«Ο Διόνυσος κατοικεί και στο… «Αθήναιον»»
Μια «μάχη» που δίνει για έκτη φορά. Ετσι χαρακτηρίζει ο Θύμιος Καρακατσάνης τη νέα προσέγγιση που επιχειρεί εφέτος το καλοκαίρι επάνω στην αριστοφανική κωμωδία «Νεφέλες». Πρωταγωνιστής υποδύεται τον ρόλο του γερο-Στρεψιάδη , σκηνοθέτης αλλά και παραγωγός, από κοινού με τον Κώστα Πολιτόπουλο, του όλου εγχειρήματος, το οποίο ωστόσο θα τεθεί υπό την κρίση του κοινού σε έναν χώρο αρκούντως «αντισυμβατικό»: τη σκηνή του θεάτρου «Αθήναιον» της οδού Πατησίων. Η πρεμιέρα προγραμματίζεται για τις 15 Ιουνίου και το έργο θα παρουσιάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της θερινής σεζόν. Η κωμωδία ανεβαίνει σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη, τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει ο Γιάννης Μετζικώφ, τη μουσική ο Γιώργος Τσαγκάρης, τη χορογραφία ο Ισίδωρος Σιδέρης, ενώ δίπλα στον Στρεψιάδη του Θύμιου Καρακατσάνη πρωταγωνιστούν ο Βασίλης Κολοβός (Σωκράτης), η Αλεξάνδρα Καρακατσάνη (Φειδιππίδης), ο Γιώργος Μούτσιος (Δίκαιος Λόγος), και ο Τάκης Παπαματθαίου (Αδικος Λόγος).
Οι «Νεφέλες» διδάχθηκαν στα Μεγάλα Διονύσια του 423 και αποτελούν μια καυστική σάτιρα των «εξωφρενισμών» του εκπαιδευτικού συστήματος της εποχής. Στόχο του ποιητή αποτελούν τόσο τα φροντιστήρια των Σοφιστών που είχαν κατακλύσει την Αθήνα όσο και οι νεωτερικές θεωρίες του Σωκράτη, ενώ μέσω της συγκεκριμένης κωμωδίας εκφράζεται η νοσταλγία του ποιητή για το ένδοξο παρελθόν και η αγωνία του για την τύχη της αθηναϊκής δημοκρατίας που διέρχεται ήδη φάση παρακμής.
Εχοντας ήδη στο ενεργητικό του την εμπειρία πέντε προηγούμενων «Νεφελών» ανάμεσά τους ο ίδιος ξεχωρίζει τις προσεγγίσεις των Γιώργου Ρεμούνδου και Σπύρου Ευαγγελάτου ο Θύμιος Καρακατσάνης δηλώνει εξαρχής τη διάθεσή του να αλλάξει τα πάντα στη νέα του αυτή απόπειρα. «Σε μια εποχή που έχουμε την ευκαιρία να μιλάμε ελεύθερα, θεωρώ πως η όποια προσπάθεια επικαιροποίησης μικραίνει τον στόχο του Αριστοφάνη» λέει ο ηθοποιός. «Σε προηγούμενες παραστάσεις «Νεφελών» που συμμετείχα έχοντας μεγαλύτερη ή μικρότερη ευθύνη κάναμε κάποιες φορές ορισμένες μεταφορές στο εκάστοτε σήμερα. Τώρα δεν βλέπω τον λόγο. Αλλωστε, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Τάσος Λιγνάδης, ο Αριστοφάνης απέχει μόλις «καμιά εικοσιπενταριά παππούδες», δεν έχει τόση απόσταση…».
Μια κίνηση εν πολλοίς «αναγκαστική» χαρακτηρίζει ο Θύμιος Καρακατσάνης την παρουσίαση της αριστοφανικής κωμωδίας στο κεντρικό «Αθήναιον» μετά την απόρριψη της αίτησής του για συμμετοχή στα εφετινά Επιδαύρια: «Ολα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στο επάγγελμα, μόνο μία φορά έχει περάσει δική μου πρόταση. Ηταν η «Λυσιστράτη» για την οποία πάλεψε δύο ολόκληρα χρόνια ο συχωρεμένος ο Φρέντυ Γερμανός» λέει ο Θύμιος Καρακατσάνης. «Ολες τις προηγούμενες φορές ήμουν συμπαραστάτης είτε του Θεάτρου Τέχνης είτε του Αμφιθεάτρου είτε της Θεατρικής Διαδρομής… Δεν θα ήθελα να κρίνω τις αποφάσεις της όποιας εξουσίας, αυτές ούτως ή άλλως κρίνονται. Το κακό για μένα είναι ότι δεν καταλαβαίνουν πως έχω λίγα χρόνια μπροστά μου. Ο αριστοφανικός πρωταγωνιστής οφείλει να είναι μαραθωνοδρόμος και, επιτέλους, νομίζω πως κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουν να σκέπτονται και όσους έχουν στηρίξει τον λόγο του ποιητή. Βέβαια, είμαι πολύ αγαπητός άνθρωπος στα εστιατόρια του Λιγουριού. Οποτε πηγαίνω, μαγειρεύουν δύο και τρεις φορές την ημέρα…».
Λάτρης του Αριστοφάνη, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένως, ο Θύμιος Καρακατσάνης οραματίζεται το διάστημα αυτό το «ταξίδι» του λόγου του ποιητή έξω από τα ελληνικά σύνορα. Για τον σκοπό αυτό συστήθηκε πρόσφατα και ο Θεατρικός Οργανισμός «Αριστοφάνης» με πρόεδρο τον Κώστα Πολιτόπουλο, που θα παρουσιάσει εν καιρώ και τις 11 κωμωδίες του ποιητή. «Τόσα χρόνια ακούω ότι βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο πολιτισμός» λέει ο Θύμιος Καρακατσάνης. «Είμαι 40 χρόνια στο επάγγελμα και δεν έχω νιώσει ούτε βιοτεχνία, για να μην πω ούτε μαγαζάκι… Νομίζω πως αν είχαμε κάνει δουλειά σ’ αυτό τον τομέα δεν θα μιλούσαμε τώρα για μια γλώσσα τα στοιχεία της οποίας κινδυνεύουν να χρησιμοποιούνται πλέον στα λατινικά. Ας κοιτάξουμε γύρω μας: Πού να φανταστεί κανείς ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου γεννήθηκε η τέχνη μόλις πριν από 10 χρόνια αποκτήσαμε αίθουσα συναυλιών. Ως τότε πηγαίναμε στα γήπεδα. Οχι πως υποτιμώ το ποδόσφαιρο αλλά πώς να το κάνουμε, τα πόδια και το κεφάλι δεν μπαίνουν στον ίδιο τορβά…».
Αριστοφάνης στην Αθήνα καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού και μάλιστα σε μια σκηνή «εμπορική». Πώς «αναπροσαρμόζεται» το εγχείρημα; «Δεν κάνω τίποτε που δεν θα έκανα στην Επίδαυρο» λέει ο Θύμιος Καρακατσάνης. «Θα μπορούσα να κάνω Αριστοφάνη στο «Δελφινάριο», έχω κάνει «Λυσιστράτη» στο «Ακροπόλ». Πιστεύω πως οι χώροι αποκτούν ιερότητα ανάλογα με το τι γίνεται μέσα. Βέβαια, κακά τα ψέματα, η Επίδαυρος είναι άλλη υπόθεση, εκεί ο Διόνυσος έρχεται πιο εύκολα. Και στο «Αθήναιον» όμως νομίζω πως μπορούμε να τον καλέσουμε. Τα μυστικά μας όπλα; Σκληρή δουλειά και έντιμη αντιμετώπιση…».
