δεν είναι το «επεισόδιο» της παραιτήσεως Ζακ Λανγκ από τη θέση του εθνικού γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος ή η επιτυχία του Σαρκοζί στην προβολή του Ντομινίκ Στρος-Καν για την προεδρία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τα μόνα πλήγματα που έχουν δεχθεί.
Οι σοσιαλιστές εμφανίζονται σήμερα χωρίς ηγεσία και χωρίς προοπτική. Ο γενικός γραμματέας τους Φρανσουά Ολάντ δείχνει αδύναμος για να τους κατευθύνει, ενώ η πρώην σύντροφός του Σεγκολέν Ρουαγιάλ οργανώνεται για το μέλλον. Και υπάρχει πάντα το μέγα πρόβλημα της κατευθύνσεως την οποία οι σοσιαλιστές θα διαλέξουν για την καινούργια τους πορεία της νέας οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που θα διαμορφώσουν. Ολα αυτά θα απαιτήσουν χρόνο και μέσα στον χρόνο αυτό ο Σαρκοζί έχει τη δυνατότητα, με ασθενέστερη αντίδραση, να προωθήσει τις δικές του μεταρρυθμίσεις.
Ο κ. Γ. Ν. Αναστασόπουλος είναι πρέσβης, μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UΝΕSCΟ.
