Τα κομφετί του θριάμβου στροβιλίζονται στην οροφή της «Mercedes-Benz Arena». Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας πανηγυρίζει τον έβδομο ευρωπαϊκό τίτλο της επιβεβαιώνοντας τη συνέπεια που έχει επιδείξει σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες (1961, 1963, 1969, 1971, 2006, 2008, 2016). Ο πρόεδρος της ρωσικής υπερδύναμης Αντρέι Βατούτιν ξεσπά σε βρυχηθμό εξιλέωσης έπειτα από επτά σερί ηχηρές αποτυχίες. Και ο Δημήτρης Ιτούδης, ο «εξορκιστής» της κατάρας, ακούει την καρδιά του και τρέχει στην αγκαλιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο 46χρονος θριαμβευτής του Βερολίνου μιλάει για όλα στο «Βήμα της Κυριακής».
Ολοι στέκονται στο υψηλό μπάτζετ και τον τίτλο του φαβορί. Ελάχιστοι όμως προσμετρούν την αλλαγή φιλοσοφίας, τις επιλογές του καλοκαιριού και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ΤΣΣΚΑ ώσπου να κατακτήσει την κορυφή.
«Ουσιαστικά η ερώτησή σας αποτελεί τη βάση σκέψης κάθε προπονητή. Οι ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι. Δημιουργούνται στην προετοιμασία, γαλουχούνται στη διάρκεια της σεζόν και κερδίζουν τον τίτλο με όπλα τον χαρακτήρα και τις αρχές που έχουν διαμορφώσει. Εφέτος, λοιπόν, έπειτα από αρκετή συζήτηση με τη διοίκηση, προσπαθήσαμε να φτιάξουμε, χωρίς να υπονοώ κάτι για τις προηγούμενες σεζόν, μια ομάδα με κεφαλαία γράμματα. Με διακριτούς ρόλους και παίκτες-καμικάζι, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένοι, ακόμη και αν αγωνίζονταν δευτερόλεπτα. Οπως ο Λαζάρεφ, που ήλθε από την Α2 Ρωσίας, ο Κουρμπάνοφ, ο Κόρι Χίγκινς, που ήλθε από την Γκαζιαντέπ, ο Νίκολς, που έπαιζε στη Σαμάρα και όχι στην Μπαρτσελόνα, οι αδελφοί Κουλάγκιν, ο Φρίλαντ, που αν δεν είχε την ατυχία στον ώμο θα μας έκανε αχτύπητους. Ο Φριτζόν ήταν καταλύτης στον ημιτελικό, σε μια μέρα που ο Τεόντοσιτς είχε 39 πυρετό και αγωνιζόταν με αντιπυρετικά, κάτι που δεν βγήκε προς τα έξω. Ο Νάντο ήταν συγκινητικός και δίκαια αναδείχθηκε MVP. Ο Χριάπα είναι ο αρχηγός και είχε ουσιαστικό ρόλο στα αποδυτήρια. Είχε κι αυτός τεράστια ατυχία με δύο κατάγματα στο ίδιο σημείο του χεριού του και είμαι υπερήφανος γιατί πέτυχε το καλάθι που έστειλε τον τελικό στην παράταση ξορκίζοντας τους δαίμονες, αν υπάρχουν δαίμονες, του παρελθόντος. Η πορεία προς το τρόπαιο δεν ήταν λοιπόν στρωμένη με ροδοπέταλα. Σέβομαι την άποψη των περισσοτέρων ότι η ΤΣΣΚΑ είναι πάντα φαβορί λόγω μπάτζετ. Ισως όμως να είναι και η μοναδική ομάδα στην Ευρώπη που δηλώνει και το τελευταίο ρούβλι. Για τον υπάλληλο που καθαρίζει, που σιδερώνει τα πουκάμισα, που οδηγεί το πούλμαν ή τον φωτογράφο. Οι αριθμοί που δημοσιεύονται αφορούν όλα τα τμήματα, τους φόρους, τις προμήθειες των ατζέντηδων, τις μετακινήσεις. Αυτό δεν συνιστά δικαιολογία αλλά διευκρίνιση».
Ποια ήταν η κομβική στροφή στην πορεία της ΤΣΣΚΑ προς το Βερολίνο;
«Στο φινάλε της κανονικής περιόδου πήγαμε να κερδίσουμε στη Μάλαγα γνωρίζοντας ότι θα πέσουμε σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο, με πρωταθλητές Ευρώπης και υποψήφιες ομάδες για το Φάιναλ Φορ: τον Ολυμπιακό, τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, τη Χίμκι και τη Λαμποράλ. Την Μπάμπεργκ, που αποδείχθηκε πολύ σκληρό καρύδι, και τη Ζαλγκίρις, που αγωνίζεται σε αυτό το καταπληκτικό γήπεδο. Επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο και δικαιωθήκαμε για αυτή την επιλογή μας».
Χρειάστηκε όντως να γίνετε και ψυχολόγος, κατά δήλωση του Ντε Κολό, ούτως ώστε η ΤΣΣΚΑ να δαμάσει τις φοβίες της έπειτα από σερί αποτυχίες σε νοκ άουτ αγώνες;
(γελάει) «Ηθελα να πάρω και δεύτερο μισθό, οπότε διαβεβαίωσα τον πρόεδρο ότι τα καταφέρνω και ως ψυχολόγος! Οπως και να το κάνουμε, ο προπονητής πρέπει να είναι και ψυχολόγος, αυτός που είτε σε ατομικές συζητήσεις είτε σε ομαδικές συναντήσεις οφείλει να προβοκάρει αυτούς που είναι οι καλύτεροι. Αν δεν μπεις στη διαδικασία να διαφωνήσεις ανοιχτά, μπροστά σε όλη την ομάδα, με τους λεγόμενους σταρ, τότε θα χάσεις και τους υπόλοιπους. Για μένα αυτό ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα. Μετά την κατάκτηση του τροπαίου ο Μίλος μου είπε ορισμένα λόγια που με κάνουν πάρα πολύ υπερήφανο. Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να μιλούν κολακευτικά για τον προπονητή τους ο Βίκτορ, ο Νάντο, ο Βιτάλι, που έχουν ζήσει αμέτρητες επιτυχίες σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο;».
Ξέρετε τι μας έκανε εντύπωση; Οτι μπαίνοντας στα αποδυτήρια μετά τον τελικό οι συμπαίκτες του υποδέχονται εγκάρδια τον Ντε Κολό με την ιαχή «MVP-MVP».
«Αυτό σημαίνει ομάδα. Εχουμε δει ομάδες όπου οι προσωπικότητες πολλές φορές συγκρούονται. Το άθλημα είναι ομαδικό αλλά έχει να κάνει με ατομικές ικανότητες. Ξέρετε πόσο μεγάλη κατάθεση ψυχής χρειάζεται και διαχείριση του όποιου εγωισμού ώστε να μπορέσει ένας παίκτης να ηγηθεί μιας προσπάθειας; Είτε λέγεται Ντε Κολό είτε Τεόντοσιτς είτε Χριάπα είτε Χάινς. Γι’ αυτό λέω ότι τα συγχαρητήρια ανήκουν στους αθλητές γιατί αποδέχτηκαν τους ρόλους και αποδέχτηκαν τους φυσικούς ηγέτες τους. Διότι υπήρχε μια τεράστια παγίδα. Στην τελετή βράβευσης του MVP, του πρώτου σκόρερ, της καλύτερης πεντάδας και του καλύτερου αμυντικού, όπου ο Γιώργος Μπαρτζώκας αστειεύτηκε ρωτώντας «τι κάνουμε εμείς εδώ;», οποιοσδήποτε αθλητής θα μπορούσε να παρασυρθεί, να μείνει στις ατομικές διακρίσεις και να πει «τα κατάφερα!». Στο Βερολίνο με τις ατομικές ικανότητες διεκδικήσαμε έναν ομαδικό στόχο και τα καταφέραμε, διότι είναι άλλο πράγμα να είσαι MVP της κανονικής περιόδου και άλλο και MVP του Φάιναλ Φορ. Και το σημαντικότερο να αγωνίζεσαι ως MVP ή με υψηλό πυρετό όπως ο Μίλος».
Θα σας γυρίσουμε 14 χρόνια πίσω, στο Φάιναλ Φορ της Μπολόνιας, όπου ο κουμπάρος σας είχε πει την κορυφαία ατάκα «ούτε ο Ζέλικο δεν γνωρίζει τον Ομπράντοβιτς». Εσείς, γνωρίζοντάς τον τόσο μα τόσο καλά, έτυχε να αιφνιδιαστείτε από μια κίνησή του στη σκακιέρα του τελικού;
«Προφανώς ο Ζέλικο ξέρει πολύ καλά τον Δημήτρη και ο Δημήτρης τον Ζέλικο. Τόσο ως προπονητή όσο και ως άνθρωπο. Στο ημίχρονο, λοιπόν, αυτό που είπα στους παίκτες μας ήταν με ποιον τρόπο θα αντιδράσει η Φενέρ και τι θα κάνει ο προπονητής, που είναι γεννημένος νικητής και δεν μπορεί να αποδεχθεί αυτή την εικόνα. Οσον αφορά την τακτική, τα γκαρντ είναι η δύναμή μας. Εχοντας και την απώλεια του Φρίλαντ –με την ευκαιρία να επισημάνω πως ήμασταν η μοναδική ομάδα στο Βερολίνο που είχε σημαντική απώλεια –ξέραμε ότι θα αντιμετωπίζαμε σχήματα με ψηλά γκαρντ, όπως ο Κάλινιτς στο μαρκάρισμα του Ντε Κολό, με αρκετές αλλαγές. Το έχουμε ζήσει με Λοκομοτίβ, Ερυθρό Αστέρα, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Χίμκι και Ολυμπιακό. Αν αυτό μας αιφνιδίασε; Οχι, με την έννοια ότι δεν μας ξάφνιασε κάτι στο παιχνίδι της Φενέρ».
Τι σκεφτήκατε όταν η Φενέρ ανέτρεπε το -21 στον τελικό; Θα πρέπει να βιώσατε το απόλυτο «déjà vu», με την υποσημείωση ότι και το 2009 στο ίδιο γήπεδο είχατε χάσει τεράστια διαφορά αλλά πανηγυρίσατε τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ αγκαλιά με τον Ομπράντοβιτς.
«Σκέφτηκα μέσα μου «κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή». Ημουν στον ίδιο πάγκο με τον Ζέλικο. Ο Σάρας βάζει το τρίποντο στην αρχή της τρίτης περιόδου και παίρνουμε προβάδισμα 23 πόντων, αλλά παρ’ όλα αυτά ο τελικός πήγε στο τελευταίο σουτ. Οτι πέρασε όλο αυτό από το μυαλό μου πέρασε! Εκείνη τη στιγμή όμως ψάχνεις να βρεις λύσεις. Δεν υπήρξε θέμα φόβου. Ανησυχία, ναι. Δεν θα είχα αίμα στις φλέβες μου αν δεν ήμουν ανήσυχος. Υπήρξε όμως σκληρή αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Το τι ακριβώς έπρεπε να κάνουμε για να κερδίσουμε και αυτό μεταδώσαμε στους παίκτες, οι οποίοι εκείνες τις στιγμές κοιτάζουν τον προπονητή περιμένοντας τη σωστή καθοδήγηση. Αυτοί οι παίκτες λοιπόν έδειξαν στο παρκέ τι αξίζουν».
Ας παγώσουμε την εικόνα στην αγκαλιά με τον κουμπάρο σας. Οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι μπορούσε να αποφύγει την ένταση και εκ των υστέρων τον υπαινιγμό για τη διαιτησία.
«Ο σεβασμός που έχω για τον Ζέλικο και τη Φενέρ είναι τεράστιος και δεν θα έμπαινα ποτέ στη λογική να πω τι θα μπορούσε να αποφύγει και τι όχι. Ο Ζέλικο είναι νικητής. Εκείνη τη στιγμή η ομάδα του έχει χάσει. Οπως βλέπετε, δεν πάω να πανηγυρίσω αλλά τρέχω προς το μέρος του. Κάνω κατάθεση ψυχής. Το οφείλω και σε μένα και σε εκείνον. Ενα κομμάτι του τροπαίου ανήκει στον Ζέλικο. Είναι ο μεγάλος μου αδελφός. Εχουμε ζήσει εκατομμύρια στιγμές! Οπως λέει και ο φίλος μας Αντώνης Ρέμος, είναι στιγμές (σ.σ.: το λέει τραγουδιστά)».

ΨΥΧΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ
Το «δώρο» στον Χάινς και η δύναμη της οικογένειας

Κάνατε μια πολύ συγκινητική δήλωση για τον Κάιλ Χάινς, ότι του χαρίζετε την καρδιά σας. Πού οφείλεται αυτή η ψυχική σύνδεση;

«Εκανα την αρχή με τον Κάιλ, αλλά κανονικά πρέπει όλοι οι παίκτες μου να πάρουν από ένα όργανο! Θα σας πω μια ιστορία. Επιστρέφουμε στη Μόσχα στις οκτώ το πρωί από τη Βαρκελώνη, όπου έχουμε χάσει στην παράταση, και μπαίνουμε στα σπίτια μας γύρω στις δέκα. Μας περιμένει νέο ταξίδι έξι ωρών προς το Ενισέι και πρέπει να ξεκουράσω τέσσερις παίκτες. Του λέω «Κάιλ, πρέπει να είσαι ένας από αυτούς» και μου απαντάει: «Κόουτς, ό,τι πεις, αλλά δεν έχω ανάγκη να ξεκουραστώ. Αισθάνομαι καλύτερα όταν παίζω»! Πώς να μη χαρίσω την καρδιά μου σε αυτό το παιδί; Δεν έχει χάσει προπόνηση. Οσο ύψος τού λείπει, το κερδίζει σε χαρακτήρα, σε προσωπικότητα, σε παιδεία, σε κοινωνική ευαισθησία, σε προβληματισμούς. Ο Χάινς διαθέτει ό,τι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να αποτελεί παράδειγμα αθλητή».
Ποιος είχε περισσότερο άγχος για την έκβαση του τελικού; Η σύζυγος, η κόρη σας ή εσείς;
«Η κόρη μου! Η Αλεξάνδρα έχει γεννηθεί στα γήπεδα. Από μωρό ταξιδεύει μαζί μας. Το άγχος της ήταν να πετύχει ο μπαμπάς. Οσο και να θες να μη βάζεις ένα παιδί σε αυτή τη διαδικασία, είναι πλέον 11 ετών, μπαίνει στο Internet, διαβάζει, έχει πλήρη γνώση του τι συμβαίνει παγκοσμίως. Είχε το περισσότερο άγχος και της βγήκε μετά τον ημιτελικό. Η Αλεξάνδρα και η σύζυγός μου Μαρία είναι η δύναμή μου».

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΕΚΟΡ
Ο επόμενος στόχος και τα συγχαρητήρια του Παναθηναϊκού

Αν συμφωνήσουμε ότι μετά την κατάκτηση του τίτλου είναι απίθανο να αλλάξετε γειτονιά, ποιο είναι το όραμά σας για την ΤΣΣΚΑ;

«Η ΤΣΣΚΑ είναι ένας τεράστιος σύλλογος. Είμαι πολύ υπερήφανος για τον πρόεδρο Αντρέι Βατούτιν. Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ. Είμαι πολύ υπερήφανος για τον Αντρέι, τη Νατάσα, τον Ιβανόφ, για τους σπόνσορες, τη Νόριλσκ Νίκελ, που δικαιώνονται όλες αυτές τις προσπάθειες. Μου το έλεγαν όλοι το βράδυ της Κυριακής. «Οκτώ χρόνια κόουτς! Ξέρεις τι σημαίνει οκτώ χρόνια;». Ηταν σαν να βρίσκονται στη φυλακή και να περιμένουν το εξιτήριο. Αισθάνομαι πολύ δικαιωμένος για αυτούς τους ανθρώπους και για τη συνεργασία που έχουμε και ευελπιστώ να συνεχιστεί. Για να απαντήσω στο ερώτημά σας, θεωρώ ότι ένας τόσο μεγάλος σύλλογος μόνο έναν στόχο μπορεί να έχει μπροστά του. Να κυνηγήσει τα εννέα τρόπαια της Ρεάλ και να τα ξεπεράσει!».
Πόσο έντονα άγγιξαν την καρδιά σας η προσωπική επιστολή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και η συγχαρητήρια ανακοίνωση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας;
«Ο,τι είπα για τον Ζέλικο και τον Παναθηναϊκό πηγάζει από τα βάθη της ψυχής μου. Είμαι άνθρωπος που πατάει στη γη. Δεν πετάω. Είτε τώρα που πήρα το ευρωπαϊκό τρόπαιο ως πρώτος προπονητής, είτε έχοντας κατακτήσει άλλα πέντε, που είναι εξίσου σημαντικά, ως συνεργάτης, οφείλεται εν πολλοίς στην πίστη της οικογένειας Γιαννακόπουλου, που αποτέλεσε τη βάση. Το είπα όταν έφευγα, το λέω και τώρα. Τους οφείλω πολλά. Μου έστειλε προσωπική επιστολή ο πρόεδρος, αλλά και η ανακοίνωση της ΚΑΕ με τιμά ιδιαίτερα, γιατί αποτέλεσα μέλος αυτής της τεράστιας ομάδας. Με τον Ζέλικο από το 1999 και με τον Ανδρέα Πιστιόλη από το 2007. Και φυσικά με αυτούς τους τεράστιους παίκτες! Το 70%, ίσως και παραπάνω, μου έστειλαν μηνύματα για συγχαρητήρια. Αυτή η σχέση, αυτά τα τρόπαια, δεν διαγράφονται. Είναι γραμμένα στην καρδιά μου, αλλά και στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Το μόνο που μπορώ να αισθανθώ είναι τιμή και υπερηφάνεια».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ